Bezprecedensowa propozycja Banku Anglii wprowadzenia limitów własności stablecoinów na poziomie £10,000-£20,000 wywołała ostrą opozycję branżową i podkreśliła fundamentalny rozłam w globalnej regulacji kryptowalut.
Podczas gdy Wielka Brytania dąży do ograniczających limitów własności w celu ochrony stabilności finansowej, główni konkurenci, w tym Stany Zjednoczone i Unia Europejska, zdecydowali się na kompleksowe ramy bez takich ograniczeń, co może podważyć pozycję Wielkiej Brytanii jako wiodącego centrum finansowego.
Proponowane limity, skierowane do tego, co BoE określa jako "systemowe stablecoiny", reprezentują najbardziej restrykcyjne podejście wśród głównych jurysdykcji wobec aktywów cyfrowych, które osiągnęły obieg w wysokości 289 miliardów dolarów globalnie. Liderzy branżowi argumentują, że limity są technicznie niewykonalne i ekonomicznie szkodliwe, a Tom Duff Gordon z Coinbase ostrzega, że są "złe dla oszczędzających w UK, złe dla City i złe dla funta". Podział regulacyjny pojawia się w momencie, gdy stablecoiny przetwarzają rocznie 27,6 bilionów dolarów transakcji, przekraczając łączną wartość Visa i Mastercard.
Ostrożne podejście Wielkiej Brytanii kontrastuje wyraźnie z niedawno uchwalonym w USA GENIUS Act, który ustanawia kompleksowy nadzór federalny bez ograniczeń własności, oraz z regulacją Unii Europejskiej w zakresie Crypto-Assets, która koncentruje się na wymaganiach dla emitentów, a nie na limitach dla posiadaczy.
Ta rozbieżność odzwierciedla konkurencyjne filozofie dotyczące regulacji aktywów cyfrowych: czy ograniczać indywidualną własność w celu ochrony tradycyjnych banków, czy też regulować emitentów kompleksowo, jednocześnie pozwalając na przyjmowanie napędzane rynkiem. Wynik prawdopodobnie zdecyduje, które jurysdykcje przechwycą szybko rosnącą gospodarkę stablecoinów i jej potencjał do przekształcania globalnej infrastruktury płatniczej.
Ramy Banku Anglii: Szczegółowa analiza
Podejście Banku Anglii do regulacji stablecoinów koncentruje się na zapobieganiu temu, co urzędnicy opisują jako potencjalnie destabilizujące odpływy z tradycyjnego systemu bankowego. W ramach proponowanych ram "systemowe stablecoiny" napotkałyby bezprecedensowe ograniczenia własności zaprojektowane w celu ograniczenia ich wzrostu w okresie przejściowym, podczas gdy system finansowy przystosowuje się do cyfrowych pieniędzy.
Definiowanie systemowych stablecoinów stawia zarówno wyzwania koncepcyjne, jak i praktyczne. Listopadowy dokument dyskusyjny BoE z 2023 r. definiuje je jako tokeny "już szeroko używane do płatności w Wielkiej Brytanii lub które mają na celu mieć taką formę w przyszłości" oraz te działające w systemach płatności, które "mogą stanowić ryzyko dla stabilności finansowej, jeśli będą szeroko stosowane do płatności detalicznych". Kluczowo, określenie nie jest opierane wyłącznie na wolumenie transakcji czy kapitalizacji rynkowej, ale na tym, czy awaria wpłynęłaby na "wiele osób w całej Wielkiej Brytanii". Bank centralny zastrzega sobie prawo do wyznaczania stablecoinów jako systemowe "przy uruchomieniu", jeśli wykazują potencjał do szybkiego skalowania.
Dyrektor wykonawcza ds. infrastruktury rynków finansowych Sasha Mills przedstawiła najdokładniejsze publiczne wyjaśnienie limitów własności w swoim przemówieniu w lipcu 2025 r. "Budowanie rynków jutra: digitalizacja finansów". Powiedziała, że Bank "uważa za prawdopodobne, że przynajmniej w okresie przejściowym, limity będą potrzebne dla stablecoinów używanych w systemach płatności systemowych, aby złagodzić ryzyko dla stabilności finansowej wynikające z dużych i szybkich odpływów depozytów z sektora bankowego." Proponowane limity wynoszące £10,000-£20,000 dla osób indywidualnych i £10 milionów dla firm byłyby "przejściowe i pozwoliłyby systemowi finansowemu dostosować się do nowych form cyfrowych pieniędzy."
Logika stojąca za limitami posiadania wynika z obaw o wypieranie depozytów i stabilność systemową. Mills podkreśliła, że nieograniczony wzrost stablecoinów mógłby wywołać "nagłe spadki w dostarczaniu kredytu dla firm i gospodarstw domowych", ponieważ depozyty uciekałyby z tradycyjnych banków na cyfrowe alternatywy. Odzwierciedla to szerszy niepokój banków centralnych co do potencjału stablecoinów do przyśpieszenia runów na banki w okresach stresu finansowego, gdy ich dostępność 24/7 i natychmiastowe rozliczanie mogłyby wzmocnić dynamikę wycofywania depozytów.
Harmonogram wdrożenia i zakres pozostają dość płynne, odzwierciedlając trwające konsultacje z branżą. BoE pierwotnie celował w start reżimu w 2025 roku, ale przedłużył harmonogram po znacznym odzewie branżowym. Mills wskazała w lipcu 2025 roku, że "wciąż prowadzimy konsultacje z branżą i słuchamy opinii, więc te propozycje nie są sfinalizowane." Bank centralny planuje opublikować formalne dokumenty konsultacyjne w późniejszym okresie 2025 roku, z możliwością opóźnienia wdrożenia do 2026 roku.
Ramy odnoszą się konkretnie do stablecoinów denominowanych w funtach, które BoE uznaje za "najbardziej prawdopodobne do powszechnego wykorzystywania do płatności" na rynku brytyjskim. To skupienie odzwierciedla praktyczne obawy o suwerenność monetarną i zdolność banku centralnego do wpływania na krajowe systemy płatnicze. Niemniej jednak, zakres mógłby się rozszerzyć na stablecoiny walut obcych, jeśli osiągną znaczącą adopcję w Wielkiej Brytanii do transakcji detalicznych.
Mechanizmy egzekwowania pozostają celowo niejasne w oficjalnych komunikatach, chociaż BoE wskazał, że będzie współpracował z Urzędem ds. Postępowania Finansowego w celu monitorowania zgodności wśród emitentów stablecoinów i dostawców usług. Bank centralny nie określił, czy limity obowiązywałyby w odniesieniu do skumulowanych posiadanych środków na wielu platformach ani jak transakcje międzynarodowe byłyby monitorowane. Ta niejednoznaczność spotkała się z krytyką branżową dotyczącą praktycznej wykonalności proponowanych ograniczeń.
Proces konsultacji znacznie ewoluował od początkowego dokumentu dyskusyjnego z listopada 2023 roku, który przyniósł 47 formalnych odpowiedzi głównie przeciwko limitom własności. Zastępczy dyrektor ds. stabilności finansowej Sarah Breeden podkreśliła, że propozycje "mają na celu wspieranie bezpiecznej innowacji, aby firmy mogły zrozumieć ryzyka, jakie muszą zarządzać," ale opinia branży konsekwentnie kwestionowała zarówno techniczną wykonalność, jak i ekonomiczne uzasadnienie dla indywidualnych ograniczeń własności.
Opozycja przemysłu: Kluczowi gracze i argumenty
Brytyjski przemysł krypto zmobilizował bezprecedensową opozycję wobec proponowanych przez Bank Anglii limitów własności stablecoinów, z największymi firmami i stowarzyszeniami handlowymi argumentującymi, że ograniczenia są zarówno technicznie niewykonalne, jak i ekonomicznie szkodliwe dla konkurencyjności Wielkiej Brytanii jako globalnego centrum finansowego.
Opozycja Coinbase była szczególnie donośna, a wiceprezes ds. polityki międzynarodowej Tom Duff Gordon prowadził kampanię przeciwko limitom własności. Argumentował, że "narzucenie limitów na stablecoiny jest złe dla oszczędzających w Wielkiej Brytanii, złe dla City i złe dla funta," podkreślając, że żadna inna główna jurysdykcja nie podjęła tak restrykcyjnych środków. Pozycja Coinbase odzwierciedla szersze obawy branży, że Wielka Brytania ryzykuje izolowaniem się od globalnej adopcji stablecoinów, podczas gdy konkurenci tacy jak Stany Zjednoczone i Unia Europejska podejmują bardziej łagodne podejścia regulacyjne.
Brytyjska Rada Biznesowa ds. Kryptoaktyów, prowadzona przez dyrektora wykonawczego Simona Jenningsa, stawiła może najbardziej techniczne szczegółowe stanowisko przeciwko proponowanym limitom. Jennings argumentował, że egzekwowanie byłoby "niemal niemożliwe bez nowych systemów, takich jak cyfrowe identyfikatory," ponieważ "emitenci stablecoinów nie mają wglądu w to, kto posiada ich tokeny w danym momencie." Porównał wyzwanie egzekwowania do "próby śledzenia, kto posiada fizyczną gotówkę i wydawania milionów na to," podkreślając fundamentalną rozbieżność między scentralizowanym nadzorem a zdecentralizowaną architekturą blockchainów.
Stanowisko Stowarzyszenia Płatniczego, które wyraził dyrektor ds. polityki Riccardo Tordera-Ricchi, podkreśla niespójność z tradycyjną regulacją finansową. Argumentował, że "podobnie jak nie ma limitów na gotówkę, konta bankowe lub e-pieniądze, nie ma powodu poza sceptycyzmem, by narzucać limity na własność stablecoinów." To stanowisko odzwierciedla szersze nastawienie branży, że limity własności reprezentują nadmierne regulacje bez precedensu w porównywalnych instrumentach finansowych.
Wyzwania związane z egzekwowaniem przedstawiają być może najbardziej przekonujące argumenty branży przeciwko limitowaniu posiadania. Zdecentralizowany charakter sieci blockchain pozwala użytkownikom trzymać tokeny w wielu adresach portfeli bez scentralizowanego rejestru lub nadzoru. Emitenci stablecoinów na ogół nie mogą zidentyfikować rzeczywistej tożsamości posiadaczy tokenów, gdy transakcje odbywają się z pseudonimami na publicznych blockchainach. To tworzy scenariusz, który eksperci branżowi opisują jako "niemożliwy do egzekwowania," wymagający rozległej nowej infrastruktury, w tym obowiązkowej weryfikacji tożsamości cyfrowej, monitorowania portfeli w czasie rzeczywistym i koordynacji wśród tysięcy dostawców usług.
Techniczne obawy dotyczące wdrożenia sięgają poza podstawowe śledzenie portfeli do bardziej zaawansowanych metod unikania. Użytkownicy mogliby łatwo rozproszyć swoje zasoby w nieograniczonej liczbie adresów portfela, wykorzystać blockchainy zorientowane na prywatność lub przeprowadzać transakcje przez zdecentralizowane giełdy działające bez tradycyjnych pośredników. Przedstawiciele branży argumentują, że kompleksowe egzekwowanie wymagałoby infrastruktury nadzoru kosztującej setki milionów funtów, a i tak pozostałoby podatne na stosunkowo proste techniki obchodzenia.
Argumenty dotyczące konkurencyjności w Wielkiej Brytanii koncentrują się mocno na ryzyku arbitrażu regulacyjnego, z liderami branży ostrzegającymi, że restrykcyjne limitwy mogą przenieść aktywność stablecoinów do bardziej liberalnych jurysdykcji. Niedawno uchwalona amerykańska ustawa GENIUS ustanawia kompleksowy federalny nadzór bez ograniczeń własności, podczas gdy regulacja UE MiCA równie skupia się na wymaganiach dla emitentów, zamiast limitów dla posiadaczy. Grupy branżowe argumentują, że to tworzy konkurencyjną niekorzystną sytuację dla firm z siedzibą w Wielkiej Brytanii i może podważyć pozycję Londynu jako wiodącego globalnego centrum finansowego.
Obawy dotyczące wpływu na City of London zyskały rezonans poza przemysłem krypto, z tradycyjnymi interesariuszami usług finansowych wyrażającymi... regulation, not individual ownership restrictions.
Here's the translated content following your instructions, with markdown links left untranslated:
Content: martwić się szerszymi implikacjami dla ekosystemu fintech w Wielkiej Brytanii. Ekspert Gilles Chemla z Imperial Business School zauważył, że "Londyn ma talent, rynki i historię, aby być liderem gospodarki cyfrowej, ale opóźnienia we wdrażaniu ram regulacyjnych dla stablecoinów erodują tę przewagę." Wielka Brytania niedawno straciła swoje miejsce w rankingu inwestycji fintech na rzecz ZEA, co przypisuje się częściowo jaśniejszym regulacjom kryptograficznym, w tym umowie z Binance o wartości 2 miliardów dolarów.
Wyzwania związane z transakcjami transgranicznymi przedstawiają dodatkowe komplikacje w zakresie egzekwowania przepisów, które grupy branżowe argumentują, że regulatorzy nie rozwiązali w wystarczającym stopniu. Stablecoiny działają na globalnych sieciach blockchain, gdzie transakcje przekraczają granice jurysdykcyjne bez żadnych przeszkód, co sprawia, że limity własności na poziomie krajowym są trudne do egzekwowania bez mechanizmów międzynarodowej koordynacji, które obecnie nie istnieją. Przedstawiciele branży argumentują, że ta zasadnicza cecha technologii blockchain sprawia, że ograniczenia własności opartych na terytorium stają się praktycznie przestarzałe.
Ryzyka związane z zastąpieniem rynku stanowią kolejny kluczowy argument branży, z interesariuszami ostrzegającymi, że limity własności mogą skłaniać legalnych użytkowników do skorzystania z nieuregulowanych alternatyw. Przemysł wskazuje przykłady z jurysdykcji z ograniczeniami kryptograficznymi, gdzie podziemne sieci peer-to-peer nadal działały pomimo pełnych zakazów. To sugeruje, że limity własności mogą osiągnąć efekt przeciwny do zamierzonego, redukując nadzór regulacyjny nad aktywnością stablecoinów zamiast ją ograniczać.
Wysiłki lobbingowe i koordynacja wśród grup branżowych nabrały na intensywności wraz z trwającym procesem konsultacji BoE. Brytyjska Rada ds. Biznesu Kryptowalutowego zorganizowała przyjęcia parlamentarne z udziałem ponad 150 przedstawicieli politycznych i branżowych, podczas gdy The Payments Association złożyła formalne odpowiedzi konsultacyjne, podkreślając wyzwania techniczne związane z egzekwowaniem przepisów. Wiele stowarzyszeń branżowych skoordynowało przesłania dotyczące konkurencyjnej wady i wykonalności wdrożenia, tworząc zjednoczoną opozycję, która rozciąga się na różne segmenty ekosystemu kryptograficznego.
Global Regulatory Landscape: Comparative Analysis
Globalne środowisko regulacyjne stablecoinów ujawnia wyraźne różnice filozoficzne między głównymi jurysdykcjami, z których Stany Zjednoczone i Unia Europejska dążą do wdrożenia kompleksowych ram nadzoru, które wyraźnie nie uwzględniają indywidualnych ograniczeń własności proponowanych przez Bank Anglii. Ta rozbieżność podkreśla konkurencyjne podejścia do regulacji aktywów cyfrowych i ich implikacje dla międzynarodowej konkurencyjności.
United States Approach: The GENIUS Act Framework
Stany Zjednoczone ustanowiły najbardziej kompleksowe na świecie ramy regulacyjne dla stablecoinów poprzez uchwalenie GENIUS Act w lipcu 2025 roku, podpisane przez prezydenta Trumpa przy bipartisanckim wsparciu Kongresu. Ustawa tworzy federalny nadzór dla "stablecoinów płatniczych" na dwóch torach, które pozwalają na regulację federalną lub stanową w zależności od progów kapitalizacji rynkowej.
Wymagania dotyczące licencjonowania federalnego na podstawie GENIUS Act koncentrują się wyłącznie na emitentach stablecoinów, a nie na indywidualnych posiadaczach. Urząd Comptrollera of the Currency reguluje emisję przez podmioty niebankowe, podczas gdy Rezerwa Federalna nadzoruje spółki zależne banków, z progiem kapitalizacji rynkowej wynoszącym 10 miliardów dolarów decydującym o obowiązkowym nadzorze federalnym. To podejście zdecydowanie kontrastuje z proponowanymi w Wielkiej Brytanii indywidualnymi limitami własności, koncentrując uwagę regulacyjną na emitentach systemowych, jednocześnie pozostawiając nienaruszone uczestnictwo rynkowe.
Wymagania dotyczące rezerw stanowią fundament amerykańskiej regulacji stablecoinów, nakazując 100% zabezpieczenie wysoko wartościowymi płynnymi aktywami, w tym dolarami amerykańskimi, notami Federalnej Rezerwy, krótkoterminowymi obligacjami i zatwierdzonymi funduszami rynku pieniężnego. Miesięczna jawność składu rezerw i niezależne audyty przez zarejestrowane firmy księgowe zapewniają mechanizmy przejrzystości bez ograniczania poziomów indywidualnej własności. Ten nacisk kładziony na obowiązki emitenta zamiast na ograniczenia właściciela odzwierciedla amerykańską filozofię regulacyjną, która priorytetuje efektywność rynkową i innowacje.
Brak ograniczeń własnościowych w amerykańskim ustawodawstwie reprezentuje świadomy wybór polityczny sprzyjający przyjęciu rynkowemu nad administracyjnymi ograniczeniami. Przewodniczący Rezerwy Federalnej Jerome Powell wcześniej podkreślał potrzebę regulacji stablecoinów, skupiając się na bezpieczeństwie i solidności emitentów, a nie na ograniczeniach posiadaczy. Podejście to ma na celu wzmocnienie statusu dolara jako globalnej waluty rezerwowej poprzez ułatwienie, a nie ograniczanie przyjęcia stablecoinów.
Przyjęcie przez przemysł GENIUS Act było przytłaczająco pozytywne, a główni emitenci stablecoinów chwalili jasność i proporcjonalność ram. Comptroller OCC Jonathan Gould stwierdził, że Ustawa "przetransformuje branżę usług finansowych" zapewniając pewność regulacyjną przy jednoczesnym zachowaniu zachęt do innowacji. Sukces ustawodawstwa pokazuje preferencje branży dla kompleksowej regulacji emitentów nad ograniczeniami własnościowymi.
European Union Framework: Markets in Crypto-Assets Regulation
Rozporządzenie Unii Europejskiej w sprawie rynków w crypto-assets (MiCA) weszło w życie w czerwcu 2023 roku z planowanym etapowym wdrożeniem do grudnia 2024 roku, ustanawiając kompleksowy nadzór nad stablecoinami bez indywidualnych ograniczeń własności. Ramy rozróżniają między tokenami odniesionymi do aktywów (ARTs) zabezpieczonymi koszykami aktywów, a tokenami e-pieniądza (EMTs) powiązanymi z pojedynczymi walutami fiducjarnymi.
Wymagania dotyczące autoryzacji w ramach MiCA nakładają na emitentów ART obowiązek uzyskania zatwierdzenia regulacyjnego przez krajowe organy kompetentne, jednocześnie ograniczając emisję EMT do uznanych instytucji kredytowych i firm e-pieniądza. Europejski Urząd Nadzoru Bankowego zapewnia wzmocniony nadzór dla "znaczących" emitentów spełniających określone progi, tworząc stopniowany nadzór bez ograniczania indywidualnych posiadaczy. Podejście to odzwierciedla amerykański nacisk na regulację emitentów, a nie ograniczenia posiadaczy.
Zasady dotyczące składu aktywów rezerwowych wymagają 1:1 zabezpieczenia płynnymi aktywami, w tym określone limity dywersyfikacji i wymagania lokalizacyjne nakładające konieczność utrzymania 30-60% rezerw w bankach komercyjnych UE. Kwartalne raporty z audytów i monitorowanie transakcji zapewniają kompleksowe mechanizmy nadzoru bez nakładania indywidualnych ograniczeń własności. Ramy priorytetują ochronę konsumenta poprzez obowiązki emitentów, a nie ograniczenia dostępu do rynku.
Status wdrożenia pokazuje praktyczną skuteczność MiCA, z kompatybilnymi stablecoinami już działającymi na rynkach UE, podczas gdy niekompatybilne tokeny są wycofywane z regulowanych giełd. 18-miesięczny okres przejściowy dla istniejących usługodawców umożliwił uporządkowane przestrzeganie przepisów bez zaburzeń rynkowych, sugerując, że kompleksowa regulacja emitentów może osiągać cele polityki bez ograniczeń własnościowych.
Nadzór organów krajowych tworzy jednolite standardy w 27 państwach członkowskich, jednocześnie umożliwiając krajowym władzom nadzór nad mniejszymi emitentami. To federacyjne podejście zapewnia spójność regulacyjną bez scentralizowanego monitorowania własności, w przeciwieństwie do proponowanych w Wielkiej Brytanii wymagań egzekucji indywidualnych limitów.
Inne Główne Jurysdykcje
Kompleksowe ramy prawne Japonii reprezentują pierwszy na świecie pełny reżim regulacyjny dla stablecoinów, obowiązujący od czerwca 2023 roku dzięki poprawkom do Ustawy o Usługach Płatniczych. Agencja Usług Finansowych ogranicza emisję do banków, firm powierniczych i licencjonowanych dostawców usług przekazowych, jed jed jed jed jed jed jed jed jed jed jed jed jed jed jed jed jed jed jed jed jed jed jed jed jed jed jedObowiązki zamiast ograniczeń indywidualnych właścicieli, pokazujące, że kompleksowy nadzór nie musi ograniczać udziału w rynku.
Innowacje regulacyjne w Azji w Japonii, Singapurze i Hongkongu demonstrują alternatywne podejścia do osiągania stabilności finansowej poprzez kompleksowy nadzór nad emitentami, wymogi rezerwowe i standardy zarządzania bez ograniczeń indywidualnych właścicieli. Te ramy sugerują, że właściwie regulowani emitenci stablecoinów mogą działać bezpiecznie bez sztucznych ograniczeń dostępu do rynku.
Propozycje limitów własności w Wielkiej Brytanii reprezentują unikalne podejście regulacyjne wśród głównych jurysdykcji, bez porównywalnych ograniczeń w Stanach Zjednoczonych, Unii Europejskiej czy wiodących azjatyckich centrach finansowych. To rozbieżność rodzi pytania o konkurencyjną pozycję Wielkiej Brytanii oraz skuteczność ograniczeń własności w porównaniu z kompleksową regulacją emitentów w osiąganiu celów stabilności finansowej.
Analiza Techniczna i Ekonomiczna
Stablecoiny stanowią fundamentalną ewolucję infrastruktury płatności cyfrowych, z mechanizmami technicznymi zaprojektowanymi do utrzymania stabilności cenowej przy jednoczesnym umożliwieniu funkcjonalności programowalnego pieniądza. Rozumienie cech operacyjnych tych systemów dostarcza istotnego kontekstu do oceny skuteczności i wykonalności proponowanych ograniczeń własności.
Mechanizmy stabilności cenowej stablecoinów działają na trzy główne modele, każdy z różnym profilem ryzyka i implikacjami ekonomicznymi. Stablecoiny związane z walutą fiat, reprezentujące około 90% rynku o wartości 289 miliardów dolarów, utrzymują stabilność dzięki bezpośredniemu zabezpieczeniu tradycyjnymi rezerwami walutowymi przechowywanymi w bankach powierniczych. Wiodące przykłady to Tether (USDT) z obiegiem 143 miliardów dolarów i Circle's USDC z kapitalizacją rynkową 64 miliardów dolarów. Te systemy osiągają stabilność poprzez mechanizmy bezpośredniego wykupu, gdzie użytkownicy mogą wymieniać tokeny na podlegającą walutę fiat według wartości nominalnej.
Modele zabezpieczeń rezerwowych różnią się znacznie w swoich charakterystykach ryzyka i implikacjach regulacyjnych. Stablecoiny zabezpieczone walutą fiat polegają na umowach powierniczych z tradycyjnymi bankami, tworząc zależności od istniejącej infrastruktury finansowej, oferując jednocześnie najwyższą stabilność i płynność. Systemy zabezpieczone kryptowalutą, takie jak MakerDAO's DAI, stosują nadmierną zabezpieczenie za pomocą aktywów kryptowalutowych, z automatycznymi mechanizmami likwidacji utrzymującymi stabilność podczas zmienności rynkowej. Algorithmiczne stablecoiny, reprezentujące mniej niż 0,2% rynku po upadku TerraUSD na 60 miliardów dolarów, próbują stabilności poprzez programowe dostosowywanie podaży, jednak wykazały znaczne ryzyko systemowe.
Teoria wypierania depozytów bankowych stała się centralnym problemem dla tradycyjnych instytucji finansowych i regulatorów, chociaż dane empiryczne sugerują możliwe do zarządzania skutki przy odpowiednich ramach regulacyjnych. Badania Banku Rozrachunków Międzynarodowych wskazują, że stablecoiny mogą przyspieszyć tempo wycofywania depozytów podczas stresów bankowych, zwłaszcza z uwagi na ich dostępność 24/7 w porównaniu z ograniczeniami godzin bankowych. Jednak analizy Rezerwy Federalnej sugerują, że te ryzyka są zarządzalne przy odpowiednich środkach ostrożnościowych i centralnych bankowych mechanizmach płynnościowych.
Kryteria oceny ryzyka systemowego rozwinięte przez międzynarodowe organy regulacyjne skupiają się na skali, powiązaniach, efektach sieciowych, zastępowalności i złożoności operacyjnej, a nie na arbitralnych progach własności. Ramowy dokument Rady Stabilności Finansowej podkreśla zasady "ta sama działalność, to samo ryzyko, ta sama regulacja", sugerując, że stablecoiny powinny podlegać równoważnemu nadzorowi jak tradycyjne instrumenty rynku pieniędzy, bez dodatkowych ograniczeń własności.
Efekty sieciowe i ekonomia systemu płatności pokazują potencjał stablecoinów do zakłócenia tradycyjnej infrastruktury płatności dzięki przewyższającym charakterystykom kosztowym i szybkościowym. Całkowity wolumen transakcji stablecoinów osiągnął 27,6 biliona dolarów w 2024 roku, przewyższając zarówno Visę, jak i Mastercard, z organicznym wzrostem działalności o 28% rocznie. Przekazy transgraniczne za pośrednictwem stablecoinów kosztują 0,5-3% w porównaniu z tradycyjnymi opłatami 6,35%, a rozliczenia odbywają się w minutach zamiast dni. Te przewagi ekonomiczne sugerują, że ograniczenia własności mogłyby ograniczyć przyjęcie wyraźnie lepszej technologii płatności.
Analiza koncentracji rynku ujawnia znaczną centralizację wśród głównych emitentów stablecoinów, z Tether kontrolującym 58,84% udziału w rynku pomimo obaw regulacyjnych dotyczących przejrzystości rezerw. To skoncentrowanie sugeruje, że kompleksowa regulacja emitentów mogłaby być skuteczniejsza w osiąganiu celów stabilności niż ograniczenia własności, ponieważ nadzór nad kilkoma systematycznie ważnymi emitentami stwarza mniej wyzwań w egzekwowaniu niż monitorowanie milionów indywidualnych posiadaczy.
Jakość rezerw stanowi być może najważniejszy czynnik w stabilności stablecoinów, z różnymi podejściami do zabezpieczeń tworzącymi różne poziomy ryzyka systemowego. Wysokiej jakości płynne aktywa, w tym papiery wartościowe rządu i depozyty centralnych banków, zapewniają stabilność podczas stresów rynkowych, podczas gdy papiery komercyjne i długi korporacyjne tworzą potencjalne kanały zarażenia. Najnowsze ramy regulacyjne w USA i UE wymagają określonych standardów składu rezerw bez ograniczeń właścicielskich, sugerując, że decydenci uznają regulację emitentów za bardziej skuteczną niż ograniczenia dla posiadaczy.
Modelowanie wpływu na sektor bankowy przez banki centralne wskazuje, że wzrost stablecoinów mógłby zmniejszyć tradycyjne depozyty bankowe, szczególnie wśród klientów detalicznych poszukujących wyżej oprocentowanych alternatyw. Jednak ten wypieranie może reprezentować efektywną alokację rynkową, a nie ryzyko systemowe, ponieważ właściwie zabezpieczone stablecoiny mogą zapewniać równoważne funkcje monetarne o lepszych charakterystykach technologicznych. Badania własne Banku Anglii sugerują, że ryzyko płynności jest "zarządzalne w dłuższej perspektywie" przy odpowiednich mechanizmach banku centralnego.
Analiza przepływów transgranicznych wykazuje rolę stablecoinów w ułatwianiu płatności międzynarodowych i przepływów kapitałowych, z około 3,6 biliona dolarów miesięcznego wolumenu transakcji przekraczającego granice jurysdykcyjne. Ta z natury globalna cecha sugeruje, że krajowe ograniczenia własnościowe mogą okazać się nieskuteczne, ponieważ użytkownicy mogą po prostu prowadzić transakcje za pośrednictwem zagranicznych platform czy zdecentralizowanych protokołów poza zasięgiem krajowej regulacji.
Ekonomia kosztów transakcji dostarcza przekonujących argumentów za przyjęciem stablecoinów, z systemami opartymi na blockchain oferującymi znaczne poprawy efektywności w porównaniu z tradycyjnymi sieciami bankowości korespondencyjnej. Transakcje e-commerce za pomocą stablecoinów wiążą się z opłatami około 0,1% w porównaniu z 3,5% dla kart kredytowych, podczas gdy funkcje programowalnego pieniądza umożliwiają osadzone rozliczenie i integrację inteligentnych kontraktów niemożliwe w tradycyjnych systemach płatności.
Wzorce prędkości i cyrkulacji wskazują, że stablecoiny działają głównie jako media płatnicze, a nie jako instrumenty przechowywania wartości, z szybkim obrotem sugerującym aktywne użycie w transakcjach komercyjnych. Ta cecha wysokiej prędkości implikuje, że ograniczenia własności mogą się okazać mniej skuteczne niż przewidywano, ponieważ użytkownicy ciągle zmieniają swoje posiadania do celów transakcyjnych, a nie gromadząc pozycje długoterminowe.
Analiza mikrostruktury rynku ujawnia zaawansowane mechanizmy arbitrażowe utrzymujące stabilność cenową stablecoinów na wielu giełdach i sieciach blockchain. Animatorzy rynku i upoważnieni uczestnicy nieustannie dostosowują podaż i popyt poprzez procesy wykupu i emisji, tworząc skuteczne odkrywanie ceny bez centralnej interwencji. Ograniczenia własności mogą zakłócić te mechanizmy, ograniczając zdolność uczestników do posiadania wystarczających zapasów do efektywnych operacji arbitrażowych.
Kontekst Historyczny i Przypadki Precedensowe
Zrozumienie poprzednich prób regulacji aktywów cyfrowych i porównywalnych ograniczeń finansowych dostarcza cennego kontekstu do oceny prawdopodobnej skuteczności ograniczeń własności stablecoinów oraz ich szerszych implikacji dla stabilności systemu finansowego.
Poprzednie ograniczenia własności aktywów cyfrowych generalnie okazały się nieskuteczne lub przeciwproduktywne, z zaawansowanymi użytkownikami znajdującymi sposoby obchodzenia ograniczeń, podczas gdy legalni uczestnicy zmagali się z obciążeniami z tytułu zgodności. Chiny wdrożyły całkowity zakaz kryptowalut poprzez wiele działań regulacyjnych między 2017 a 2021 rokiem, co początkowo zmniejszyło krajową akumulację obrotu, ale nie wyeliminowało ich użycia, ponieważ podziemne sieci peer-to-peer nadal działały. Podobnie, próby Indii związane z ograniczeniami krypto doprowadziły do znacznej adaptacji rynku do zmian regulacyjnych, nie osiągając jednocześnie całkowitego wyeliminowania działalności związanej z aktywami cyfrowymi.
Ograniczenia porównawcze w tradycyjnej finansowości dostarczają mieszanych lekcji na temat skuteczności ograniczeń własności w usługach finansowych. Rozdział bankowości komercyjnej i inwestycyjnej przez ustawę Glass-Steagall przez dekady utrzymywał segmentację rynkową, ale ostatecznie okazał się nieodporny, gdy innowacje finansowe stworzyły nowe hybrydowe instrumenty i nasiliły się presje konkurencyjne. Regulacje dotyczące funduszy rynku pieniężnego po kryzysie finansowym w 2008 roku skoncentrowały się na wymaganiach płynności i bramkach wykupu, zamiast indywidualnych ograniczeń własności, sugerując, że regulatorzy postrzegali nadzór nad emitentami jako bardziej skuteczny niż ograniczenia dla posiadaczy.
Analiza precedensu międzynarodowego ujawnia, że główne centra finansowe generalnie unikały narzucania indywidualnych limitów własności na porównywalne instrumenty finansowe. Dyrektywa UCITS Unii Europejskiej reguluje zbiorcze systemy inwestycyjne poprzez kompleksowe wymagania dla emitentów, bez ograniczania uczestnictwa inwestorów indywidualnych. Podobnie, Stany Zjednoczone regulują fundusze rynku pieniężnego przez surowe standardy rezerw i płynności, jednocześnie pozwalając na nieograniczone posiadanie indywidualnych udziałów, demonstrując alternatywne podejścia do zarządzania ryzykami systemowymi.
Niedoszłe propozycje regulacyjne w innych jurysdykcjach dostarczają ostrzeżeń dotyczących...Zapoznaj się z następującymi przykładami wyzwań związanych z wprowadzeniem ograniczeń własności aktywów cyfrowych. Proponowane rosyjskie limity dotyczące posiadania aktywów cyfrowych napotkały wyzwania techniczne podczas wdrażania oraz opozycję ze strony przemysłu, zanim zostały porzucone na rzecz kompleksowych wymogów podatkowych i sprawozdawczych. Próby Wenezueli ograniczenia użycia kryptowalut za pomocą cyfrowej waluty Petro i związanych z nią regulacji w dużej mierze zakończyły się niepowodzeniem z powodu trudności w egzekwowaniu oraz dostosowania się rynku.
Rozwój Cyfrowej Waluty Banku Centralnego (CBDC) stanowi alternatywne podejście do rozwiązywania problemów polityki związanych ze stablecoinami bez narzucania ograniczeń własności na prywatne aktywa cyfrowe. Jednakże, rozporządzenie Prezydenta Trumpa zakazujące federalnego rozwoju CBDC sygnalizuje amerykańskie preferencje dla rozwiązań opartych na stablecoinach prywatnych, podczas gdy inicjatywy europejskie i chińskie w zakresie CBDC postępują z innymi cechami projektowymi i celami politycznymi. Sukces prywatnych stablecoinów w porównaniu do CBDC prawdopodobnie wpłynie na przyszłe podejścia regulacyjne dotyczące ograniczeń własności.
Precedensy regulacji bankowej z tradycyjnego sektora finansowego pokazują zarówno skuteczne, jak i nieskuteczne podejścia do zarządzania ryzykiem systemowym poprzez ograniczenia strukturalne. Limity pokrycia Federalnej Korporacji Ubezpieczeń Depozytów w wysokości $250,000 na konto zapewniają ochronę konsumenta bez ograniczania ogólnego udziału bankowego, podczas gdy ograniczenia na inwestycje bankowości handlowej wynikające z Regulacji Y okazały się dostosowywalne do zmieniających się warunków rynkowych. Te przykłady sugerują, że ograniczenia czasowe lub specyficzne dla kontekstu mogą okazać się bardziej trwałe niż absolutne ograniczenia własności.
Kontrole kapitału i ograniczenia walutowe oferują historyczne przykłady prób rządów ograniczenia indywidualnego udziału w alternatywnych systemach pieniężnych. System kontroli kapitału Bretton Woods utrzymywał stabilność waluty przez dekady, ale ostatecznie upadł, gdy siły technologiczne i gospodarcze uczyniły ograniczenia nie do utrzymania. Nowsze przykłady, w tym kontrole depozytów na Cyprze podczas kryzysu bankowego w 2013 roku, wykazały, że tymczasowe ograniczenia mogą być wykonalne w czasie ostrych kryzysów, ale okazują się trudne do utrzymania przez dłuższe okresy.
Ewolucja regulacji pieniądza elektronicznego daje bezpośrednio istotne precedensy dla nadzoru nad stablecoinami. Dyrektywa o pieniądzu elektronicznym Unii Europejskiej ustanowiła kompleksowe wymagania dla emitentów kart przedpłaconych i systemów płatności cyfrowych bez nakładania limitów dotyczących indywidualnego posiadania. Ta ramy regulacyjne skutecznie regulowały instrumenty pieniądza elektronicznego przez ponad dwie dekady, co sugeruje, że dobrze zaprojektowany nadzór nad emitentami może osiągnąć cele polityki bez ograniczeń własnościowych.
Historia regulacji systemu płatności ilustruje preferencję regulacyjną dla nadzoru instytucjonalnego zamiast ograniczeń dotyczących indywidualnego uczestnictwa. Nadzór Rezerwy Federalnej nad systemami płatności o znaczeniu systemowym koncentruje się na odporności operacyjnej, zarządzaniu ryzykiem i standardach interoperacyjności bez ograniczania wielkości transakcji indywidualnych lub posiadanego kapitału. To podejście zachowało stabilność finansową przy jednoczesnym umożliwieniu innowacji w technologiach płatniczych i modelach biznesowych.
Reakcje na kryzysy finansowe zazwyczaj kładą nacisk na wzmocnienie instytucjonalne zamiast ograniczeń dotyczących indywidualnego dostępu. Kryzys finansowy z 2008 roku doprowadził do zaostrzenia wymogów kapitałowych banków, standardów płynności i procedur rozwiązania bez nakładania indywidualnych limitów depozytów lub inwestycji. Podobnie, kryzys zadłużenia publicznego w Europie wywołał reformy instytucjonalne, w tym unię bankową i wzmocniony nadzór, zamiast ograniczania indywidualnego uczestnictwa na rynkach długu państwowego.
Przykłady arbitrażu regulacyjnego z historii finansów ukazują wyzwania utrzymania ograniczeń, gdy alternatywne jurysdykcje oferują bardziej przychylne ramy prawne. Rozwój rynku Eurodolarów w odpowiedzi na regulacje bankowe USA pokazuje, jak działalność finansowa migruje do bardziej przychylnych środowisk prawnych. Podobnie, rozwój offshoreowych centrów finansowych odzwierciedla adaptację rynku do uciążliwych regulacji krajowych, co sugeruje, że ograniczenia na stablecoiny w Wielkiej Brytanii mogą skłonić działalność do konkurencyjnych jurysdykcji.
Balansowanie innowacji i regulacji historycznie faworyzowało podejścia, które kierują technologiczny postęp zamiast go ograniczać. Rozwój Internetu napotkał początkową niepewność regulacyjną, ale ostatecznie rozwijał się w ramach, które adresowały uzasadnione obawy polityczne, jednocześnie zachowując zachęty do innowacji. Handel elektroniczny papierami wartościowymi, bankowość online i płatności mobilne wszystkie napotkały sceptycyzm regulacyjny, zanim zdobyły powszechną akceptację dzięki kompleksowemu nadzorowi, zamiast ograniczeń użytkowania.
Główne perspektywy interesariuszy
Debata dotycząca limitu własności stablecoinów zmobilizowała różnorodne grupy z tradycyjnego finansu, przemysłu krypto i społeczności politycznej, ujawniając fundamentalne różnice w filozofii regulacji cyfrowych aktywów oraz odpowiedniej równowadze między innowacjami a stabilnością.
Tradycyjne instytucje finansowe
Obawy branży bankowej koncentrują się na zagrożeniu konkurencyjnym i stabilności systemowej, przy czym duże instytucje wyrażają mieszane opinie na temat wzrostu stablecoinów i proponowanych odpowiedzi regulacyjnych. Instytut Polityki Bankowej, reprezentujący duże amerykańskie banki komercyjne, ostrzegł, że niekontrolowany wzrost stablecoinów może wywołać masowe odpływy depozytów, potencjalnie sięgające $6,6 biliona i zagrożenie dostępności kredytowej. Jednak wiele banków jednocześnie postrzega stablecoiny jako usprawnienia technologiczne zasługujące na integrację z tradycyjnymi systemami płatności, zamiast ograniczania ich poprzez limity własności.
Pozycjonowanie procesorów płatności ujawnia adaptację przemysłu do przyjęcia stablecoinów zamiast oporu wobec samej technologii. Zakup Bridge przez firmę Stripe, aby umożliwić transakcje stablecoin dla firm, pokazuje, że główni przetwórcy wprowadzają cyfrowe aktywa, jednocześnie oferując opłaty około połowę niższe niż tradycyjne płatności kartowe. Mastercard i Visa ogłosiły inicjatywy integracji stablecoinów, sugerując, że istniejące firmy płatnicze postrzegają tę technologię jako komplementarną, a nie konkurencyjną wobec ich kluczowych modeli biznesowych.
Perspektywy unii kredytowych i towarzystw budowlanych otrzymały mniej publicznej uwagi, ale stanowią ważne rozważenie usług finansowych dla detalicznych klientów. Instytucje te zazwyczaj kładą nacisk na usługi dla członków, a nie maksymalizację zysku, co mogą czynić je bardziej wyrozumiałymi wobec korzyści konsumentów z przyjęcia stablecoinów. Jednak ich modele biznesowe silnie zależą od finansowania depozytowego, co rodzi podobne obawy o wypieranie, które motywują ostrożność regulacyjną większych banków.
Działy zgodności regulacyjnej w tradycyjnych instytucjach finansowych wyrażają obawy dotyczące złożoności wdrażania i kosztów monitorowania limitów własności stablecoinów w relacjach z klientami. Duże banki już inwestują dużo w systemy monitorowania transakcji dla wymogów związanych z przeciwdziałaniem praniu pieniędzy i znajomości klienta, ale nadzór nad stablecoinami wymagałby zupełnie nowych możliwości technologicznych dla analizy blockchain i koordynacji między platformami.
Segmenty przemysłu krypto
Emitenci stablecoinów są jednoznacznie przeciwni limitom własności, wyrażając jednocześnie gotowość do przyjęcia kompleksowych wymogów dotyczących rezerw i ładu korporacyjnego. Tether, mimo ciągłej kontroli regulacyjnej dotyczącej przejrzystości rezerw, podkreśla, że sztuczne ograniczenia własności podważyłyby użyteczność stablecoinów dla legalnych transakcji komercyjnych. Circle zajął stanowisko, że wspiera "przemyślaną regulację", sprzeciwiając się jednocześnie limitom, które "ograniczałyby innowacje i przywództwo USA w zakresie aktywów cyfrowych."
Platformy handlu aktywami cyfrowymi stawiają unikalne wyzwania operacyjne związane z ograniczeniami własności z powodu ich roli jako pośredników trzymających aktywa klientów w portfelach zbiorczych. Duże giełdy argumentują, że monitorowanie indywidualnej ekspozycji klientów na wielu platformach wymagałoby niespotykanej koordynacji i udostępniania danych w czasie rzeczywistym, co mogłoby zagrozić strategiom konkurencyjnym i prywatności klientów. Niektóre platformy wskazywały, że mogą ograniczyć usługi dla klientów w Wielkiej Brytanii, zamiast wprowadzać skomplikowane systemy monitorowania własności.
Implikacje dla protokołów DeFi przedstawiają szczególnie skomplikowane rozważania, ponieważ aplikacje zdecentralizowanych finansów często integrują stablecoiny jako fundamentalną infrastrukturę dla pożyczek, handlu oraz generowania zysków. Wiele protokołów DeFi działa poprzez smart contracty z różnym stopniem decentralizacji, co czyni tradycyjną zgodność regulacyjną trudną lub niemożliwą. Departament Skarbu przyznał, iż bada wszechstronne mechanizmy zgodności poprzez modyfikacje smart contractów, ale wdrożenie techniczne pozostaje w dużej mierze teoretyczne.
Rozważania dotyczące adopcji instytucjonalnej odzwierciedlają rosnące zainteresowanie korporacyjne i zarządzania inwestycjami stajcą się stablecoinami w zakresie zarządzania skarbcem i płatnościami transgranicznymi. Duże korporacje, w tym Tesla, MicroStrategy i Square, posiadają znaczące pozycje w kryptowalutach, podczas gdy zarządzający aktywami coraz częściej oferują produkty inwestycyjne oparte na kryptowalutach. Ograniczenia własności mogłyby ograniczyć udział instytucjonalny w legalnych działaniach biznesowych, potencjalnie podważając konkurencyjność Wielkiej Brytanii w przyciąganiu inwestycji związanych z aktywami cyfrowymi.
Dostawcy górnictwa i infrastruktury reprezentują często pomijaną grupę interesariuszy, których operacje mogą zostać dotknięte pośrednimi skutkami ograniczeń własności. Górnicy kryptowalut, węzły walidacyjne i dostawcy infrastruktury blockchain często posiadają stablecoiny w celach operacyjnych, w tym płatności za energię elektryczną, zakupy sprzętu oraz transakcje transgraniczne. Ograniczenia własności mogłyby zwiększyć złożoność operacyjną oraz koszty dla tych kluczowych dostawców infrastruktury blockchain.
Poglądy polityczne i akademickie
Eksperci ds. stabilności finansowej wyrażają różne opinie na temat konieczności i efektywności limitów własności stablecoinów.Orginalny Tekst: versus alternative regulatory approaches. The Financial Stability Board's recommendations emphasize comprehensive regulation addressing "same activity, same risk, same regulation" without explicitly endorsing ownership restrictions. International Monetary Fund analysis suggests that well-regulated stablecoin systems could enhance rather than threaten financial stability by providing resilient payment infrastructure.
Instytucje akademickie przeprowadziły obszerne analizy ryzyka systemowego stablecoinów, zazwyczaj dochodząc do wniosku, że odpowiednio regulowane emitentów stanowią możliwe do zarządzania zagrożenia dla stabilności finansowej. Badania Banku Rozrachunków Międzynarodowych wskazują, że kompleksowe wymagania dotyczące rezerw i nadzór mogą rozwiązać większość systemowych obaw, nie ograniczając indywidualnego uczestnictwa. Badania Rezerwy Federalnej podobnie podkreślały regulację emitentów nad ograniczeniami posiadaczy jako bardziej efektywne podejście polityczne.
Rekomendacje polityczne think tanków odzwierciedlają szersze ideologiczne podziały na temat regulacji aktywów cyfrowych i interwencji rządu na rynkach finansowych. Atlantic Council podkreśliła rolę stablecoinów w rozszerzeniu globalnej dominacji dolara, argumentując, że ograniczenia dotyczące własności mogłyby podważyć amerykańskie strategiczne interesy. Brookings Institution zauważył uzasadnione obawy dotyczące nielegalnych finansów, jednocześnie kwestionując, czy ogólne limity są proporcjonalne do zidentyfikowanych zagrożeń.
Perspektywy międzynarodowych organizacji generalnie preferują kompleksowe ramy regulacyjne nad ograniczeniami dotyczących własności, z Bankiem Rozrachunków Międzynarodowych, Międzynarodowym Funduszem Walutowym i Radą Stabilności Finansowej, podkreślającymi nadzór nad emitentami jako podstawowe narzędzie polityki. Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju zaleca podejścia oparte na ryzyku, które odnoszą się do konkretnych cech stablecoinów, zamiast narzucać jednolite ograniczenia własności w różnych przypadkach użycia i typach użytkowników.
Organizacje zajmujące się prywatnością i wolnościami obywatelskimi wyrażają znaczące obawy dotyczące implikacji nadzoru wynikających z kompleksowego monitorowania własności wymaganego do egzekwowania limitów. Fundacja Elektronicznych Granic i podobne grupy argumentują, że nadzór nad stablecoinami powinien koncentrować się na przejrzystości i ochronie konsumentów, a nie monitorowaniu transakcji, które mogłoby podważyć prawa do prywatności finansowej. Te obawy zyskały poparcie polityczne w jurysdykcjach kładących nacisk na ochronę prywatności osób fizycznych.
Grupy ochrony konsumentów przedstawiają mieszane perspektywy dotyczące limitów własności stablecoinów, przy czym niektórzy wspierają ograniczenia jako środki ochrony konsumentów, podczas gdy inni kładą nacisk na dostęp do zaawansowanej technologii płatności. Consumer Reports odnotował potencjalne korzyści stablecoinów dla populacji nieposiadających rachunku bankowego i płatności transgranicznych, jednocześnie uznając uzasadnione obawy dotyczące ochrony inwestorów i ryzyk systemowych. Grupy te generalnie preferują ujawnianie informacji i edukację nad ograniczeniami własności jako główne mechanizmy ochrony konsumentów.
Stowarzyszenia branży fintech w różnych jurysdykcjach generalnie sprzeciwiają się limitom własności, jednocześnie wspierając kompleksowe ramy regulacyjne, które zapewniają pewność prawną bez tłumienia innowacji. Stowarzyszenie Technologii Finansowej w USA i podobne organizacje w Europie i Azji podkreślają, że sztuczne ograniczenia mogą skłonić innowacje do bardziej przyzwalających jurysdykcji bez rozwiązywania podstawowych obaw politycznych dotyczących ryzyk stablecoinów.
Naukowcy i praktycy prawa podnoszą konstytucyjne i praktyczne obawy dotyczące egzekwowania limitów własności, szczególnie w odniesieniu do praw prywatności finansowej i wykonalności monitorowania zdecentralizowanych sieci blockchain. Analizy prawne sugerują, że kompleksowe monitorowanie własności może napotkać wyzwania sądowe pod ochroną prywatności, jednocześnie okazując się praktycznie nieskuteczne wobec zaawansowanych technik unikania.
Wyzwania Implementacyjne i Praktyczne Rozważania
Techniczne i operacyjne złożoności egzekwowania limitów własności stablecoinów stanowią ogromne wyzwania, które wykraczają daleko poza tradycyjną regulację finansową, wymagając bezprecedensowych zdolności nadzoru i podnosząc fundamentalne pytania dotyczące prywatności, skuteczności i kosztów ekonomicznych.
Wymagania dotyczące weryfikacji tożsamości cyfrowej stanowią być może największą przeszkodę w implementacji, ponieważ skuteczne monitorowanie własności wymagałoby powiązania każdego adresu portfela blockchain z zweryfikowanymi tożsamościami w świecie rzeczywistym. Obecne systemy KYC i AML w tradycyjnych finansach działają poprzez scentralizowanych pośredników, takich jak banki i brokerzy, ale stablecoiny działają na bezzezwoleniowych sieciach blockchain, w których użytkownicy mogą tworzyć nieograniczoną liczbę adresów portfeli bez jakiejkolwiek nadzoru pośrednika. Kompleksowe egzekwowanie wymagałoby obowiązkowej weryfikacji tożsamości dla wszystkich zakładania portfela, zasadniczo zmieniając zdecentralizowany charakter systemów blockchain.
Zdolności monitorowania transakcji transgranicznych napotykają wewnętrzne ograniczenia z powodu globalnych i bezzezwoleniowych cech sieci blockchain. Stablecoiny działają na wielu protokołach blockchain, w tym Ethereum, Tron i różnych rozwiązaniach warstwy 2, z transakcjami przekraczającymi granice jurysdykcji bezproblemowo. Monitorowanie przepływów transgranicznych wymagałoby bezprecedensowej międzynarodowej współpracy i infrastruktury technicznej, które obecnie nie istnieją, podczas gdy użytkownicy łatwo mogliby ominąć ograniczenia, przekierowując transakcje przez platformy zagraniczne lub zdecentralizowane giełdy działające poza zasięgiem regulacyjnym jakiejkolwiek pojedynczej jurysdykcji.
Implikacje prywatności i obawy dotyczące nadzoru wyłaniają się jako znaczące czynniki polityczne, ponieważ kompleksowe monitorowanie własności wymagałoby śledzenia w czasie rzeczywistym wszystkich transakcji stablecoinami i ich udziałów na wielu platformach. Takie zdolności nadzoru przewyższałyby te obecnie wdrożone w tradycyjnych instrumentach finansowych, potencjalnie stwarzając nowe zagrożenia dla prywatności finansowej i wolności obywatelskich. Ogólne rozporządzenie o ochronie danych Unii Europejskiej i podobne ramy prywatności mogą skomplikować implementację kompleksowych systemów monitorowania, szczególnie w odniesieniu do wymogów dotyczących przechowywania danych i udostępniania transgranicznego.
Potrzeby infrastruktury technologicznej dla skutecznego egzekwowania limitów własności wymagałyby ogromnych inwestycji w zdolności analityczne blockchain, systemy monitorowania w czasie rzeczywistym, i platformy koordynacyjne łączące tysiące dostawców usług. Obecne firmy analityczne blockchain, takie jak Chainalysis i Elliptic, zapewniają śledzenie transakcji dla organów ścigania i celów zgodności, ale skalowanie tych zdolności, aby monitorować setki milionów adresów portfeli w czasie rzeczywistym, wymagałoby zwielokrotnienia zasobów obliczeniowych i wyrafinowania technicznego.
Koszty zgodności dla dostawców usług mogą okazać się prohibicyjne dla mniejszych firm, jednocześnie stwarzając bariery wejścia dla nowych uczestników. Kompleksowe monitorowanie własności wymagałoby specjalistycznego personelu, w tym analityków blockchain, specjalistów ds. zgodności i zespołów infrastruktury technicznej, co potencjalnie kosztowałoby miliony funtów rocznie dla większych platform. Te koszty mogą doprowadzić do konsolidacji rynku, czyniąc kompleksową zgodność możliwą jedynie dla dobrze kapitałowych zasiedziałych uczestników, co potencjalnie może zmniejszyć konkurencję i innowację w usługach aktywów cyfrowych.
Ryzyko przesunięcia na rynki podziemne i międzyosobowe stanowią fundamentalne wyzwanie dla skuteczności limitów własności, ponieważ zaawansowani użytkownicy mogliby łatwo ominąć ograniczenia za pomocą zdecentralizowanych protokołów i sieci blockchain skoncentrowanych na prywatności. Historyczne przykłady z jurysdykcji z ograniczeniami dot. krypto pokazują, że prohibicja często powoduje przesunięcie aktywności do podziemia, a nie jej eliminację, potencjalnie zmniejszając nadzór regulacyjny przy jednoczesnym nieosiąganiu celów politycznych. Zdecentralizowane giełdy, protokoły handlu międzyosobowego i monety prywatności dostarczają łatwo dostępnych alternatyw dla użytkowników dążących do unikania monitorowania własności.
Obawy z zakresu arbitrażu regulacyjnego i zakupów jurysdykcyjnych odzwierciedlają globalną naturę sieci blockchain i łatwość, z jaką użytkownicy i firmy mogą przenieść się do bardziej przyzwalających środowisk regulacyjnych. Ostatnia migracja firm kryptowalutowych z restrykcyjnych jurysdykcji do bardziej przychylnych, demonstruje wrażliwość rynku na podejścia regulacyjne, sugerując, że zbyt restrykcyjne limity własności mogłyby napędzać legalną działalność za granicę, nie zapobiegając jednocześnie zdeterminowanemu obejściu.
Dostępne dla użytkowników techniczne metody unikania obejmują fragmentację adresów portfeli, protokoły blockchain skoncentrowane na prywatności, zdecentralizowane usługi mieszające i zamiany atomowe między różnymi kryptowalutami. Użytkownicy mogliby utrzymywać własność poniżej progów limitów własnościowych poprzez setki adresów portfeli, korzystając z automatycznych narzędzi do koordynowania transakcji, skutecznie utrzymując duże pozycje, jednocześnie wyglądając na zgodne z indywidualnymi limitami własności. Bardziej wyrafinowani użytkownicy mogą używać monet prywatności, zdecentralizowanych giełd lub protokołów międzyłańcuchowych, aby całkowicie zaciemnić własność.
Zdolności służb egzekucyjnych wymagałyby znacznej rozbudowy, aby sprostać technicznym złożonościom monitorowania i dochodzeń w blockchain. Tradycyjni regulatorzy finansowi nie posiadają specjalistycznej wiedzy technicznej wymaganej do kompleksowego nadzoru nad kryptowalutami, co wymagałoby znaczących programów rekrutacyjnych i szkoleniowych. Organy ścigania musiałyby wzmocnić swoje zdolności analityczne blockchain, podczas gdy organy regulacyjne potrzebowałyby nowej infrastruktury technologicznej do monitorowania w czasie rzeczywistym i oceny zgodności.
Międzynarodowe wymagania koordynacyjne dla skutecznego egzekwowania limitów własności wymagałyby bezprecedensowej współpracy między agencjami regulacyjnymi w wielu jurysdykcjach, ponieważ transakcje stablecoinami często przekraczają granice w ciągu minut lub sekund.Below is the Polish translation of the provided document. As requested, I have skipped translation for markdown links:
Umowy o wsparciu i porozumienia dotyczące współpracy regulacyjnej zostały zaprojektowane dla tradycyjnych systemów finansowych z jasno określonymi granicami jurysdykcyjnymi, co czyni je nieodpowiednimi dla systemów opartych na blockchainach, działających równocześnie w globalnych sieciach.
Zagadnienia związane z ochroną danych i zgodnością z przepisami o prywatności wynikają z rozległego gromadzenia i udostępniania informacji osobowych, które są wymagane do kompleksowego monitorowania własności. Zwolennicy prywatności finansowej argumentują, że taka inwigilacja przekracza rozsądne wymagania regulacyjne, stwarzając jednocześnie nowe zagrożenia dla naruszeń danych i ich nadużyć. Zgodność z istniejącymi przepisami o prywatności przy jednoczesnym wdrażaniu kompleksowego monitorowania własności przedstawia skomplikowane wyzwania prawne, które nie zostały w pełni rozwiązane w obecnych propozycjach regulacyjnych.
Wymagania dotyczące niezawodności systemu i odporności operacyjnej infrastruktury monitorującej własność musiałyby spełniać te same standardy co krytyczna infrastruktura finansowa, działając w sposób ciągły przy minimalnych przestojach i z solidną ochroną cybernetyczną. Złożoność monitorowania wielu sieci blockchain jednocześnie przy zachowaniu dokładnych zapisów własności stwarza potencjalne punkty awarii, które mogą zakłócić legalne korzystanie ze stablecoinów, jeśli systemy monitorujące napotkają problemy techniczne.
Analiza wpływu na rynek
Potencjalne wprowadzenie limitów własności stablecoinów wywołałoby znaczące efekty falowania w całych rynkach aktywów cyfrowych i szerszych systemach finansowych, z implikacjami sięgającymi daleko poza bezpośrednie wymagania zgodności do fundamentalnych pytań o innowacje, konkurencję i efektywność ekonomiczną.
Wielkość rynku stablecoinów i prognozy wzrostu wskazują na skalę ekonomiczną, na którą mogą wpłynąć potencjalne ograniczenia własności. Przy obecnej kapitalizacji rynkowej wynoszącej 289,4 miliarda dolarów i rocznych wolumenach transakcji wynoszących 27,6 biliona dolarów, stablecoiny osiągnęły główny nurt w wielu zastosowaniach, w tym w płatnościach transgranicznych, protokołach DeFi i zarządzaniu skarbcem korporacyjnym. Badania instytucjonalne Coinbase prognozują potencjalny wzrost do kapitalizacji rynkowej w wysokości 1,2 biliona dolarów do 2028 roku, podczas gdy analizy McKinsey sugerują dalszy wykładniczy rozwój, jeśli pojawi się jasność regulacyjna. Ograniczenia własności mogłyby znacznie ograniczyć tę trajektorię wzrostu, ograniczając udział indywidualnych i firmowych w legalnych działaniach komercyjnych.
Pozycjonowanie na rynku kryptowalutowym w Wielkiej Brytanii stoi wobec znacznych zagrożeń z powodu restrykcyjnych limitów własności względem międzynarodowych konkurentów. Wielka Brytania obecnie plasuje się za ZEA w przyciąganiu inwestycji fintech, co przypisuje się częściowo niepewności regulacyjnej wokół aktywów cyfrowych. Proponowane limity mogą przyspieszyć ten spadek konkurencyjności, przenosząc emitentów stablecoinów, giełdy i powiązane biznesy do bardziej przyzwalających jurysdykcji oferujących kompleksowe ramy regulacyjne bez ograniczeń własności. Duże firmy kryptograficzne, takie jak Binance, już przeniosły znaczną część operacji z restrykcyjnych środowisk regulacyjnych, demonstrując wrażliwość rynku na podejścia polityki.
Scenariusze potencjalnego odpływu kapitału mogą się pojawić, jeśli limity własności zmuszą legalnych użytkowników i firmy do korzystania z zagranicznych platform lub zagranicznych jurysdykcji. Transakcje blockchain transgraniczne odbywają się płynnie w ciągu kilku minut, co czyni arbitraż regulacyjny technicznie banalnym dla wyrafinowanych użytkowników. Klienci biznesowi wymagający posiadania stablecoinów przekraczających proponowane limity mogą przenieść operacje skarbca do jurysdykcji bez takich ograniczeń, potencjalnie zmniejszając aktywność finansową w Wielkiej Brytanii i związane z nią wpływy podatkowe.
Implikacje dla ekosystemów innowacji wykraczają poza rynki stablecoinów na rzecz szerszego rozwoju fintech i blockchain. Restrykcyjne polityki dotyczące własności mogą sygnalizować szerszą niechęć regulacyjną do innowacji w dziedzinie aktywów cyfrowych, potencjalnie zniechęcając do inwestycji w brytyjskie firmy blockchain i inicjatywy badawcze. Pozycja Londynu jako globalnego centrum innowacji finansowych zależy częściowo od podejść regulacyjnych, które balansują między nadzorem a zachętami do innowacji, co sprawia, że limity własności mogą być sprzeczne z szerszymi celami rozwoju gospodarczego.
Rozważania dotyczące start-upów i firm fintech ujawniają szczególne podatności na ograniczenia własności wśród mniejszych firm polegających na stablecoinach na potrzeby efektywnych płatności transgranicznych, zarządzania skarbcem i elastyczności operacyjnej. Wiele firm blockchain działa z międzynarodowymi zespołami i bazami klientów, wymagając posiadania aktywów cyfrowych do rutynowych operacji biznesowych. Limity własności mogą zwiększyć koszty operacyjne i złożoność dla tych firm, zapewniając jednocześnie przewagę tradycyjnym konkurentom finansowym, którzy mniej polegają na infrastrukturze aktywów cyfrowych.
Wpływ na przyjęcie instytucjonalne może być szczególnie znaczący, ponieważ główne korporacje i menedżerowie inwestycyjni coraz częściej integrują stablecoiny w operacjach skarbcowych i systemach płatności. Firmy korzystające ze stablecoinów do płatności dostawcom międzynarodowym, wynagrodzeń pracowników lub zarządzania skarbcem mogą napotkać zakłócenia operacyjne związane z ograniczeniami własności. Menedżerowie aktywów oferujący produkty inwestycyjne związane z kryptowalutami mogą uznać swoje strategie za ograniczone przez limity indywidualnego uczestnictwa, co potencjalnie zmniejsza konkurencyjność produktów w porównaniu z ofertami z jurysdykcji bez takich ograniczeń.
Zakłócenia protokołów DeFi stanowią złożoną kategorię wpływów rynkowych, ponieważ aplikacje zdecentralizowanych finansów opierają się w dużej mierze na płynności stablecoinów dla działalności związanych z pożyczkami, handlem i generowaniem dochodów. Indywidualne limity własności stablecoinów mogą podzielić dostawy płynności między różne konta i platformy, potencjalnie zmniejszając wydajność operacyjną i zwiększając ryzyka systemowe związane z wyzwaniami związanymi z koordynacją. Niektóre protokoły DeFi mogą stać się technicznie niewykonalne, jeśli kluczowi uczestnicy nie będą mogli utrzymać wystarczających zasobów stablecoinów do market making i działań arbitrażowych.
Efektywność systemu płatności może się zmniejszyć, jeżeli limity własności uniemożliwią firmom utrzymanie wystarczających sald do codziennych operacji. Firmy korzystające ze stablecoinów do wypłat wynagrodzeń, płatności dostawcom lub zwrotów kosztów klientom mogą napotkać zakłócenia operacyjne z powodu sztucznych limitów posiadania. Efektywność płatności transgranicznych, gdzie stablecoiny oferują istotne zalety kosztowe i czasowe w porównaniu z tradycyjnymi bankowościami korespondencyjnymi, może się pogorszyć, jeżeli firmy nie będą w stanie utrzymać wystarczających saldo dla ułatwień transakcji.
Wpływy maklerów rynkowych i arbitrażu przedstawiają systemowe rozważania dla mechanizmów stabilności cen stablecoinów. Profesjonalni maklerzy rynkowi utrzymują znaczące magazyny stablecoinów, aby zapewnić płynność na wielu giełdach i umożliwić operacje arbitrażowe, które utrzymują stabilność cenową. Limity własności mogą zakłócić te operacje, uniemożliwiając maklerom rynkowym utrzymanie wystarczających zapasów, potencjalnie zwiększając zmienność cen i zmniejszając ogólną wydajność rynku.
Dynamika konkurencyjna między emitentami stablecoinów może się znacznie przesunąć, jeśli ograniczenia własności stworzą sztuczne efekty niedoboru lub przewagę dla pewnych modeli biznesowych nad innymi. Emitenci skupieni na użytkownikach detalicznych mogą skorzystać z limitów ograniczających koncentrację instytucjonalną, podczas gdy ci, którzy obsługują klientów biznesowych, mogą napotkać konkurencyjne niekorzyści. Te zakłócenia rynkowe mogą zmniejszyć zachęty do innowacji i ogólną konkurencyjność branży w porównaniu z międzynarodowymi alternatywami.
Efekty substytucji w sektorze bankowym to złożone dynamiki, które mogą okazać się sprzeczne z celami polityki. Jeśli limity własności zapobiegną efektywnemu przyjęciu stablecoinów do legalnych zastosowań, firmy i osoby fizyczne mogą poszukiwać alternatywnych rozwiązań cyfrowych aktywów, w tym monet prywatności, stablecoinów wydanych za granicą lub bezpośrednich posiadania kryptowalut. Taka substytucja mogłaby zmniejszyć, a nie wzmocnić stabilność finansową, przesuwając aktywność w kierunku mniej regulowanych alternatyw.
Wpływy na ułatwienie handlu transgranicznego mogą być szczególnie istotne dla brytyjskich firm zaangażowanych w handel międzynarodowy. Stablecoiny oferują znaczne zalety w płatnościach transgranicznych, w tym obniżone koszty, szybsze rozliczenia i dostępność 24/7. Ograniczenia własności mogą zmusić firmy do polegania na mniej efektywnych tradycyjnych systemach płatności, potencjalnie zmniejszając konkurencyjność Wielkiej Brytanii w globalnym handlu i handlu.
Implikacje inwestycji i kapitału ryzyka rozciągają się na szersze wzorce inwestycji w blockchain i fintech, ponieważ firmy venture capital i inwestorzy instytucjonalni oceniają środowiska regulacyjne przy podejmowaniu decyzji o alokacji. Restrystyjne polityki dotyczące własności mogą sygnalizować niekorzystne warunki biznesowe dla firm blockchain, potencjalnie zmniejszając przepływy inwestycji i odstraszając talenty przedsiębiorcze od zakładania operacji na rynku brytyjskim.
Ostateczne przemyślenia
Trajektoria limitów własności stablecoinów prawdopodobnie zdeterminuje nie tylko bezpośrednie środowisko regulacyjne, ale także długoterminową pozycję Wielkiej Brytanii w globalnych rynkach aktywów cyfrowych, z implikacjami sięgającymi daleko poza kwestie specyficzne dla kryptowalut do szerszych pytań o innowacje finansowe i międzynarodową konkurencyjność.
Harmonogram procesu konsultacji wskazuje na ciągłą niepewność do 2025 roku, planując formalną konsultację później tego roku po szeroko zakrojonych działaniach przemysłowych. Potwierdzenie Sashy Mills z lipca 2025 roku, że "wciąż współdziałamy z przemysłem i słuchamy opinii", sugeruje rzeczywiste uwzględnienie obaw przemysłu, a nie z góry określonych wyników regulacyjnych. Wydłużony harmonogram konsultacji odzwierciedla zarówno techniczną złożoność wdrożenia, jak i siłę opozycji przemysłowej, tworząc możliwości dla znaczących modyfikacji oryginalnych propozycji.
Skuteczność lobbingu przemysłowego wykazała znaczący wpływ na myślenie regulacyjne, z głównymi stowarzyszeniami handlowymi koordynującymi wyrafinowane argumenty techniczne i ekonomiczne przeciwko limitom własności.
---### Translated Content:
UK Cryptoasset Business Council's parliamentary reception events and formal consultation responses have engaged political stakeholders beyond traditional regulatory channels, while international industry participation has highlighted competitive implications for UK financial services leadership. The unified industry opposition contrasts with typically fragmented crypto industry political engagement, suggesting elevated stakes and coordination capabilities.
Możliwe kompromisy mogą się wyłonić z trwających procesów konsultacyjnych, potencjalnie obejmując wyższe progi własnościowe, stopniowane okresy wdrożenia lub odstępstwa dla określonych przypadków użycia, w tym operacji biznesowych i protokołów DeFi. Alternatywne podejścia mogą skupiać się na zwiększonych wymogach ujawniania informacji, obowiązkowym ubezpieczeniu lub nadzorze opartym na ryzyku zamiast absolutnych limitów własnościowych. Uznanie przez Bank Anglii opinii przemysłowej sugeruje gotowość do rozważenia modyfikacji, które odpowiadają na kwestie związane z polityką, jednocześnie zmniejszając złożoność wdrożeniową.
Międzynarodowe perspektywy koordynacji pozostają ograniczone ze względu na fundamentalne różnice filozoficzne między głównymi jurysdykcjami. Amerykańska ustawa GENIUS wyraźnie odrzuca limity własnościowe, podczas gdy regulacje MiCA w Unii Europejskiej koncentrują się na wymogach dla emitentów, zamiast ograniczeń dla posiadaczy. Azjatyckie centra finansowe, w tym Singapur, Hong Kong i Japonia, przyjęły kompleksowy nadzór bez ograniczeń własnościowych, co sugeruje, że międzynarodowa harmonizacja raczej faworyzowałaby mniej restrykcyjne podejścia niż brytyjskie limity.
Przyspieszenie arbitrażu regulacyjnego może się nasilić, jeśli Wielka Brytania przystąpi do wprowadzenia limitów własności, podczas gdy inne jurysdykcje utrzymują bardziej liberalne ramy. Łatwość przenoszenia operacji związanych z aktywami cyfrowymi między jurysdykcjami, w połączeniu z globalną naturą sieci blockchain, sugeruje, że restrykcyjne polityki mogą okazać się autodestrukcyjne, przenosząc legalną działalność za granicę i nie zapobiegając jednocześnie zdeterminowanemu obchodzeniu przepisów. Niedawne przykłady migracji firm krypto z restrykcyjnych jurysdykcji dowodzą wrażliwości rynku na podejścia regulacyjne.
Implikacje dla rozwoju CBDC (centralnych walut cyfrowych) przedstawiają zarówno konkurencyjne, jak i komplementarne aspekty dla regulacji stablecoinów. Podczas gdy prezydencki dekret Trumpa zakazuje federalnego rozwoju CBDC w Stanach Zjednoczonych, Wielka Brytania kontynuuje eksplorację możliwości cyfrowego funta. Sukces w prywatnym zastosowaniu stablecoinów mógłby zademonstrować zapotrzebowanie rynkowe na cyfrowe rozwiązania płatnicze, dostarczając jednocześnie doświadczenia regulacyjne istotne dla projektowania CBDC. Natomiast restrykcyjne polityki dotyczące stablecoinów mogłyby przyspieszyć rozwój CBDC jako alternatywnych podejść do innowacji płatności cyfrowych.
Scenariusze ewolucji technologicznej sugerują, że systemy blockchain i aktywa cyfrowe będą nadal rozwijały się w sposób podważający tradycyjne podejścia regulacyjne. Ulepszone technologie prywatności, interoperacyjność między łańcuchami oraz autonomiczne rządy organizacji mogą utrudnić monitorowanie własności niezależnie od wymogów regulacyjnych. Decydenci mogą potrzebować uznać technologiczne realia podczas projektowania zrównoważonych ram regulacyjnych, zamiast próbować ograniczać rozwój technologiczny poprzez administracyjne restrykcje.
Transformacja branży usług finansowych prawdopodobnie będzie kontynuowana z limitem własności stablecoinów lub bez niego, ponieważ szersze trendy digitalizacyjne wpływają na tradycyjne bankowość, płatności i zarządzanie inwestycjami. Główne instytucje finansowe już integrują możliwości związane z aktywami cyfrowymi, podczas gdy firmy fintech rozwijają alternatywy opierające się na blockchain dla tradycyjnych usług. Limity własności mogą wpłynąć na tempo i lokalizację tej transformacji, ale prawdopodobnie nie zapobiegną fundamentalnej ewolucji branży.
Rozważania na temat gospodarki politycznej odzwierciedlają szersze pytania o odpowiednią rolę rządu w innowacji finansowej i rozwoju rynku. Napięcie między obawami o stabilność finansową a promocją innowacji reprezentuje klasyczne kompromisy regulacyjne, które wykraczają poza specyficzne kwestie stablecoinów. Polityczne wsparcie dla restrykcyjnych podejść może się różnić w zależności od warunków gospodarczych, rozwoju technologicznego i międzynarodowych nacisków konkurencyjnych, sugerując, że obecne stanowiska polityczne mogą okazać się niezrównoważone na dłuższą metę.
Długoterminowa ewolucja systemu finansowego prawdopodobnie będzie zmierzać w kierunku dalszej integracji systemów tradycyjnych i aktywów cyfrowych, niezależnie od specyficznych podejść regulacyjnych. Centralne waluty cyfrowe banków centralnych, programowalne pieniądze i systemy płatności oparte na blockchain reprezentują ścieżki technologiczne, które wykraczają poza obecne debaty polityczne na temat limitów własności stablecoinów. Ramy regulacyjne, które próbują ograniczać, a nie ukierunkowywać te rozwijane, mogą okazać się nieskuteczne lub nieproduktywne z czasem.
Implikacje planowania scenariuszy sugerują kilka możliwych wyników w zależności od decyzji politycznych i reakcji branży. Udane wdrożenie limitów własności mogłoby teoretycznie spowolnić adopcję stablecoinów, zapewniając jednocześnie stabilność tradycyjnego systemu bankowego, chociaż wyzwania związane z egzekwowaniem czynią ten rezultat niepewnym. Adaptacja przez branżę poprzez techniczne obejścia lub migrację jurisdikcyjną mogłaby uczynić limity nieskutecznymi, jednocześnie nakładając koszty przestrzegania przepisów na legalnych uczestników. Międzynarodowe naciski konkurencyjne mogą wymusić odwrócenie polityki, jeśli restrykcyjne podejścia okażą się ekonomicznie niekorzystne w porównaniu z jurysdykcjami rywalizującymi.
Instytucjonalne uczenie się i adaptacja prawdopodobnie nastąpią, gdy regulatorzy zdobędą doświadczenie w nadzorze nad aktywami cyfrowymi, a uczestnicy rynku rozwiną zdolności do przestrzegania regulacji. Wczesne wyzwania wdrożeniowe mogą skłonić do modyfikacji polityki, podczas gdy rozwój technologiczny może wymagać zupełnie nowych podejść regulacyjnych. Dynamiczna natura rynków aktywów cyfrowych sugeruje, że obecne debaty nad polityką reprezentują wczesne etapy znacznie dłuższej ewolucji regulacyjnej, a nie definitywne rozstrzygnięcia polityczne.
Kluczowe wnioski
Proponowane przez Bank Anglii limity własności stablecoinów stanowią kluczowy moment w globalnej regulacji aktywów cyfrowych, krystalizując fundamentalne napięcia między obawami o stabilność finansową a promocją innowacji, które będą kształtować przyszłość pieniądza i płatności. Choć ostrożność banku centralnego wobec przesunięcia depozytów i systemowych ryzyk odzwierciedla uzasadnione obawy polityczne, proponowane restrykcje napotykają na znaczne wyzwania wdrożeniowe i silny sprzeciw sektora, które kwestionują zarówno ich wykonalność, jak i efektywność.
Główne napięcie regulacyjne między stabilnością a innowacją najpełniej przejawia się w różnorodnych podejściach przyjętych przez główne jurysdykcje. Proponowane w Wielkiej Brytanii indywidualne limity własności są osamotnione wśród gospodarek rozwiniętych, podczas gdy amerykańska ustawa GENIUS, regulacje MiCA w Unii Europejskiej oraz ramy w Japonii, Singapurze i Hong Kongu osiągają kompleksowy nadzór bez ograniczeń dla posiadaczy. Ta izolacja sugeruje albo pionierstwo regulacyjne, albo błędne oceny polityczne, z ostateczną oceną zależną od sukcesu wdrożenia i wyników rynkowych.
Globalne wymiary konkurencyjne stwarzają natychmiastowe strategiczne implikacje dla przywództwa brytyjskich usług finansowych, jako że restrykcyjne polityki własnościowe mogą przenieść legalną działalność stablecoinów do bardziej liberalnych jurysdykcji, nie zapobiegając jednocześnie zaawansowanemu obchodzeniu przepisów. Łatwość arbitrażu regulacyjnego opartego na blockchain, w połączeniu z tradycyjną zależnością Londynu od międzynarodowej działalności finansowej, sugeruje, że względy konkurencyjne mogą ostatecznie okazać się decydujące w formowaniu polityki niezależnie od teoretycznych preferencji regulacyjnych.
Prawdopodobieństwo wdrożenia wydaje się coraz bardziej niepewne ze względu na kombinację technicznych wyzwań egzekucyjnych, zjednoczonego sprzeciwu przemysłowego i ograniczonego międzynarodowego precedensu dla podobnych restrykcji. Rozszerzony harmonogram konsultacji Banku Anglii oraz uznanie opinii przemysłowej wskazują na autentyczne ponowne rozważenie pierwotnych propozycji, chociaż polityczne i instytucjonalne zobowiązania do stabilności finansowej mogą uniemożliwić całkowite porzucenie ograniczeń własnościowych.
Ewolucja szerszych regulacji krypto prawdopodobnie będzie faworyzować kompleksowy nadzór emitentów nad indywidualnymi ograniczeniami własnościowymi, czego dowodem są udane ramy regulacyjne w innych głównych jurysdykcjach. Nacisk na wymogi rezerwowe, standardy zarządzania i nadzór regulacyjny dostarczają efektywnych narzędzi politycznych do adresowania uzasadnionych ryzyk stablecoinów bez ograniczania korzystnej innowacji lub tworzenia sztucznych zniekształceń rynkowych poprzez limity własnościowe.
Debata nad limitami własności stablecoinów ostatecznie odzwierciedla głębsze pytania dotyczące odpowiedniej reakcji regulacyjnej na innowacje finansowe oraz równowagi między celami polityki publicznej a wymuszoną rynkiem rozwojem technologicznym. W miarę jak aktywa cyfrowe nadal integrują się z tradycyjnymi systemami finansowymi, decydenci stoją przed wyborami, które zdecydują, czy z powodzeniem skierują innowacje w kierunku korzystnych wyników, czy też niezamierzenie ograniczą postęp techniczny poprzez dobrze intencjonowane, ale ostatecznie nieproduktywne restrykcje.
Decyzja Wielkiej Brytanii dotycząca limitów własności stablecoinów dostarczy kluczowych dowodów na temat efektywności restrykcyjnych podejść w porównaniu do kompleksowej regulacji, z implikacjami sięgającymi daleko poza aktywa cyfrowe do szerszych pytań dotyczących polityki innowacji finansowej i międzynarodowej konkurencyjności na szybko ewoluujących rynkach globalnych.