Bitcoin (BTC) może stanąć przed dylematem dotyczącym zarządzania i praw własności na długo przed tym, jak komputery kwantowe staną się bezpośrednim technicznym zagrożeniem dla jego kryptografii, wynika z analizy Nica Cartera, który twierdzi, że skracające się horyzonty rozwoju technologii kwantowych zderzają się z historycznie powolnym procesem aktualizacji Bitcoina. Carter, partner w Castle Island Ventures, argumentuje, że pojawienie się kryptograficznie relewantnego komputera kwantowego (CRQC) przestało być odległym, teoretycznym problemem, a stało się zagadnieniem wymagającym planowania w określonym horyzoncie czasowym.
Choć dziś taka maszyna nie istnieje, pisze on, że wiarygodny postęp w zakresie sprzętu, korekcji błędów, przygotowania rządów oraz inwestycji kapitałowych ograniczył przestrzeń na samozadowolenie.
Główne ryzyko, jak twierdzi Carter, nie polega na nagłej porażce kryptografii, lecz na braku konsensusu, jak Bitcoin powinien zareagować, jeśli możliwości kwantowe pojawią się szybciej, niż się oczekuje.
Aktualizacje protokołu Bitcoina historycznie zajmowały lata projektowania, debat i wdrażania, co może być obecnie niezsynchronizowane z tempem postępów w informatyce kwantowej.
Ujawnione monety tworzą dylemat własnościowy
Carter zwraca uwagę, że istotna część podaży Bitcoina jest już dziś podatna w kwantowym modelu zagrożeń.
Monety trzymane we wczesnych wyjściach pay-to-public-key (p2pk), w starszych formatach, na adresach Taproot oraz wielokrotnie używanych adresach ujawniają klucze publiczne w łańcuchu bloków, co czyni je podatnymi na ataki kwantowe, które mogłyby odtworzyć klucze prywatne.
Szacuje on, że obecnie około jedna trzecia wszystkich krążących Bitcoinów jest wystawiona na ryzyko poprzez kombinację starszych typów adresów oraz ponownego używania adresów.
Obejmuje to około 1,7 mln BTC z wczesnych wyjść kopalnianych, powszechnie uznawanych za nieaktywne, a także dodatkowe monety trzymane na ponownie używanych adresach lub adresach Taproot.
Obecność tych monet tworzy dylemat, którego nie da się rozwiązać wyłącznie poprzez aktualizacje oprogramowania.
Nawet jeśli Bitcoin przejdzie na postkwantowe schematy podpisów, monety już ujawnione w łańcuchu nadal pozostaną podatne.
Carter twierdzi, że zmusza to społeczność do niewygodnego wyboru między dopuszczeniem potencjalnej kradzieży na wielką skalę a interwencją na poziomie protokołu w sposób, który mógłby naruszyć długoletnie normy Bitcoina dotyczące praw własności.
Harmonogramy kwantowe zwracają uwagę rządów
Carter wskazuje na działania rządów jako dowód, że ryzyko kwantowe nie jest już traktowane jako czysto hipotetyczne.
Also Read: How Elite Coders Built Bots Earning $200K Monthly On Polymarket Without Ever Predicting Outcomes
Instytucje normalizacyjne, takie jak amerykański National Institute of Standards and Technology, przedstawiły harmonogramy wycofywania klasycznych systemów kryptograficznych do 2030 r. i całkowitego zakazu ich użycia do 2035 r.
Podobne terminy pojawiły się niezależnie w Wielkiej Brytanii i Unii Europejskiej.
Wskazuje on również na programy takie jak Quantum Benchmarking Initiative agencji DARPA, które wprost oceniają, czy da się zbudować użyteczne komputery kwantowe do początku lat 30. XXI wieku.
Publiczne oświadczenia firm i badaczy z branży kwantowej coraz częściej skupiają się wokół tego samego przedziału czasowego, nawet jeśli eksperci nadal różnią się co do dokładnej daty pojawienia się CRQC.
Bitcoin jako bodziec w wyścigu kwantowym
Poza ryzykiem technicznym Carter przedstawia Bitcoina jako bodziec ekonomiczny, który może przyspieszyć rozwój technologii kwantowych.
Przy setkach miliardów dolarów potencjalnie zagrożonej wartości widocznej w łańcuchu bloków Bitcoin stanowi namacalną nagrodę dla każdego podmiotu, który byłby w stanie wykorzystać słabości kwantowe, czy to państwowego, czy prywatnego.
Taka dynamika, jak twierdzi, podnosi stawkę geopolityczną. Pierwszy podmiot, który rozwinie CRQC, może zyskać nie tylko przewagę wywiadowczą nad zaszyfrowaną komunikacją, ale także wpływ na globalną infrastrukturę aktywów cyfrowych.
Koordynacja, nie kod, jako główne wąskie gardło
Carter konkluduje, że największą podatnością Bitcoina na komputery kwantowe jest koordynacja, a nie kryptografia.
Choć postkwantowe schematy podpisów można zaprojektować i wdrożyć, osiągnięcie porozumienia co do sposobu postępowania z ujawnionymi lub porzuconymi monetami może okazać się znacznie bardziej kontrowersyjne.
Twierdzi on, że poważne przygotowania muszą rozpocząć się na długo przed jakimkolwiek potwierdzonym przełomem kwantowym, biorąc pod uwagę powolny proces zarządzania w Bitcoinie.
Odkładanie tych dyskusji grozi wymuszeniem pospiesznych decyzji w warunkach kryzysowych, co potencjalnie mogłoby podważyć zaufanie do sieci.
Read Next: The Great 2025 Token Crash: 100 Out Of 118 Launches In The Red – What Went Wrong?