10 listopada 2025 r. Departament Skarbu USA i Urząd Skarbowy opublikowały wytyczne, które zasadniczo zmienią ekonomię blockchainów typu proof-of-stake. Procedura Kontaktowa 2025-31 tworzy bezpieczną przystań, pozwalając funduszom inwestycyjnym związanym z kryptowalutami i zaufaniom na staking cyfrowych aktywów i dystrybucję nagród dla inwestorów bez wywoływania niekorzystnych skutków podatkowych lub utraty preferencyjnego statusu zaufania.
To posunięcie następuje w kluczowym momencie. ETFy Ethereum posiadają ponad $28 miliardów w aktywach, jak na III kwartał 2025 r., natomiast pierwszy ETF stakingowy Solany został uruchomiony z wynikiem $55,4 miliona w wolumenie pierwszego dnia. Produkty te nie mogły wcześniej stakować swoich zasobów z powodu niejasności regulacyjnej. Teraz kapitał instytucjonalny może wreszcie uchwycić zyski ze stakingu, z których korzystali indywidualni posiadacze kryptowalut przez lata.
Jednak ten rozwój wydarzeń otrzymał zaskakująco mało analiz poza powierzchownym raportowaniem. Implikacje wykraczają daleko poza prostą poprawę zysków. Te wytyczne oraz zasady przeformułują przepływy kapitałowe w sieciach proof-of-stake, przekształcą dynamiczną płynność DeFi i stworzą wyraźnych zwycięzców i przegranych wśród ekosystemów blockchainowych w oparciu o ich instytucjonalną gotowość.
Zrozumienie, które sieci mogą skorzystać, wymaga zbadania nie tylko zysków ze stakingu, ale również infrastruktury powierniczej, ekonomii walidatorów, protokołów płynnego stakowania oraz efektów drugiego rzędu na DeFi. Kolejne 12 do 24 miesięcy zadecyduje, które tokeny proof-of-stake przyciągną przepływy instytucjonalne, a które przegapią tę generacyjną okazję.
Co się zmieniło: Wyjaśnienie wytycznych IRS
Zasadniczym wyzwaniem, które rozwiązuje Procedura Kontaktowa 2025-31, jest kwestia trudna, ale znacząca. Zgodnie z długotrwałym prawem podatkowym, zaufania, które trzymają aktywa dla inwestorów, mogą utrzymać korzystne opodatkowanie przechodnie tylko pod warunkiem, że pozostaną pasywnymi wehikułami inwestycyjnymi. IRS i sądy historycznie interpretowały „pasywność” bardzo wąsko.
Sprawa z 1941 roku Komisarz przeciwko North American Bond Trust ustaliła, że powiernicy, którzy korzystają z wariacji rynkowych jako sposobu zarobkowania, wykorzystują „władzę zarządczą” i zatwierdzają swoje zaufania jako podmioty podlegające opodatkowaniu. To stwarzało oczywiste problemy dla stakingu.
Gdy walidatorzy stakują tokeny do zabezpieczenia sieci proof-of-stake, aktywnie uczestniczą w mechanizmach konsensusu, zarabiają nagrody i są obciążani karami za złe zachowanie. Czy to oznacza niewłaściwe wykorzystanie „władzy zarządczej”? Przed listopadem 2025 roku odpowiedź była niejasna, co powstrzymywało głównych zarządców aktywów od oferowania stakingu w regulowanych produktach. Koszty operacyjne.
Wyniki z stakingu Solana obecnie wahają się od 6,3% do 6,7%, co jest wyraźnie więcej niż w przypadku Ethereum. To odzwierciedla inny harmonogram inflacyjny Solany. Sieć została uruchomiona z roczną inflacją wynoszącą 8%, zmniejszając się o 15% rok do roku do końcowej stawki 1,5%. Na rok 2025 inflacja wynosi około 5-6%, co daje rzeczywisty zwrot 0-3% po uwzględnieniu rozcieńczenia tokenów.
Około 67% podaży SOL jest zastakowane, co reprezentuje około 393,6 miliona SOL wartych około 65 miliardów dolarów według ostatnich cen. System epok Solana dystrybuuje nagrody mniej więcej co dwa dni, szybciej niż dzienne przyznawanie nagród w Ethereum. Walidatorzy zarabiają zarówno z emisji inflacyjnych, jak i opłat transakcyjnych, przy czym wysoki wolumen transakcji Solany generuje znaczne dochody z opłat.
Cardano przyjmuje jeszcze inne podejście. Sieć wykorzystuje architekturę opartą na UTXO zamiast modelu kont, z pulami stakingu zarządzanymi przez walidatorów społecznościowych. Posiadacze ADA delegują do tych pul bez przenoszenia opieki, zarabiając 4-5% rocznie w zależności od wydajności puli. Cardano 71% współczynnik uczestnictwa w stakingu jest jednym z najwyższych wśród głównych sieci.
Cardano nie narzuca okresów blokady ani kar za slashing, co czyni go operacyjnie prostszym niż Ethereum czy Solana. Jednak ta prostota wiąże się z niższą instytucjonalną adopcją infrastruktury opieki. Choć główni kustosze wspierają posiadania Cardano, niewielu oferuje delegowane staking jako zarządzaną usługę porównywalną z ich ofertami dla Ethereum i Solany.
Cosmos działa jako ekosystem interoperacyjnych blockchainów połączonych przez protokół Inter-Blockchain Communication. Cosmos Hub, zabezpieczony przez staking ATOM, oferuje zwroty rzędu 7-18,5%, jedne z najwyższych na głównych sieciach. Około 59% podaży ATOM jest zastakowane, wartych około 1,2 miliarda dolarów.
Delegowany proof-of-stake Cosmosa pozwala posiadaczom ATOM delegować do walidatorów bez minimalnych progów. Okresy unbondingu trwają 21 dni, w ciągu których tokeny nie mogą być handlowane ani ponownie zastakowane. Walidatorzy mogą być ukarani za podwójne podpisanie lub przedłużające się przestoje, z karami przekazywanymi delegującym. Wysokie zwroty odzwierciedlają zarówno inflację, jak i mniejszą skalę sieci w porównaniu do Ethereum.
Avalanche używa systemu proof-of-stake z trzema różnymi łańcuchami: X-Chain do tworzenia aktywów, C-Chain do smart kontraktów i P-Chain do koordynacji walidatorów. Walidatorzy muszą zastakować minimum 2,000 AVAX na 14 dni, podczas gdy delegujący potrzebują jedynie 25 AVAX. Zwroty ze stakingu wahają się od 7-11%, z około 53-58% podaży zastakowanej.
Finalność transakcji Avalanche następuje w ciągu sekund, znacznie szybciej niż czasy bloków Ethereum. Ta szybkość korzystnie wpływa na aplikacje DeFi, ale wymaga od walidatorów utrzymania solidnej infrastruktury, aby utrzymać tempo. Skupienie się sieci na niestandardowych subnetach tworzy dodatkową złożoność dla walidatorów, ponieważ walidatorzy mogą wybrać walidację wielu subnetów w celu uzyskania dodatkowych nagród.
Koncepcja stakingu płynnego pojawiła się jako rozwiązanie fundamentalnego problemu: tradycyjny staking blokuje kapitał, uniemożliwiając jego użycie gdzie indziej. Lido Finance zapoczątkowało staking płynny na Ethereum w grudniu 2020 roku, wydając tokeny stETH reprezentujące zastakowane ETH plus naliczone nagrody. Użytkownicy deponują dowolną ilość ETH do smart kontraktów Lido, otrzymują stETH w zamian i zarabiają nagrody za staking, gdy ich saldo stETH wzrasta poprzez rebasing.
Krytycznie, stETH pozostaje płynny i wymienialny. Pos
iadacze mogą używać go jako zabezpieczenia w protokółach pożyczkowych, takich jak Aave, dostarczać płynność na zdecentralizowanych giełdach lub sprzedawać go w dowolnym momencie bez oczekiwania na okresy odstawiania. Ta efektywność kapitału zrewolucjonizowała DeFi, pozwalając temu samemu ETH zarabiać zarówno nagrody za staking, jak i dodatkowe zwroty z DeFi jednocześnie.
Rocket Pool's rETH stosuje nienadjawną konstrukcję, w której wartość tokenu wzrasta w stosunku do ETH, zamiast ekspansji podaży. Na rok 2025 Rocket Pool jest drugą co do wielkości płynną platformą stakingową Ethereum po Lido, z zastakowanymi ponad 1 milionem ETH. Rocket Pool kładzie nacisk na decentralizację, pozwalając użytkownikom uruchamiać węzły walidacyjne z zaledwie 8 ETH, a nie standardowym wymogiem 32 ETH.
Protokóły płynnego stakingu Solana, takie jak Marinade Finance i Jito wydają odpowiednio tokeny mSOL i JitoSOL. Te tokeny działają podobnie do pochodnych płynnego stakingu Ethereum, pozwalając SOL pozostać efektywnym w DeFi, jednocześnie zarabiając nagrody za staking. Marinade optymalizuje zwroty, automatycznie kierując staking do wysoko wydajnych walidatorów, podczas gdy Jito wprowadza nagrody MEV do zwrotów.
MEV zasługuje na szczególną uwagą dla stakingu instytucjonalnego. Maxymalne możliwe do wyekstrahowania wartości odnosi się do zysków, które walidatorzy mogą wyciągnąć poprzez strategiczne układanie, włączanie lub wykluczanie transakcji w blokach, które produkują. Na Ethereum, doświadczeni walidatorzy zarabiają znaczne dochody MEV, uruchamiając wyspecjalizowane oprogramowanie, które identyfikuje opłacalne możliwości układania transakcji.
MEV i opłaty transakcyjne dostarczają mniejszych, ale zmiennych wkładów do całkowitych zysków ze stakingu. Podczas zatorów sieciowych i okresów wysokich opłat, MEV może tymczasowo podnieść całkowite zwroty powyżej 10%. Jednak MEV jest wysoce zmienny i skoncentrowany wśród technicznie zaawansowanych walidatorów. Dostawcy stakingu instytucjonalnego muszą zdecydować, czy dążyć do optymalizacji MEV, co wymaga dodatkowej infrastruktury i niesie ze sobą pewne ryzyko, czy skupić się wyłącznie na nagrodach za konsensus.
Gotowość instytucjonalna: które łańcuchy mają infrastrukturę dla ETF?
Revenue Procedure 2025-31 tworzy możliwość, ale jej wychwycenie wymaga infrastruktury, której brakuje większości sieci blockchain. Wymagania bezpiecznego portu dla kwalifikowanych kustoszy, niezależnych dostawców stakingu i operacji na zasadach rynkowych oznaczają, że ETFy nie mogą po prostu samodzielnie stakować. Potrzebują dostawców usług o instytucjonalnej jakości z zezwoleniami regulacyjnymi, ubezpieczeniem i operacyjnymi rekordami.
Ethereum ma tutaj zdecydowane przewagi. Trzej najwięksi instytucjonalni kustosze - Coinbase Custody, Anchorage Digital i BitGo - oferują wszystkie kompleksowe usługi stakingowe dla Ethereum. Firmy te zapewniają bezpieczeństwo przechowywania offline, operacje walidatorów, ubezpieczenie od slashingu i regularne audyty zewnętrzne. Działają na podstawie stanowych kart powierniczych lub licencji jako firmy przesyłowe pieniędzy, spełniając wymagania bezpiecznego portu dla kwalifikowanych kustoszy.
Coinbase Custody, uruchomiony w 2018 roku, przechowuje aktywa dla ponad 1,000 klientów instytucjonalnych, w tym kilku obecnych ETFów kryptowalutowych. Jego zintegrowana usługa stakingu operuje walidatorami osiągającymi 99,9% czasu dostępności bez żadnych zdarzeń slashingu od momentu uruchomienia. Coinbase oferuje staking dla Ethereum, Solana, Cardano, Polkadot, Cosmos i Avalanche, chociaż Ethereum otrzymuje najwięcej zasobów rozwojowych i popytu instytucjonalnego.
Anchorage Digital, pierwszy federalnie bikartowany bank kryptowalutowy w Stanach Zjednoczonych, zapewnia opiekę i staking dla kwalifikowanych klientów instytucjonalnych. Jego karta bankowa podlega nadzorowi OCC i regularnym kontrolom, co zapewnia komfort dla zarządców aktywów o niskiej skłonności do ryzyka. Infrastruktura stakingowa Anchorage kładanie nacisk на zgodność i operacyjną rzetelność bardziej niż maksymalizację zwrotów, co odpowiada instytucjonalnym priorytetom.
BitGo, pionier w wielopodpisowej opiece, teraz służy jako kustosz dla wielu funduszy kryptowalutowych i ETFów. Jego usługi stakingowe koncentrują się na Ethereum i nowszych sieciach proof-of-stake, ze szczególną siłą w infrastrukturze Solany. Polisa ubezpieczeniowa BitGo o wartości 100 milionów dolarów pokrywa ryzyka opieki, ale nie kary za slashing, co ma znaczenie dla instytucjonalnego zarządzania ryzykiem.
Poza opieką, staking wymaga operacji walidacyjnych. Niektórzy kustosze uruchamiają własne walidatory, podczas gdy inni współpracują ze specjalizowanymi dostawcami stakingu. Ta separacja spełnia wymaganie Revenue Procedure 2025-31 dla niezależnych dostawców stakingu na zasadach rynkowych.
Figment, Blockdaemon i Kiln dominują w instytucjonalnym stakingu jako usłudze. Figment operuje walidatorami na ponad 50 sieciach proof-of-stake, w tym na Ethereum, Solana, Cosmos, Avalanche i Polkadot. Ich klienci instytucjonalni to zarządzający aktywami, fundusze hedgingowe i giełdy kryptowalutowe. Figment nie zarejestrował żadnych zdarzeń slashingu w II kwartale 2025 roku](https://coinlaw.io/eth-staking-statistics/) na Ethereum, co demonstruje doskonałość operacyjną.
Blockdaemon zapewnia infrastrukturę walidatorów z naciskiem na rozwiązania etykietowane white-label dla instytucji, które chcą markowych produktów stakingowych. Jego platforma wspiera staking dla Ethereum, Solana, Avalanche i wielu innych łańcuchów, z gwarancjami SLA i opcjami ubezpieczeniowymi. Lista klientów Blockdaemon obejmuje kilka instytucji finansowych z Wall Street, które badają produkty kryptowalutowe.
Ci dostawcy usług pobierają opłaty, które kompresują netto zwroty. Kustosze instytucjonalni zazwyczaj pobierają 0,5-2% rocznie za usługi opieki i stakingu razem. Operatorzy walidatorów pobierają dodatkowe prowizje w wysokości 5-15% nagród za staking. Po uwzględnieniu tych kosztów, klienci instytucjonalni zarabiają znacznie mniej niż detal.
Translate following content from en to pl. Format result as follows: Skip translation for markdown links.
Content: użytkownicy stakują bezpośrednio, ale zyskują zgodność regulacyjną, ubezpieczenie i prostotę operacyjną.
Infrastruktura instytucjonalna Ethereum wykracza poza powiernictwo i walidatory, obejmując dostawców danych, platformy analityczne i produkty ubezpieczeniowe. Dostawcy stakingu korzystają z usług takich jak Rated Network i Rated Labs do monitorowania wydajności walidatorów i optymalizacji operacji. Protokoły ubezpieczeniowe zapewniają pokrycie ryzyka cięć, którego tradycyjne rynki ubezpieczeniowe unikają. Ta głębokość ekosystemu sprawia, że Ethereum jest znacznie łatwiejsze do adopcji przez instytucje w porównaniu do nowszych sieci.
Instytucjonalna infrastruktura Solany dojrzała szybko. Wszyscy trzej główni kustosze teraz wspierają stakowanie SOL, choć z mniejszą historią operacyjną niż Ethereum. Pierwszy ETF stakingu Solany został uruchomiony w lipcu 2025 z instytucjonalnej klasy powiernictwem od pierwszego dnia, co pokazuje gotowość do adopcji głównego nurtu. Szybsze czasy potwierdzenia i niższe koszty transakcji Solany przyciągają instytucje szukające alternatywy poza Ethereum.
Jednak Solana stoi przed pytaniami dotyczącymi stabilności sieci. Łańcuch doświadczył kilku awarii w latach 2022-2023, które zaszkodziły zaufaniu instytucji. Choć stabilność Solany znacznie poprawiła się w latach 2024-2025, komitety ryzyka instytucji pamiętają te incydenty. Sponsorzy ETF-ów muszą wyjaśniać ryzyka związane z przestojami w prospektach, co może odstraszać konserwatywnych inwestorów.
Ekonomia walidatorów Solany znacząco różni się od Ethereum. Duża przepustowość transakcyjna sieci oznacza, że walidatory potrzebują droższego sprzętu, aby nadążyć. Jednak dochody z opłat transakcyjnych Solany mogą uzupełniać nagrody za inflację w okresach dużego natężenia, czasem zwiększając zyski wyższe, niż sugerują nominalne RAR-y. Instytucjonalni walidatorzy muszą inwestować w solidną infrastrukturę, aby uchwycić tę okazję.
Cardano stanowi zagadkę. 71% poziom udziału w stakowaniu na tej sieci oraz projekt bez samoskracania powinien przemawiać do instytucji. Architektura UTXO Cardano i podejście formalnej weryfikacji zadowalają zespoły ds. zgodności. Jednak usługi powiernictwa i stakingu instytucjonalnego pozostają ograniczone. Tylko Coinbase spośród głównych kustoszy oferuje zarządzany staking Cardano, a popyt instytucjonalny pozostaje umiarkowany.
Wyzwanie jest mniej techniczne niż reputacyjne. Celowe tempo rozwoju Cardano i akademicki fokus tworzą problemy z percepcją w branży, która ceni szybkie wdrażanie. Alokatorzy instytucjonalni mają trudności z wyjaśnieniem, dlaczego wybraliby Cardano zamiast Ethereum czy Solany, pomimo jej zalet technicznych. Ta luka percepcyjna może się zmienić, jeśli Cardano z powodzeniem wprowadzi znane aplikacje zdecentralizowane, ale na razie ogranicza to potencjał stakowania instytucjonalnego.
Cosmos zajmuje wyjątkową pozycję. 18.5% dochody z stakingu przyciągają uwagę, ale jego architektura międzyłańcuchowa komplikuje przyjęcie instytucjonalne. Kustosze muszą wybierać, które strefy Cosmos wspierać, selekcja walidatorów jest bardziej złożona, a okresy odblokowania wynoszące 21 dni stanowią wyzwanie dla planowania płynności. Coinbase i inni obsługują podstawowy staking ATOM, ale kompleksowe wsparcie ekosystemu Cosmos pozostaje ograniczone.
Siłą Cosmos jest jego rosnący ekosystem niezależnych stref korzystających z IBC do komunikacji. Sieci takie jak Osmosis, Celestia i dYdX Chain wszystkie używają technologii Cosmos i oferują staking. Jednak każda wymaga osobnej infrastruktury powiernictwa i stakingu. Adopcja instytucjonalna prawdopodobnie koncentruje się pierwotnie na ATOM, z szerszym wsparciem ekosystemu, które rozwija się powoli, jeśli ATOM okaże się sukcesem.
Avalanche korzysta z kompatybilności z Ethereum Virtual Machine, pozwalając instytucjom wykorzystać infrastrukturę Ethereum. Dochody ze stakingu od 7-11% przyciągają uwagę, chociaż 2000 AVAX minimalne wymaganie dla walidatorów stwarza trudności. Architektura subnetów Avalanche oferuje personalizację, która mogłaby się podobać użytkownikom przedsiębiorstw, ale również dodaje złożoność, którą instytucje muszą zrozumieć przed zaangażowaniem kapitału.
Wsparcie instytucjonalnego powiernictwa dla Avalanche istnieje za pośrednictwem Coinbase i innych, ale adopcja jest znacząco niższa niż Ethereum i Solany. Pozycjonowanie sieci jako "alternatywy dla Ethereum" zamiast komplementu może ograniczać jej atrakcyjność dla instytucji zabezpieczających ekspozycję na Ethereum. Najmocniejszy przypadek instytucjonalny Avalanche prawdopodobnie leży w jej modelu subnetów dla dozwolonych aplikacji przedsiębiorstw, a nie w publicznym stakingu.
Nominowany proof-of-stake Polkadot oferuje dochody od 8-11.5% z około 56% stakowanym DOT. Skupienie sieci na aukcjach parachain i interoperacyjności stwarza unikalne rozważania instytucjonalne. Kustosze tacy jak Coinbase wspierają staking DOT, ale złożoność udziału w parachain i 28-dniowy okres odblokowania stwarza wyzwania operacyjne.
Szerszy wzorzec jest jasny: Ethereum i Solana mają infrastrukturę instytucjonalną gotową do natychmiastowej adopcji stakingu ETF-ów, podczas gdy inne sieci znacząco opóźniają się. Cardano, Cosmos, Avalanche i Polkadot mogą budować gotowość instytucjonalną z czasem, ale następne 12-24 miesiące prawdopodobnie zobaczą koncentrację kapitału w produktach ETH i SOL ze względu na ich większą głębokość infrastruktury.
Zwycięzcy i Przegrani: Modelowanie przepływów kapitału po wydaniu wyroku
Procedura dochodowa 2025-31 rozdzieli kapitał w niespotykanej skali. Aby zrozumieć zwycięzców i przegranych, musimy modelować, jak będą się zachowywać instytucjonalne przepływy i jakie efekty drugiego rzędu się pojawią.
Zacznij od obecnych aktywów ETF. ETF-y na Ethereum wynosiły 27,6 miliardów dolarów w III kwartale 2025, wzrost o 173% z 10,1 miliardów dolarów na początku kwartału. Sam ETHA BlackRock zarządza 15,7 miliarda dolarów, co czyni go jednym z największych produktów inwestycyjnych w kryptowaluty na świecie. Jeśli te ETF-y stakują na średnim poziomie sieci wynoszącym 29,5%, mogą dodać ponad 8 miliardów dolarów w stakowanym ETH.
Jednak rzeczywistość będzie inna. ETF-y nie mogą stakować 100% aktywów ze względu na wymagania dotyczące płynności. SEC oczekuje, że fundusze utrzymają rezerwy zapewniające co najmniej 85% aktywów może być szybko zrealizowane, nawet jeśli niektóre posiadane były stakowane. Biorąc pod uwagę 23-dniowy okres aktywacji i 38-dniowy okres wyjścia Ethereum, ETF-y prawdopodobnie początkowo stakują 50-70% aktywów, pozostawiając znaczne rezerwy na wykupy.
Przy 60% wskaźnikach stakowania, ETF-y na Ethereum dodałyby około 16,5 miliarda dolarów nowego stakowanego kapitału. Reprezentuje to około 4,7 miliona ETH przy cenach 3500 dolarów, 13% wzrost w porównaniu do obecnego uczestnictwa w stakowaniu. Rozdzielając to między walidatorów, mogłoby to uruchomić 147 000 nowych 32-ETH walidatorów, co stanowi 14% wzrost w zestawie walidatorów.
Ten napływ kompresuje zyski przez proste mechanizmy podaży i popytu. Nagrady za emisję Ethereum skalują się z całkowitą stakowaną ilością, podczas gdy koszt odzyskiwania wartości z MEV i opłat transakcyjnych są relatwynie stałe. Im więcej ETH jest stakowane, tym mniejsze indywidualne nagrody dla walidatorów. Obecne modelowanie sugeruje, że zyski mogą spaść z 3-4% do 2.5-3.5%, jeśli uczestnictwo w stakowaniu wzrośnie z 29,5% do 35%.
Jednak ta kompresja zysków może być zrównoważona przez zwiększone bezpieczeństwo sieci i akumulację wartości. Wyższe uczestnictwo w stakowaniu sprawia, że ataki są droższe, co potencjalnie zmniejsza premie za ryzyko w wycenach ETH. Jeśli ceny ETH wzrosną dzięki postrzeganemu zwiększonemu bezpieczeństwu, całkowite zyski ze stakowania w dolarach mogą pozostać atrakcyjne pomimo niższych rocznych procentów zwrotu.
Rozkład walidatorów ma kluczowe znaczenie. Ethereum obecnie zmaga się z ryzykiem koncentracji, z Lido kontrolującym 24.4% stakowanego ETH, co spadło z ponad 32% na szczycie. Staking ETF-ów instytucjonalnych przez kwalifikowanych kustoszy prawdopodobnie zwiększy koncentrację wśród walidatorów Coinbase, Anchorage i BitGo. Te trzy firmy mogą kolektywnie kontrolować 15-20% walidatorów Ethereum po tym, jak staking ETF-ów zwiększy się.
Ta centralizacja stwarza ryzyka dla governance. Ethereum korzysta z konsensusu społecznego przy podejmowaniu najważniejszych decyzji, ale koncentracja walidatorów daje dużym kustoszom nieproporcjonalne wpływy. Jeśli Coinbase, działając jako kustosz dla wielu ETF-ów, kontroluje 10% walidatorów, jego techniczne decyzje o różnorodności klientów i aktualizacjach protokołu mają znaczącą wagę. Społeczność musi uważnie obserwować koncentrację kustoszy, aby zachować etos decentralizacji Ethereum.
Protokoły stakingu płynnego stoją przed egzystencjalnymi pytaniami. stETH Lido posiada ponad 18 miliardów dolarów TVL, reprezentując około 30% całego stakowanego ETH. Kiedy ETF-y mogą oferować staking bezpośrednio z aprobatą regulacyjną, czy użytkownicy DeFi wciąż będą woleli Lido? Odpowiedź zależy od zastosowań.
Detaliści i użytkownicy DeFi-native prawdopodobnie będą dalej korzystać z tokenów stakingu płynnego, ponieważ oferują one kompozycyjność, z którą nie m.I'll provide the translation below. Please remember that Markdown links should remain in English.
Treść:
zamiast całkowitego pomniejszania jej poprzez wzrost stakingu. Oczekuj, że udział Lido na rynku spadnie z 30% do 25% w miarę rosnącej skali stakingu ETF, ale nie upadnie całkowicie.
Pozycjonowanie Rocket Pool jako bardziej zdecentralizowanej alternatywy dla Lido może zyskać na popularności w tym środowisku. Jeśli staking ETF instytucji zwiększy obawy dotyczące centralizacji, część społeczności krypto-miejskiej może przesunąć się w stronę ponad 2700 niezależnych operatorów węzłów Rocket Pool. Wymóg minipuli 8 ETH w sieci demokratyzuje walidację bardziej niż ETF-y kiedykolwiek byłyby w stanie.
Solana prezentuje inne dynamiki. Bitwise Solana Staking ETF uruchomiono w lipcu 2025 roku ze stakingiem włączonym od pierwszego dnia, demonstrując gotowość instytucjonalną. Jeśli ETF-y Solana zgromadzą aktywa w tempie porównywalnym do produktów Ethereum, wpływ na staking sieci może być nawet bardziej zauważalny, biorąc pod uwagę mniejszą kapitalizację rynkową Solany.
Solana ma obecnie około 393,6 miliona SOL złożonych o wartości około 65 miliardów dolarów. Jeśli ETF-y Solana osiągną nawet 20% aktywów ETF-ów Ethereum - około 5,5 miliarda dolarów - i ulokują 60% posiadanych aktywów, dodałyby około 3,3 miliarda dolarów w kapitale złożonym. Przy cenie 165 dolarów za SOL, reprezentuje to dodatkowe 20 milionów złożonych SOL, co stanowi 5% wzrost stakingu w sieci.
Ten mniejszy absolutny wzrost odzwierciedla już wysokie 67% stopy uczestnictwa w stakingu Solany, jedną z najwyższych wśród głównych sieci. Przy większości SOL już zarabiającej nagrody, wzrost instytucjonalnego stakingu ma mniej miejsca na zwiększenie procentu uczestnictwa. Zamiast tego skoncentruje on staking w instytucjonalnych walidatorach, prawdopodobnie zwiększając udział Coinbase i BitGo w walidacji Solany.
Płynny staking Solany przez Marinade i Jito może faktycznie skorzystać na uruchomieniu instytucjonalnych ETF-ów. Te protokoły kładą nacisk na przechwytywanie MEV i optymalizację walidatora, oferując wyższe stopy zwrotu niż prosty staking ETF. Zaawansowani użytkownicy mogą złożyć SOL poprzez ETF-y dla zatwierdzonych regulacyjnie podstawowych pozycji, jednocześnie pozyskując dodatkowe zwroty z płynnych pochodnych stakingowych w DeFi. Ta komplementarna relacja może pomóc obie rosnąć, a nie kanibalizować się nawzajem.
Na szczególną uwagę zasługują drugorzędowe efekty na płynność DeFi. Obecnie znacząca część tokenów płynnego stakingu służy jako zabezpieczenie w protokołach pożyczkowych, płynność w AMM, a także jako źródła dochodów w strategiach farmingowych. Gdy ETH i SOL przemieszczają się z płynnego stakingu do ETF-ów, czy płynność DeFi wysycha?
Odpowiedź prawdopodobnie zależy od tego, którzy użytkownicy przenoszą kapitał. Jeśli instytucjonalni nabywcy przydzielają nowy kapitał do ETF-ów, zamiast wyciągać istniejące pozycje DeFi, nie dochodzi do przeniesienia. Jednak fundusze związane z kryptowalutami, które wcześniej korzystały z płynnego stakingu, mogą przenieść część kapitału do ETF-ów stakingu z powodów regulacyjnych lub operacyjnych. To zmniejszyłoby płynność DeFi na marginesie.
Konkretnym protokołom grożą specyficzne ryzyka. Pool stETH-ETH Curva należy do najgłębszych pul płynności DeFi, umożliwiając duże transakcje stETH przy minimalnym poślizgu. Jeśli tempo wzrostu podaży stETH zwalnia, ponieważ kapitał instytucjonalny wybiera ETF-y, płynności Curva mogą się zmniejszyć, zwiększając poślizg i redukując efektywność kapitału. Podobne ryzyka istnieją dla pul rETH Rocket Pool i pochodnych płynnych stakingowych Solany.
Rozwiązaniem jest to, że kompozycyjność DeFi oferuje wartość, której ETF-y nie mogą replikować. Użytkownicy, którzy chcą zarabiać na stakingu, a jednocześnie dostarczać płynności, zaciągać pożyczki zabezpieczone swoimi pozycjami lub zbierać dodatkowe tokeny, pozostaną przy płynnym stakingu. Tylko użytkownicy, którzy chcą pasywnego wystawienia na staking bez złożoności DeFi, wybiorą ETF-y. Ta samonapędzająca się selekcja ogranicza przesiedlenie DeFi.
Kolejnym istotnym aspektem jest dystrybucja nagród dla walidatorów. Obecnie niezależni i małoskalowi walidatorzy zarabiają takie same nagrody jak duże operacje instytucjonalne. W miarę jak rośnie staking instytucjonalny, ekonomika może się zmienić. Jeśli Coinbase, Anchorage i BitGo razem obsługują 20% walidatorów Ethereum, przechwytują 20% wszystkich nagród stakingowych - setki milionów dolarów rocznie.
To skoncentrowanie nagród na instytucjach zamiast rozproszenie ich wśród niezależnych walidatorów przesuwa bogactwo od uczestników związanych z kryptowalutami do tradycyjnych pośredników finansowych. Handlowanie płynnością i regulacyjnym komfortem za decentralizację i zgodność ze społecznością. Społeczności Ethereum i Solany muszą zdecydować, czy taka wymiana służy ich długoterminowym interesom, czy też potrzebne są środki w celu zachowania ekonomiki niezależnych walidatorów.
Dynamika inflacji sieci również ulega zmianie. Emisja Ethereum jest obecnie lekko deflacyjna z powodu spalania opłat EIP-1559, ponieważ opłaty transakcyjne często przewyższają nową emisję. Jeśli uczestnictwo w stakingu wzrośnie z 29,5% do 35%, całkowita emisja wzrośnie, podczas gdy spalanie opłat będzie kontynuowane na dotychczasowym poziomie. To może sprawić, że Ethereum ponownie stanie się nominalnie inflacyjne, chyba że aktywność transakcyjna wzrośnie proporcjonalnie.
Dla posiadaczy tokenów ma to ogromne znaczenie. Jednym z argumentów „na byka” dla Ethereum jest jego przejście na deflacyjny aktyw wraz z rosnącym użyciem. Jeśli staking instytucjonalny zwiększa emisję szybciej, niż spalanie opłat może ją zrekompensować, narracja deflacyjna osłabnie. Ceny ETH mogą napotkać przeszkody wynikające z zwiększonej podaży, nawet jeśli instytucjonalna adopcja teoretycznie zwiększa popyt.
Harmonogram inflacyjny Solany zapewnia większą przewidywalność. Sieć zmniejsza inflację o 15% rok do roku w kierunku końcowej stopy 1,5%, niezależnie od uczestnictwa w stakingu. Staking instytucjonalny po prostu redystrybuuje, kto zarabia na nagrodach inflacyjnych, zamiast zmieniać całkowitą emisję. Jednak jeśli uczestnictwo w stakingu wzrośnie ponad obecny poziom 67%, dochody per udziałowiec spadną, ponieważ więcej uczestników dzieli ten sam zasób nagród.
Konkurencyjne implikacje wykraczają poza obecne główne sieci. Łańcuchy dowodów stawki, które jeszcze nie uruchomiły ETF-ów, stoją przed presją, aby szybko budować infrastrukturę instytucjonalną lub przegapić falę kapitałową. Avalanche, Cosmos, Cardano i inne muszą przekonać opiekunów do priorytetyzacji ich integracji, by nie ryzykować marginalizacji w portfelach instytucjonalnych na stałe.
Tworzy to dynamikę „zwycięzca bierze większość”, w której sieci z wczesną gotowością instytucjonalną przechwytują nieproporcjonalne kapitały, które następnie finansują dalszy rozwój infrastruktury, przyciągając więcej kapitału w wirtualnym cyklu. Sieci bez trakcja instytucjonalnej popadają w nieistotność, gdy kapitał i uwaga koncentrują się gdzie indziej. Kolejne dwa lata prawdopodobnie określą, które łańcuchy dowodów stawki osiągną instytucjonalną legitymizację, a które staną się niszowymi graczami.
Efekty wtórne: Zakłócenia DeFi, Ekonomika walidatorów i Implike warstwy 2.
Rewolucja stakingu instytucjonalnego rozchodzi się daleko poza proste pozyskiwanie zwrotu. Drugorzędowe efekty przekształcą ekonomię protokołów DeFi, zmienią wzorce uczestnictwa w walidatorach i wpłyną na trajektorie rozwoju warstwy 2 w sposób, który zasługuje na dedykowaną analizę.
Protokoły DeFi zbudowane na łańcuchach dowodów stawki fundamentalnie zależą od płynności natywnych tokenów. Gdy użytkownicy blokują tokeny w stakingu, mniej pozostaje dostępnych do działań DeFi. Innowacja płynnego stakingu rozwiązała to poprzez tokenizację pozycji stakingowych, ale staking ETF-owy instytucjonalny zagraża cofnięciem tego rozwiązania.
Rozważ protokoły pożyczkowe oparte na Ethereum. Aave pozwala na stETH jako zabezpieczenie, umożliwiając użytkownikom zaciąganie pożyczek pod zabezpieczenie stakowanych pozycji bez odczytu. Efektywność kapitałowa napędza znaczną aktywność DeFi. Jeśli stakowanie ETF przyciąga kapitały instytucjonalne, które w przeciwnym razie weszłyby do DeFi poprzez płynne stakowanie, wzrost dostępnego zabezpieczenia Aave zwalnia.
Wielkość ma znaczenie. Jeśli 5 miliardów dolarów potencjalnych depozytów stETH zamiast tego trafi do ETF-ów, Aave traci 5 miliardów dolarów w potencjalnym zabezpieczeniu, które mogłoby wspierać 3-4 miliardy dolarów dodatkowego pożyczania przy typowych współczynnikach wartości pożyczki. To zacieśnia dostępność kredytu DeFi i potencjalnie zwiększa koszty pożyczkowe, jako że podaż się zacieśnia względem popytu.
Podobne dynamiki dotykają zdecentralizowane giełdy. Uniswap i Curve gospodarują masywnymi pulami płynności stETH-ETH, które umożliwiają efektywną wymianę pomiędzy stakowanymi i niestakowanymi pozycjami. Te grupy wymagają od dostawców dostarczenia obu aktywów, zarabiając w zamian opłaty handlowe. Jeśli tempo wzrostu podaży stETH zwalnia z powodu konkurencji ETF, dostarczanie płynności staje się mniej atrakcyjne, dp volume spada względem wymagań kapitałowych.
Mechanizmem samokorygującym się są różnice w stopach zwrotu. Jeśli płynne stakowanie tokenowe stopy zwrotu spadną poniżej stóp ETF z powodu zmniejszonego popytu, arbitratorzy przesuną kapitał, aż stopy się wyrównają. Jednak w okresach przejściowych mogą wystąpić znaczne dyslokacje. Protokoły DeFi powinny przygotować się na potencjalne szoki płynności, ponieważ kapitał migruje.
Protokoły farmingu i agregacji stóp zwrotu może czekać szczególne zakłócenie. Strategie polegające na stakowaniu ETH przez Lido, aby otrzymać stETH, deponowanie stETH na Curvie, stakowanie tokenów LP Curve na Convexie i zbieranie nagród CVX były popularnymi źródłami stóp zwrotu. Każdy krok dodaje złożoność, ale także dodatkowe zyski. Jeżeli kapitał instytucjonalny preferuje proste stakowanie ETF, owe skomplikowane strategii farmingu tracą deponentów, a ich stopy zwrotu zmniejszają się z powodu zmniejszonej aktywności.
Siłą przeciwdziałającą jest fakt, że zaawansowane rolnictwo stale przyciąga pewną grupę uczestników bez względu na dostępność ETF-ów instytucjonalnych. Profesjonalni rolnicy DeFi mogą osiągnąć materialne wyższe zwroty netto niż stakowanie ETF poprzez warstwowanie strategii, akceptowanie ryzyka kontraktów inteligentnych i aktywne zarządzanie pozycjami. Ta podgrupa użytkowników nie preferuje ETF-ów, ponieważ gotowi są przyjąć większe ryzyko w zamian za potencjalne wyższe zyski.
---### Skip translation for markdown links.
Content:
Zaakceptuj większą złożoność i ryzyko dla wyższych zwrotów.
Ekonomika walidatorów staje wobec głębokich zmian wynikających z udziału inwestorów instytucjonalnych. Obecnie walidacja Ethereum pozostaje stosunkowo zdecentralizowana z ponad 1,06 milionem walidatorów obsługiwanych przez tysiące niezależnych podmiotów. Podczas gdy Lido posiada największy udział na poziomie 24,4%, żadna pojedyncza jednostka nie kontroluje więcej niż jedną trzecią stawki.
Instytucjonalne staking ETF koncentrują walidację pomiędzy garstką kwalifikowanych depozytariuszy. Jeśli Coinbase, Anchorage i BitGo wspólnie będą obsługiwać 20% walidatorów w ciągu dwóch lat, trzy podmioty kontrolują udział równoważny całemu Lido. Ta koncentracja zagraża odporności Ethereum na cenzurę i wiarygodnej neutralności.
Technicznym wyzwaniem jest współpraca walidatorów. Jeśli mała liczba depozytariuszy kontroluje dużą procent walidatorów, teoretycznie mogą koordynować się, aby cenzurować transakcje, uprzedzać użytkowników przez MEV, lub wpływać na zarządzanie protokołem. Pomimo że te podmioty działają pod nadzorem regulacyjnym, który zniechęca do złego zachowania, możliwości techniczne stwarzają ryzyko.
Odpowiedzią społeczności mogą być zmiany w protokole, które będą karać koncentrację walidatorów. Dyskutowano nad pomysłami, takimi jak ograniczenie liczby walidatorów, jakie może obsługiwać jeden podmiot, lub zmniejszenie nagród dla walidatorów z tego samego operatora w kręgach badawczych Ethereum. Jednak wdrożenie takich zmian wymaga ostrożnego projektowania, aby unikać niezamierzonych konsekwencji i utrzymać wiarygodną neutralność sieci.
Solodowi walidatorzy stają w obliczu presji ekonomicznej ze strony konkurencji instytucjonalnej. Indywidualni walidatorzy muszą inwestować w sprzęt, utrzymywać dostępność i monitorować operacje. Instytucjonalni walidatorzy uzyskują korzyści skali, rozkładając stałe koszty na tysiące walidatorów. Ta różnica w efektywności oznacza, że operatorzy instytucjonalni mogą oferować nieco wyższe netto stopy zwrotu dla inwestorów ETF niż samodzielni uczestnicy uzyskują po uwzględnieniu kosztów operacyjnych.
Z czasem ten ekonomiczny dyskomfort może zmniejszyć udział solodobowych walidatorów. Jeśli indywidualni uczestnicy rezygnują, ponieważ operacje instytucjonalne są bardziej opłacalne, Ethereum traci kluczową grupę decentralizacji. Sieć musi znaleźć sposoby na utrzymanie ekonomiki solodobowych walidatorów lub ryzykuje dominację instytucjonalną.
Płynne protokoły stakingu mogą faktycznie pomóc w utrzymaniu decentralizacji. Poprzez agregowanie małych udziałów i rozdzielanie ich pomiędzy wielu niezależnych operatorów, protokoły takie jak Rocket Pool utrzymują różnorodność walidatorów, jednocześnie oferując porównywalne dochody instytucjonalne. Jeśli społeczność badawcza Ethereum priorytetowo traktuje decentralizację, powinna zachęcać do rozwoju płynnych protokołów stakingu, a nie postrzegać je jako zagrożenia dla adopcji instytucjonalnej.
Ekonomika walidatorów Solany różni się z powodu wyższych wymagań infrastruktury sieci. Uruchomienie walidatora Solany wymaga droższego sprzętu i pasma niż w przypadku weryfikacji Ethereum, co sprzyja korzyściom skali dla większych operacji. Instytucjonalne staking ETF najpewniej przyspieszają tę koncentrację zamiast ją wprowadzać.
Pozytywnym przypadkiem jest to, że kapitał instytucjonalny poprawia bezpieczeństwo Solany. Większy udział czyni ataki bardziej kosztownymi, a instytucjonalni walidatorzy wprowadzają profesjonalne standardy operacyjne, które zmniejszają czas przestoju. Jeśli Solana potrafi zwiększyć liczbę walidatorów w miarę koncentracji udziałów, zachowa decentralizację, mimo że duzi operatorzy kontrolują większy udział na operatora.
Sieci warstwy 2 stoją przed skomplikowanymi implikacjami z warstwy 1 stakingu instytucjonalnego. Dominujący plan skali Ethereum opiera się na rollupach takich jak Arbitrum, Optimism i Base, aby obsługiwać wolumen transakcji przy jednoczesnym rozliczaniu na warstwie bazowej Ethereum. Te rollupy polegają na bezpieczeństwie Ethereum, które teoretycznie poprawia się dzięki wyższej partycypacji stakingu.
Jednak, jeśli kapitał instytucjonalny koncentruje się w warstwie 1 staking, mniej przepływa do ekosystemów warstwy 2. Mogłoby to spowolnić rozwój DeFi na warstwie 2 oraz wzrost płynności w porównaniu do scenariuszy, w których instytucje rozprzestrzeniają kapitał w całym stosie. Zespoły warstwy 2 muszą rozważyć, czy uruchomić własne mechanizmy stakingu lub skupić się wyłącznie na bezpieczeństwie Ethereum.
Niektóre warstwy 2, takie jak Polygon, mają niezależne zestawy walidatorów oraz tokeny stakingu. Polygon PoS wykorzystuje staking MATIC z ponad 1,8 miliarda dolarów udziałów wspierających skalowanie Ethereum. Jeśli kapitał instytucjonalny koncentruje się w stakingu ETH i SOL, alternatywne tokenty stakingu warstwy 1, takie jak MATIC, mogą mieć trudności w konkurowaniu o alokację instytucjonalną.
Wyjątkiem mogą być rollupy, które dzielą bezpieczeństwo Ethereum bez oddzielnych tokenów. Base, zbudowany przez Coinbase, dziedziczy bezpieczeństwo Ethereum, jednocześnie zapewniając użytkownikom Coinbase znaną markę. Inwestorzy instytucjonalni mogą preferować takie podejście do samodzielnych tokenów warstwy 2, kierując aktywność ku rollupom z dzielonym bezpieczeństwem nad niezależnymi konkurentami warstwy 1.
Przestawienie poprzez EigenLayer i podobne protokoły dodaje kolejny poziom złożoności. Usługi te pozwalają stakowanym ETH zabezpieczać wiele protokołów jednocześnie, generując dodatkowe zyski. Jednakże, przestawienie zwiększa ryzyko, ponieważ kary za slashing mogą dotyczyć wielu protokołów.
Początkowo instytucjonalne ETF prawdopodobnie unikają przestawiania ze względu na te podwyższone ryzyka. Jednakże, jeśli EigenLayer dojrzeje i udowodni swoje kontrole ryzyka, przyszłe produkty ETF mogą włączyć przestawianie, aby zwiększyć dochody. Wymagałoby to dodatkowego wytycznych IRS na temat tego, czy przestawienie mieści się w ramach bezpiecznego schronienia Revenue Procedure 2025-31, tworząc niepewności regulacyjne, które mogą opóźnić adopcję.
Szerszy wzór, który się wyłania, to rozbieżność między użytkownikami DeFi-native dążącymi do maksymalnych zysków dzięki skomplikowanym strategiom i inwestorami instytucjonalnymi, którzy priorytetowo traktują prostotę i zgodność z przepisami. Tworzy to dwie równoległe ekonomiki stakingu: zaawansowany stos DeFi korzystający z płynnych pochodnych stakingu, farmingu i przestawiania; oraz prosty stos instytucjonalny korzystający z ETF i bezpośredniego stakingu powierniczego. Systemy te będą ze sobą współdziałać, a arbitraż będzie je łączyć, ale służą one różnym użytkownikom z różnymi priorytetami.
Regulacyjne i globalne implikacje: krajobraz konkurencyjny
Revenue Procedure 2025-31 reprezentuje zdecydowane działanie Stanów Zjednoczonych w kierunku prowadzenia instytucjonalnej adopcji kryptowalut. Jednakże, jego wpływ wykracza daleko poza granice USA, ponieważ jurysdykcje na całym świecie reagują na amerykańską pozycję konkurencyjną.
Europe's Markets in Crypto-Assets Regulation (MiCA) weszło w życie w 2024 roku, tworząc pierwsze kompleksowe ramy regulacyjne dla kryptowalut w UE. MiCA ustanawia wymagania licencyjne dla dostawców usług kryptowalutowych, nakłada wymagania rezerwowe dla stablecoinów i nakazuje ochronę konsumentów. Jednakże, traktowanie stakingu przez MiCA pozostaje mniej rozwinięte niż podejście USA pod Revenue Procedure 2025-31.
Europejscy zarządzający aktywami bacznie obserwują rozwój w USA. Jeśli amerykańskie ETF skutecznie oferują dochody ze stakingu, podczas gdy europejskie produkty nie mogą tego zrobić z powodu niepewności regulacyjnej, kapitał będzie płynąć na rynki amerykańskie. Ta presja konkurencyjna prawdopodobnie przyspieszy wytyczne Europejskiego Urzędu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych dotyczące stakingu w produktach regulowanych. Można się spodziewać wyjaśnień dotyczących ETF staking w UE w ciągu 12–18 miesięcy od zademonstrowania sukcesu produktów USA.
Brytyjski Urząd ds. Postępowania Finansowego zasygnalizował otwartość na innowacje w produktach kryptowalutowych, jednocześnie utrzymując ochronę inwestorów. Po Brexicie, Wielka Brytania może działać niezależnie od regulacji UE, co może pozwolić brytyjskim zarządzającym aktywami na oferowanie produktów stakingowych przed pojawieniem się alternatyw zgodnych z MiCA w UE. To może uczynić Londyn średnią pomiędzy innowacyjnością USA a ostrożnością UE.
Azja prezentuje fragmentaryczny obraz. Monetary Authority of Singapore przyjęła wyszukane podejście do regulacji kryptowalut, wydając licencje dla giełd i wymagając solidnego zarządzania ryzykiem. Jednakże, mały rynek krajowy Singapuru ogranicza jego globalny wpływ. Jeśli singapurscy regulatorzy zatwierdzą ETF stakingowe, będą one służyć głównie regionalnym inwestorom, a nie globalnemu kapitałowi instytucjonalnemu.
Ostatnia zmiana polityki Hongkongu na przyjazną kryptowalutom ma na celu uczynienie z terytorium centrum kryptowalutowego w Azji. Komisja Papierów Wartościowych i Kontraktów Terminowych Hongkongu zatwierdziła kryptowalutowe ETF ze swobodniejszymi zasadami niż wiele zachodnich jurysdykcji, w tym pozwalając na kreacje i umorzenia w naturze. Jeśli Hongkong dopuści staking w tych produktach, może przyciągnąć azjatycki kapitał instytucjonalny, który inaczej mógłby płynąć na rynki USA.
Japońska Agencja Usług Finansowych utrzymuje konserwatywne regulacje kryptowalutowe po kilku głośnych atakach hakerskich na giełdy w poprzednich latach. Japońscy regulatorzy prawdopodobnie przyjmują podejście 'wait-and-see' wobec ETF stakingowych, obserwując doświadczenia USA i Europy przed tworzeniem lokalnych zasad. Ta ostrożność oznacza, że japoński kapitał instytucjonalny zdobywa dostęp do stakingu głównie poprzez zagraniczne produkty, a nie krajowe oferty.
Agresywna adopcja detaliczna kryptowalut w Korei Południowej kontrastuje z konserwatywnymi regulacjami instytucjonalnymi. Koreańskie fundusze emerytalne i firmy ubezpieczeniowe stoją przed ostrymi ograniczeniami inwestycyjnymi w kryptowaluty, niezależnie od tego, jak korzystne mogą się stać regulacje dotyczące ETF stakingowych. Znaczący udział koreański kapitał instytucjonalny prawdopodobnie wymaga szerszych reform regulacyjnych, poza samym zatwierdzeniem produktów stakingowych.
Bliski Wschód, w szczególności Zjednoczone Emiraty Arabskie, zasygnalizował zainteresowanie staniem się jurysdykcją przyjazną kryptowalutom. Dubai's Virtual Asset Regulatory Authority i Abu Dhabi Global Market udzieliły licencji wielu firmom kryptowalutowym i wykazały otwartość na innowacyjne produkty. Jednakże ograniczona baza kapitałowa instytucjonalna w tych jurysdykcjach oznacza, że zatwierdzone tam ETF stakingowe służą głównie jako regulatory sandbox, a nie jako główne magnesy kapitałowe.
Jurysdykcje w Ameryce Łacińskiej wykazują zainteresowanie...Oto tłumaczenie treści na język polski zgodnie z podanym formatem:
Content: przyciągają biznes kryptowalutowy, ale generalnie brakuje im regulacyjnej dojrzałości, aby szybko wdrożyć ramy ETF dla stakingu. Brazylia, jako największa gospodarka regionu, mogłaby przewodzić, gdyby jej regulator papierów wartościowych Comissão de Valores Mobiliários nadał priorytet produktom kryptowalutowym. Jednak niestabilność polityczna i wyzwania gospodarcze zazwyczaj spychają regulacje dotyczące kryptowalut na dalszy plan.
Konkurencyjne implikacje dla sieci blockchain są głębokie. Sieci z silną trakcją instytucjonalną w USA - głównie Ethereum i Solana - korzystają z faktu, że jako pierwsze przechwytują przepływy ETF związane ze stakingiem. Sieci bardziej popularne w innych jurysdykcjach muszą czekać na klarowność regulacyjną w tych regionach, zanim uzyskają dostęp do porównywalnych źródeł kapitału.
Relatywna siła Cardano na rynku japońskim i afrykańskim daje minimalne korzyści instytucjom, dopóki te jurysdykcje nie zatwierdzą produktów do stakingu. Zdecentralizowany charakter Cosmos sprawia, że jest popularny wśród społeczności świadomych suwerenności, ale trudniejszy do spakowania dla instytucji. Te sieci napotykają trudności w zdobywaniu kapitału instytucjonalnego, chyba że przekonają amerykańskich regulatorów i zarządzających funduszami o ich priorytecie obok ETH i SOL.
Rozważania związane z arbitrażem regulacyjnym są istotne dla zarządzających aktywami. Jeśli USA utrzymają najkorzystniejsze regulacje dotyczące stakingu, podczas gdy inne jurysdykcje pozostaną w tyle, sponsorzy ETF z USA zyskają przewagę konkurencyjną nad zagranicznymi rywalami. Zarządzający aktywami z Europy i Azji mogą zakładać amerykańskie oddziały, aby oferować produkty związane z stakingiem, konsolidując aktywność w amerykańskich rynkach.
Koncentracja działalności przemysłu kryptowalutowego w Stanach Zjednoczonych stwarza ryzyko centralizacji, które przeczy zdecentralizowanej etosie kryptowalut. Jeśli przepisy USA skutecznie zadecydują, które sieci mają dostęp do kapitału instytucjonalnego, amerykańscy regulatorzy uzyskują nadmierny wpływ na to, które technologie blockchain odnoszą sukces. Ta obawa o przejęcie przez regulację motywuje międzynarodowe wysiłki koordynacyjne, ale narodowe interesy konkurencyjne często dominują nad współpracą w praktyce.
Międzynarodowa Organizacja Komisji Papierów Wartościowych (IOSCO) zapewnia forum do regulacyjnej koordynacji. Jednak zalecenia IOSCO nie są wiążące, a jurysdykcje często odbiegają od nich na podstawie lokalnych priorytetów. Sensowne globalne standardy dla produktów stakingowych prawdopodobnie wymagają lat negocjacji i mogą nigdy nie osiągnąć specyficzności niezbędnej dla pewności produktu.
Emerging pattern is regulatory fragmentation rather than harmonization. U.S. moves first with clear staking ETF rules. Europe follows cautiously with more consumer protection emphasis. Asia splinters between innovation-friendly (Hong Kong, Singapore) and conservative (Japan) jurisdictions. This fragmentation benefits networks with global presence and multiple institutional onramps while disadvantaging regionally concentrated alternatives.
Implications beyond safe harbor's U.S. focus. Different jurisdictions tax staking rewards differently: some treat them as income upon receipt, others tax only upon sale, and some have not clarified at all. Institutional investors must navigate this complexity when allocating across staking products in multiple jurisdictions.
Amerykańscy inwestorzy instytucjonalni korzystający z ETF zgodnych z przepisami cieszą się jasnym traktowaniem podatkowym, dzięki Procedurze Dochodowej 2025-31. Europejscy i azjatyccy inwestorzy często nie mają podobnej klarowności, co tworzy tarcie, które daje przewagę produktom domicylowanym w USA. Sieci pragnące globalnego kapitału instytucjonalnego muszą współpracować z regulatorami w różnych jurysdykcjach, aby osiągnąć pewność podatkową, co jest procesem wymagającym zasobów, faworyzującym dobrze finansowane protokoły nad alternatywami startowymi.
Ważnym czynnikiem jest coraz bardziej geopolityczny wymiar. W miarę jak kryptowaluty stają się strategicznie ważną infrastrukturą, narody konkurują, aby dominować w ich rozwijaniu. Oświadczenie amerykańskiego Departamentu Skarbu, że wytyczne utrzymują Amerykę liderem światowym w technologii blockchain, odzwierciedla takie konkurencyjne myślenie. Rozwój chińskiego cyfrowego juana, europejskie ramy MiCA i eksperymenty na rynkach wschodzących to wszystko próby kształtowania ewolucji kryptowalut.
Stakingowe ETF stają się pionkami w tej większej grze. Narody, które umożliwiają te produkty, przyciągają kapitał i aktywność przemysłową. Te, które je zakazują lub opóźniają, oddają pole konkurentom. Rezultatem jest wyścig o zapewnienie klarowności, z zwycięzcami przechwytującymi ponadprzeciętne udziały w potencjalnie wielomiliardowym przemyśle.
Final thoughts
Revenue Procedure 2025-31 marks the moment institutional finance fully embraces proof-of-stake staking. For years, the crypto industry has argued that staking yields make proof-of-stake tokens fundamentally different from traditional assets. Now, with IRS blessing and operational clarity, this argument reaches mainstream institutional investors through regulated products.
The next 12-24 months will determine which proof-of-stake networks capture meaningful institutional capital and which miss this generational opportunity. Three factors overwhelmingly determine winners: existing institutional infrastructure, regulatory clarity beyond just staking, and compelling investment narratives that resonate with traditional asset allocators.
Ethereum enters this period with structural advantages bordering on insurmountable. Over $28 billion in ETF assets already exist waiting to activate staking, comprehensive custody and validator infrastructure operates at scale, and institutional familiarity with Ethereum exceeds all alternatives. BlackRock's $15.7 billion ETHA ETF alone could add 3-5 million ETH to staking within months of full implementation.
However, Ethereum's yields of 3-4% underperform Solana's 6-7% and dramatically trail higher-yielding alternatives like Cosmos's 18%. Asset allocators seeking maximum yield within proof-of-stake may diversify beyond Ethereum despite its market leadership. This creates openings for competitors if they can build comparable institutional trust.
Solana represents the most viable institutional alternative. The first staking ETF launched successfully, major custodians support SOL staking, and the network's performance advantages translate to tangible throughput metrics institutions understand. If Solana maintains network stability while Ethereum scaling debates continue, capital inflows could surprise to the upside.
The critical watch factors for 2025-2026 are ETF flow data, validator concentration metrics, and DeFi liquidity impacts. Monthly inflows to Ethereum and Solana staking ETFs will signal institutional appetite. If flows match Bitcoin ETF early adoption patterns, $50-100 billion could enter staking products within two years. This capital tsunami reshapes blockchain economics fundamentally.
Validator concentration deserves continuous monitoring. If Coinbase, Anchorage, and BitGo collectively exceed 25% of Ethereum validators, centralization concerns will intensify. The community may pursue protocol changes to limit concentration, or social coordination may pressure institutions to distribute stake more broadly. How this tension resolves determines Ethereum's credible neutrality long-term.
DeFi protocol adaptation will indicate health of the broader ecosystem. If Aave, Curve, Uniswap and others maintain or grow TVL despite institutional staking competition, it demonstrates that sophisticated DeFi strategies retain value alongside simpler ETF products. If DeFi TVL stagnates or declines, it suggests institutional capital is displacing rather than complementing existing activity.
Token holder strategies should evolve with the changing landscape. For ETH holders seeking passive exposure with minimal operational burden, staking ETFs now offer regulatory-approved access to yields previously available only through technical setup or DeFi protocols. Holders prioritizing decentralization and composability should continue using liquid staking derivatives through Lido, Rocket Pool, or alternatives.
Network validators must adapt to increased institutional competition. Solo validators may need to join staking pools to maintain economic viability against institutional economies of scale. Professional staking operations should emphasize differentiation through superior performance, unique geographic diversification, or specialized MEV strategies that justify premium fees.
DeFi protocols should prepare for institutional capital as both competitor and potential partner. Designing products that integrate with ETF staking - such as secondary markets for ETF shares or derivatives based on staking yields - could capture institutional attention. Protocols that dismiss institutional adoption risk being bypassed as capital flows through new channels.
The most important unstated story of late 2025 is that Revenue Procedure 2025-31 represents regulatory validation that proof-of-stake staking is legitimate financial activity rather than speculative gambling. This philosophical shift matters more than any individual technical detail. When the U.S. Treasury and IRS explicitly bless staking in regulated products, they signal that blockchain technology has graduated from experiment to infrastructure.
This validation will attract institutional capital currently sitting on the sidelines due to regulatory uncertainty. Corporate treasuries, pension funds, endowments, and insurance companies that avoided crypto can now allocate to staking products with compliance team approval. The capital base potentially entering staking dwarfs current participation.
The next two years likely see staking ETF assets grow from near-zero to $100 billion or more, concentrated in Ethereum and Solana products. This institutional adoption legitimizes proof-of-stake Zawartość: mechanizmy konsensusu oraz walidują sieci, które priorytetowo traktowały gotowość instytucjonalną nad czysto technicznymi metrykami. Sieci, które ignorowały potrzeby instytucjonalne, będą miały trudności, aby nadrobić zaległości, gdy pionierzy kumulują swoje przewagi.
Dla inwestorów indywidualnych i instytucji, imperatyw strategiczny jest jasny: zrozumienie, które sieci mają infrastrukturę instytucjonalną, uważne monitorowanie koncentracji walidatorów i obserwowanie, jak tradycyjne finanse i DeFi współistnieją lub konkurują. Wielka rewolucja w stakingu ETF się rozpoczęła. Ci, którzy zrozumieją jej implikacje, zdobędą zyski. Ci, którzy ją zignorują, przegapią najważniejszy przepływ kapitału instytucjonalnego w historii kryptowalut.
Transformacja od niszowej aktywności kryptograficznej do głównego produktu instytucjonalnego reprezentuje chwilę dojrzewania dla całej branży blockchain. Revenue Procedure 2025-31 nie tylko wyjaśniła sposób opodatkowania - otworzyła wrota dla bilionów kapitału instytucjonalnego, aby wreszcie uczestniczyć w gospodarce stakingu, która definiowała sieci proof-of-stake od ich początków. Zwycięzcami w tej nowej erze będą sieci, które lata temu zrozumiały wymagania instytucjonalne i budowały zgodnie z nimi. Przegrani będą ci, którzy priorytetowo traktowali dyskurs decentralizacji nad praktycznym wdrażaniem infrastruktury.