Stablecoins zijn de Zwitserse zakmessen van crypto—handig voor handel, sparen, en zelfs pizza betalen (als je lokale plek USDT accepteert, dat wil zeggen). Miljoenen parkeren nu hun spaargeld in stablecoins in plaats van traditionele bankrekeningen, aangetrokken door hun stabiele waarde en gebruiksgemak. Maar hier is het grappige: terwijl mensen gelukkig deze digitale dollars opstapelen, weten er maar enkelen hoe de bedrijven erachter winst maken.
Neem Tether bijvoorbeeld. De uitgever van USDT—de meest gebruikte stablecoin ter wereld—rapporteerde alleen al in Q4 2024 een winst van $6 miljard. Dat is meer dan het BBP van sommige kleine landen. Dus hoe verdient een bedrijf dat "digitaal geld" creëert zoveel winst? Laten we het uitzoeken.
Wat zijn Stablecoins
Stablecoins zijn cryptocurrencies ontworpen om een vaste waarde te behouden, meestal gekoppeld aan een fiatvaluta zoals de Amerikaanse dollar. In tegenstelling tot volatiele activa zoals Bitcoin of Ethereum, schommelt hun prijs niet wild—vandaar de naam stabiel.
Ze zijn de standaardkeuze geworden voor:
- Handelaren die crypto-marktturbulentie willen vermijden
- Spaarders in landen met instabiele valuta's
- Bedrijven die snelle, goedkope grensoverschrijdende betalingen willen doen
Hoe blijven Stablecoins stabiel
Stablecoins houden hun koppeling vast via twee hoofdmethoden:
Ondersteund door echte activa (zoals Tether en USDC): de meeste grote stablecoins claimen echte reserves te hebben—contant geld, staatsobligaties, of andere liquide activa—om elke token te ondersteunen. Tether beweert bijvoorbeeld dat elke USDT 1:1 wordt ondersteund, hoewel critici al lang vraagtekens zetten bij hun transparantie (vandaar de druk voor audits).
Algorithmische stabiliteit: Sommige stablecoins (zoals de inmiddels ter ziele gegane TerraUSD) gebruikten complexe algoritmen om vraag en aanbod in balans te houden. Dit eindigt vaak slecht, zoals met een instorting van $40 miljard.
Hoe Stablecoin-uitgevers reserves omzetten in winst
Hier is het niet zo geheime geheim: Stablecoin-bedrijven zitten niet enkel op stapels geld—ze investeren het.
Wanneer gebruikers stablecoins zoals USDT of USDC kopen, parkeren de uitgevers die dollars in laag-rentende, rentegevende activa, zoals:
- Amerikaanse schatkistpapieren (kortlopende staatsschuld)
- Omgekeerde terugkoopovereenkomsten (repos)
- Geldmarktfondsen
- Commercieel papier van bedrijven
Circle’s (USDC) Strategie: Veiligheid eerst
In tegenstelling tot Tether, concentreert Circle (uitgever van USDC) zich sterk op contant geld en kortlopende schatkistpapieren voor stabiliteit. In de laatste verificatie rapporteerde Circle meer dan $24 miljard aan Amerikaanse schatkistbezit, verdienend risicoloze rente terwijl liquiditeit behouden blijft.
De Catch: Wat als Iedereen Tegelijk Uitsouwt?
Dit bedrijfsmodel werkt... totdat het niet werkt. Als te veel gebruikers tegelijkertijd hun stablecoins proberen in te wisselen (een "bankrun" scenario), moeten uitgevers snel activa verkopen om aan de vraag te voldoen. Daarom eisen toezichthouders hoge liquiditeitsreserves—iets waarvan Tether beweert dat ze het hebben met $7 miljard aan overtollige buffers.
Hoe verdienen Stablecoin-uitgevers geld? (Tip: Ze zijn in feite banken)
Als stablecoins slechts digitale dollars zijn, hoe maken bedrijven als Tether, Circle (USDC), en Binance (BUSD) winst? Door te doen wat banken doen—maar zonder de fysieke locaties.
1. Rente op reserves
Wanneer je USDT aanhoudt, stopt Tether je dollar niet zomaar in een kluis. Het investeert de reserves in staatsobligaties, commercieel papier, en andere laag-risico activa. De verdiende rente? Pure winst. Met $113 miljard aan activa betekent zelfs een bescheiden 4% rendement miljarden in jaarlijkse inkomsten.
2. Kosten, kosten, kosten
Inwisselingskosten: Moet je uitbetalen? Sommige uitgevers rekenen een kleine vergoeding. Transactiekosten: Het verplaatsen van stablecoins over ketens is niet altijd gratis. Partnerschapsovereenkomsten: Beurzen en portefeuilles betalen voor integratie.
3. Financiële arbitrage (de stiekeme bonus)
Stablecoin-uitgevers lenen soms reserves uit aan instellingen tegen hogere tarieven dan wat ze betalen aan gebruikers. Het is als een banklening—minus de FDIC-verzekering.
Het grotere plaatje: vertrouwen, audits, en regelgeving
Tether’s $6 miljard winst in Q4 laat zien hoe lucratief deze business is. Maar naarmate stablecoins groeien, groeit ook het toezicht:
- Toezichthouders willen bewijs dat die reserves daadwerkelijk bestaan (vandaar Tether’s druk voor een Big Four audit).
- Concurrenten zoals Circle (USDC) publiceren al volledige audits, waardoor de druk op Tether toeneemt.
- Gebruikers zitten tussen wal en schip—prioriteren ze stabiliteit of transparantie?
Eén ding is duidelijk: Stablecoins zijn niet langer louter technologische experimenten. Ze zijn financiële grootmachten. En of je nu 100 of 100.000 in USDT hebt, het loont om te weten waar dat geld echt naartoe gaat.
Laatste gedachte: De toekomst van Stablecoins
Terwijl stablecoins hun rol in de financiën verankeren, zal hun toekomst waarschijnlijk strengere regelgeving, grotere eisen aan transparantie, en hevige concurrentie van zowel crypto-eigen bedrijven als traditionele financiële spelers met zich meebrengen.
Centrale banken onderzoeken al door de overheid ondersteunde digitale valuta’s (CBDC’s), die mogelijk zouden kunnen concurreren met of privé stablecoins absorberen. Ondertussen kunnen innovaties zoals blockchain interoperabiliteit en rentegevend stablecoins hun gebruik hervormen.
Op de een of andere manier zullen de dagen van "vertrouw ons, we hebben de reserves" niet eeuwig duren—audits en toezicht komen eraan. Of dit stablecoins veiliger maakt of hun groei verstikt, valt nog te bezien.