GENIUS Act wyjaśniony: Amerykańska legislacja dotycząca stablecoinów i jej wpływ na kryptowaluty

GENIUS Act podpisany w prawo w Białym Domu w lipcu 2025 r.

“Guiding and Establishing National Innovation for U.S. Stablecoins Act” – znany lepiej jako GENIUS Act – to pierwsze kompleksowe amerykańskie federalne prawo regulujące stablecoiny, rodzaj kryptowaluty powiązanej z stabilnym aktywem, takim jak dolar amerykański.

Prezydent Donald Trump podpisał GENIUS Act 18 lipca 2025 roku, co stanowiło punkt zwrotny dla branży kryptowalut. To przełomowe ustawodawstwo ustanawia wyraźne ramy regulacyjne dla płatności przy użyciu stablecoinów (cyfrowych tokenów wymienialnych 1:1 na walutę fiat) i wprowadza zabezpieczenia mające na celu ochronę konsumentów oraz systemu finansowego.

W tym artykule wyjaśniamy, co zawiera GENIUS Act, dlaczego został wprowadzony, jego drogę przez Kongres oraz jaki wpływ będzie miał na rynek stablecoinów i szerszą branżę kryptowalut. Przyglądamy się również zaletom i wadom tej ustawy oraz zmianom, jakie może przynieść w globalnym systemie finansowym.

Tło: Dlaczego stablecoiny wymagały regulacji

Stablecoiny znacząco wzrosły na przestrzeni ostatnich lat, stając się filarem gospodarki kryptowalutowej. Te tokeny (jak USDT, USDC, DAI itp.) utrzymują stałą wartość – zazwyczaj 1 USD – umożliwiając szybkie i tanie transfery „cyfrowych dolarów” na sieciach blockchain. Do roku 2025 stablecoiny wspierały transakcje cyfrowe o wartości około 70 miliardów dolarów dziennie w USA i miały łączną globalną kapitalizację rynkową liczoną w setkach miliardów dolarów. Ich popularność wynika z oferowania szybkości i programowalności kryptowalut przy stabilności walut fiat, co czyni je przydatnymi do handlu, płatności i przekazów pieniężnych. Jednak do tej pory stablecoiny działały w prawnej szarej strefie bez bezpośredniego nadzoru federalnego.

Wydarzenia wysokiego szczebla unaoczniły ryzyko nieuregulowanych stablecoinów. W 2019 roku propozycja Facebooka dotycząca globalnego stablecoina (Libra/Diem) zaalarmowała regulatorów o możliwościach dużych technologii do emitowania prywatnych pieniędzy, wzywając do wprowadzenia zasad określających, kto może wydawać stablecoiny. Co bardziej niepokojące, w maju 2022 roku upadek algorytmicznego stablecoina TerraUSD (UST) – który stracił powiązanie z 1 USD i zlikwidował wartość przekraczającą 40 miliardów dolarów – pokazał, jak niepowodzenie stablecoina może zaszkodzić inwestorom, a nawet szerokim rynkom. Niedługo po krachu Terri, sekretarz skarbu Janet Yellen ostrzegła, że „pilnie” potrzebny jest framework regulacyjny dla stablecoinów, aby ich rozwój nie stanowił zagrożenia dla stabilności finansowej. Kolejne ostrzeżenie nadeszło w marcu 2023 roku, kiedy wiodący amerykański stablecoin USDC na krótko odszedł od parytetu z dolarem, gdy jego rezerwy uciekły w wyniku bankructwa Silicon Valley Bank. Chociaż USDC odzyskał wartość po interwencji regulatorów na rzecz wsparcia banku, incydent pokazał podatność stablecoinów na ryzyka związane z aktywami rezerwowymi oraz na zarażenie bankowe.

Od dawna debatujący regulatorzy i eksperci zastanawiali się, jak ograniczyć te ryzyka. Pod koniec 2021 roku Prezydencka Grupa Robocza ds. Rynków Finansowych zaleciła Kongresowi, aby wymagać od emitentów stablecoinów, by byli ubezpieczonymi bankami w celu ochrony użytkowników – propozycję, która wówczas nigdzie nie miała zastosowania. Kilka ustaw było przemyślane: na przykład, 2020 “STABLE Act” (zapewniony przez Reprezentantkę Tlaib) wymagałby, aby emitenci uzyskali bankowe statuty i zgode FED, podczas gdy dwupartyjna propozycja Senatu z 2022 (przez Senatora Toomey’ego) starała się o wydanie federalnej licencji dla emitentów stablecoinów jako alternatywy dla bankowych statutów. Jednak żadna z nich nie przeszła, a nadzór pozostał fragmentaryczny: niektórzy emitenci otrzymali licencje stanowe (jak Nowojorski BitLicense czy statuty zaufania), ale inni (zwłaszcza Tether’s $USDT) działali za granicą z nieprzejrzystymi rezerwami.

W latach 2023–24 rosła presja na jasne ustawodawstwo. Zarówno branża, jak i regulatorzy zgodzili się, że nie można już dłużej traktować stablecoinów jak dzikiego Zachodu. Lobbyści kryptowalutowi argumentowali, że „framework stablecoinów” odblokuje innowacje, zapewniając jasność prawną i wprowadzając te cyfrowe dolary do obszaru regulacyjnego. Regulatorzy natomiast podkreślali, że potrzebne są ramy, aby chronić konsumentów i system finansowy przed potencjalnym upadkiem lub nadużyciem stablecoinów (np. w praniu pieniędzy). Politycy widzieli również szansę na wzmocnienie dominacji dolara amerykańskiego za pośrednictwem stablecoinów. Jeśli tokeny powiązane z dolarem będą szeroko używane globalnie, to wzmacnia to finansowy wpływ USA – pod warunkiem, że amerykańscy emitenci i prawa ustalają standardy. Przyciągając stablecoinowy biznes na kraj pod amerykańskie przepisy, rząd może jednocześnie wzmocnić rolę dolara jako globalnej waluty rezerwowej oraz przekierować aktywa rezerwowe stablecoinów do skarbców USA, wspierając finansowanie rządowe.

W tym kontekście, przełom nastąpił podczas wyborów w USA w 2024 roku. Po okresie wrogości regulacyjnej poprzedniej administracji, nadchodząca administracja Trumpa przyjęła wyraźnie pro-krypto stanowisko. Trump prowadził swoją kampanię na rzecz uczynienia z Ameryki „kryptowalutowej stolicy świata”, obiecując objąć aktywa cyfrowe, zamiast je tłumić. Po objęciu urzędu (styczeń 2025), jego zespół priorytetowo traktował ustawodawstwo dotyczące kryptowalut. W Kongresie kluczowi ustawodawcy już pracowali nad ustawami o stablecoinach. W Izbie Reprezentantów, Rep. French Hill (R-AR) i Rep. Bryan Steil (R-WI) wprowadzili „Stablecoin Transparency and Accountability for a Better Ledger Economy (STABLE) Act of 2025” w marcu. W Senacie senator Bill Hagerty (R-TN) sponsorował równoległe rozwiązanie – GENIUS Act – z dwupartyjnymi współsponsorami w tym Sen. Kirsten Gillibrand (D-NY), Sen. Angela Alsobrooks (D-MD), Sen. Tim Scott (R-SC) oraz Sen. Cynthia Lummis (R-WY). Po latach fałszywych startów, układ gwiazd w 2025 roku pozwolił Kongresowi na ostateczne przyjęcie ustawy dotyczącej stablecoinów, napędzanej przez przychylne administracji otoczenie i szerokie uznanie, że status quo było niemożliwe do utrzymania.

Droga do przejścia: Polityczna podróż GENIUS Act

Podróż GENIUS Actu przez Kongres była szybka według standardów Waszyngtona, odzwierciedlając rzadki dwupartyjny konsensus co do potrzeby działania. Komisja Bankowa Senatu zatwierdziła ustawę wiosną 2025 roku stosunkiem głosów 18-6 (co wskazuje na wsparcie zarówno Republikanów, jak i niektórych Demokratów). W czerwcu 2025 roku pełny Senat przegłosował S.1582 (GENIUS Act) z „szerokim dwupartyjnym” poparciem. W Izbie ustawodawcy musieli pogodzić ustawę Senatu ze swoją własną ustawą STABLE. Niektórzy członkowie Izby Reprezentantów argumentowali za włączeniem przepisów z STABLE do GENIUS, prowadząc do debat i negocjacji. Ostatecznie, aby zapewnić szybkie wprowadzenie, Izba przyjęła ustawę Senatu GENIUS Act bez poprawek 17 lipca 2025 roku – stosunkiem głosów 308-122. Tę solidną przewagę zapewniło poparcie obu partii: większość Republikanów oraz dziesiątki Demokratów zagłosowały na „tak”, odzwierciedlając skoordynowane wysiłki branży kryptowalutowej, by przedstawić problem jako dwupartyjny. (Warto zauważyć, że poprzedniego roku, kiedy Demokratom przewodzili w Senacie, ustawa dotycząca stablecoinów przyjęta przez Izbę utknęła – ale z polityczną zmianą w 2025 r. impas legislacyjny został rozwiązany.)

President Trump signed the GENIUS Act into law the very next day, July 18, 2025. The signing ceremony at the White House was celebratory – capping what the President dubbed “Crypto Week,” as Congress also advanced related crypto bills on overall market structure and banning a U.S. central bank digital currency. At the ceremony, Trump hailed the Act as “a giant step to cement American dominance of global finance and crypto technology”, lauding it as proof the U.S. would lead in fintech rather than cede ground to China or Europe. Lawmakers like Sen. Tim Scott echoed that sentiment, calling the bipartisan passage a “major milestone in securing America’s leadership in payments innovation while protecting consumers”. Supporters believe the law will make U.S. stablecoins the gold standard globally, attracting innovation and investment to U.S. shores.

However, the bill was not without controversy and opposition. Critics in Congress – largely from the Democratic side – raised several concerns. Some Democrats blasted the GENIUS Act as an “inadequate regulatory framework” that might “pose long-term financial risks and open the door for major corporations to issue their own private currencies”. They argued the law permits big tech and other commercial firms to get into the money-issuance business, potentially undermining the traditional banking system. (As we’ll see, the Act does restrict non-financial companies from being issuers without special approval, but skeptics felt this wasn’t a strong enough bar.) Others were uneasy that the Act didn’t require stablecoin issuers to be banks with FDIC insurance, which had been one approach advocated earlier for maximum safety. Representative Maxine Waters (D-CA), who had worked on stablecoin legislation in the prior Congress, reportedly felt the final bill had been rushed and lacked certain consumer protections present in earlier drafts.

Personal conflicts of interest also became a flashpoint. Democrats pointed to Trump’s own ties to crypto, noting that his family business reportedly has a stake in a new stablecoin (the “USD1” coin issued by a company called World Liberty Financial). They questioned whether the President’s personal business interests could benefit from a law encouraging stablecoin adoption – and no provision in the law explicitly prohibits a sitting president from holding crypto investments, beyond a general requirement to disclose holdings over $5,000. The White House insisted there was no conflict, stating Trump’s assets were in a blind trust. Nonetheless, the optics of the administration fast-tracking crypto-friendly laws while Trump’s family launched a meme coin and a financial venture in crypto raised eyebrows. These issues nearly derailed the bill: Reuters reported that tensions over Trump’s crypto ventures – and over the perception of “catering to industry donors” – at one point threatened the coalition needed to pass legislation. Ultimately, enough Democrats were satisfied by the consumer protection measures in GENIUS (and perhaps by the inclusion of disclosure rules for officials’ stablecoin holdings) to join Republicans in passing
Content: it. The final votes indicate that while 122 members (mostly Democrats) opposed it in the House, a broad bipartisan majority saw the Act as necessary.

To warto zauważyć, że kompromisy między wersjami Izby i Senatu ukształtowały finalną ustawę. Na przykład STABLE Act Izby zaproponował dwuletnie moratorium na "stablecoiny zabezpieczone endogennie" – w zasadzie tymczasowy zakaz algorytmicznych stablecoinów, które nie są w pełni zabezpieczone prawdziwymi aktywami. Ustawa GENIUS jako uchwalona nie wprowadzała całkowitego zakazu, ale zamiast tego nakazywała Departamentowi Skarbu zbadanie stablecoinów nie zabezpieczonych fiat w ciągu jednego roku. To odzwierciedla kompromis: rozwiązanie obaw dotyczących kolejnego stablecoina w stylu Terra bez całkowitego zamrożenia innowacji w tym obszarze. Innym punktem spornym był temat, czy firmy niezwiązane z finansami (np. duże firmy technologiczne) powinny mieć możliwość wydawania stablecoinów. Ostateczne prawo przyjmuje środkową postawę – ogólnie zakazuje firmom handlowym (nie finansowym) bycia emitentami, chyba że komisja regulacyjna najwyższego szczebla jednogłośnie ich z tego zwolni w szczególnym przypadku. Projekt ustawy Izby, w przeciwieństwie, nie ograniczał wprost wydawców dużych technologii. W tym przypadku podejście Senatu/GENIUS wygrało, prawdopodobnie z powodu wpływu lobby bankowego i dwupartyjnego przekonania, że połączenie "Big Tech i Big Finance" niesie za sobą ryzyko. W rzeczywistości, Niezależna Wspólnota Bankowców Ameryki (ICBA) lobbowała za "zakazem wydawania stablecoinów przez Big Tech lub inne firmy handlowe lub stowarzyszania się z emitentami" – priorytet, który ustawa GENIUS znacznie uwzględnia.

Podsumowując, uchwalenie ustawy GENIUS zostało napędzone przez unikalną konwergencję wsparcia przemysłowego, ambicji geopolitycznych i kompromisów politycznych. Przemysł kryptowalutowy zainwestował ponad 100 milionów dolarów w wybory 2024 roku, aby wspierać kandydatów pro-krypto, a ta inwestycja wyraźnie się opłaciła, gdy ich agenda legislacyjna nabrała poważnego rozpędu. Jednocześnie istniała autentyczna obawa decydentów politycznych (po obu stronach partii), że bez działań stablecoiny mogłyby spowodować przyszły kryzys lub być zdominowane przez reżimy zagraniczne. Jak stwierdziła sen. Lummis, "Nie możemy dopuścić do tego, by stablecoiny zabezpieczone USD wpadły w regulacyjne luki – innowacje amerykańskie i prymat dolara są na szali". Dzięki wsparciu na wysokim szczeblu i wypracowanym kompromisom, ustawa przeszła gładko. Teraz przyjrzyjmy się, co ustawa GENIUS tak naprawdę robi.

Kluczowe postanowienia Ustawy GENIUS

Ustawa GENIUS tworzy kompleksowe ramy prawne dla "stablecoinów płatniczych" w Stanach Zjednoczonych. Oto najważniejsze postanowienia i wymagania nowego prawa:

Definicja "Stablecoina Płatniczego": Ustawa definiuje stablecoin płatniczy jako cyfrowe aktywo zapisane na rozproszonym rejestrze, używane jako środek płatniczy lub rozliczeniowy, i wymienialne na żądanie na stabilną wartość waluty krajowej (np. 1 dolar). Mówiąc prościej, oznacza to tokeny takie jak USD₮ czy USD₵, które ludzie używają jak pieniędzy. Definicja wyklucza rzeczy, które już są fiat, depozytami bankowymi, papierami wartościowymi lub towarami. Poprzez wydzielenie tej kategorii, prawo jasno wskazuje, że stablecoiny nie są papierami wartościowymi ani towarami w świetle amerykańskiego prawa. Rozwiązuje to znaczną niepewność – na przykład, SEC sugerował, że niektóre stablecoiny mogą być papierami wartościowymi; teraz ustawa mówi, że nie są, umieszczając je w nowym, dostosowanym reżimie instrumentów płatniczych.
Kto może wydawać stablecoiny (Dopuszczeni Emitenci): Staje się nielegalne dla kogokolwiek wydawanie stablecoina płatniczego w USA bez zgody jako Dopuszczony Emitent Stablecoinów Płatniczych (PPSI). Ustawa ustanawia trzy ścieżki do stania się dopuszczonym emitentem:
1. Spółki zależne banków: Instytucja depozytowa objęta ubezpieczeniem (czyli bank lub kasa oszczędnościowo-kredytowa) może wydawać stablecoiny poprzez spółkę zależną, za zgodą swojego federalnego regulatora bankowego.
2. Firmy niefinansowe poprzez federalną kartę organizacyjną: Podmioty inne niż banki (lub krajowe banki nieobjęte ubezpieczeniem i oddziały banków zagranicznych) mogą ubiegać się o zgodę od Urzędu Kontrolera Waluty (OCC) na wydawanie stablecoinów. OCC stworzy dla nich nowy rodzaj ograniczonego celu krajowego zaufania (karta bankowa nieubezpieczona specjalnie dla stablecoinów). Ważne jest, że firmy niefinansowe muszą ogólnie być natury finansowej – ustawa ogranicza możliwość bycia emitentem przez publiczne firmy niefinansowe, chyba że najwyżsi regulatorzy jednogłośnie zrezygnują z tego ograniczenia. Innymi słowy, Duża Technologia czy inne firmy handlowe nie mogą swobodnie stać się emitentami stablecoinów; tylko podmioty finansowe (jak firmy fintech, firmy płatnicze, itp.) mogą składać wnioski, a każde wyjątki dla firmy niefinansowej wymagałyby zgody przez Departament Skarbu, Rezerwę Federalną i FDIC działających razem.
3. Emitenci regulowani przez stan (dla mniejszych firm): Niebankowy emitent stablecoinów, który będzie miał mniej niż 10 miliardów dolarów w monetach w obiegu, może zdecydować się na działanie w ramach stanu regulacyjne, jeśli jego stan stworzy jeden, który jest "zasadniczo podobny" do federalnych zasad. Ci emitenci muszą ubiegać się o licencję od regulatora stablecoinów w stanie (np. departament bankowy stanu). Aby zapobiec arbitrażowi regulacyjnemu, Komitet Przeglądu Certyfikacji Stablecoinów (SRC) – składający się z Sekretarza Skarbu, Prezesa Fed i Przewodniczącego FDIC – będzie certyfikował, czy zasady każdego stanu spełniają federalne standardy. Stany mają rok od wejścia ustawy w życie na ustanowienie takich systemów. Jeśli stan zostanie certyfikowany, jego licencjonowani emitenci mogą działać w całym kraju. Jednak duży emitent (>10 mld USD) nie może ukrywać się pod nadzorem stanu – gdy emitent przekroczy ten próg, musi przejść do regulacji federalnej. Ponadto pewne podmioty nie mogą w ogóle korzystać z opcji stanu: mianowicie, ubezpieczone banki i wszyscy emitenci charterowani przez OCC muszą być pod federalnym nadzorem.
Okresy przejściowe: Uznając, że stablecoiny są już szeroko stosowane, prawo przewiduje hojne okresy przejściowe. Data wejścia w życie ustawy to wcześniej 18 miesięcy po jej wejściu w życie lub 120 dni po wydaniu przez regulatorów ostatecznych zasad. W praktyce oznacza to prawdopodobnie około końca 2026 roku, zanim wymagania w pełni wejdą w życie. Nawet po tym okresie istnieje dodatkowy okres przejściowy dla działań na rynku wtórnym: w ciągu 3 lat od uchwalenia ustawy, każda giełda lub powiernik handlujący stablecoinami musi upewnić się, że współpracuje tylko z zgodnymi (zatwierdzonymi) stablecoinami. To skutecznie daje nieuregulowanym stablecoinom 3-letni okres na ubieganie się o zatwierdzenie lub wygaszenie działalności w USA. W tym czasie również regulacje będą dostosowywane i firmy będą miały czas na przygotowanie wniosków. Wydłużona linia czasowa została zaprojektowana, aby uniknąć szoku na rynkach krypto – pozwala Tetherowi, USD₮ i innym istniejącym monetom na dostosowanie się do zgodności lub wycofanie się, zamiast ich natychmiastowego zakazu. Analizy kancelarii prawnych zauważają, że ta moratoria "odzwierciedlają rzeczywistość", że stablecoiny są już zakorzenione i zmiana musi być uporządkowana.
Wymogi rezerwowe – 1:1 Bezpieczne Aktywa: Każdy stablecoin płatniczy musi być w pełni zabezpieczony przez wysokiej jakości płynne aktywa na zasadzie jeden do jednego. Ustawa wymaga co najmniej 1 dolara "dozwolonych rezerw" dla każdego wydanego stablecoina. Dozwolone rezerwy aktywów są ściśle zdefiniowane, aby zapewnić bezpieczeństwo i płynność. Obejmują one: monety i walutę amerykańską (gotówkę), depozyty w ubezpieczonych bankach lub kasach oszczędnościowo-kredytowych, krótkoterminowe bony skarbowe USA, umowy repo lub reverse-repo zabezpieczone Skarbem Państwa, udziały w funduszach rynku pieniężnego rządu, salda rezerw banku centralnego i inne podobne niskiego ryzyka, aktywa denominowane w dolarach, zatwierdzone przez regulatorów. Zauważalnie, lista ta wyklucza bardziej ryzykowne instrumenty – żadne obligacje korporacyjne, akcje, krypto-aktywa ani egzotyczne inwestycje nie mogą być liczone jako rezerwy. Nawet dłuższoterminowe obligacje Skarbowe (bondy) nie są wymienione, co implikuje, że rezerwy powinny pozostać w gotówce lub ekwiwalentach gotówki z minimalną zmiennością cenową. Ma to na celu zapobieganie sytuacjom, w których rezerwy tracą na wartości lub nie mogą być szybko sprzedane podczas wykupów. Re-hipoteka (ponowne użycie) rezerw jest w dużej mierze zabroniona: emitenci mogą używać aktywów rezerwowych tylko do ograniczonych celów, jak honorowanie wykupów lub jako zabezpieczenie w krótkoterminowych rynkach repo. Nie mogą wykorzystywać rezerw do finansowania inwestycji ani płacenia odsetek posiadaczom monet. Krótko mówiąc, emitenci stablecoinów muszą działać jako pełne instytucje rezerwowe, a nie banki frakcjonalne – każdy token jest zabezpieczony prawdziwym dolarem lub jego ekwiwalentem trzymanym w rezerwie, izolując stablecoiny od potencjalnych "runów" (przynajmniej w teorii).
Prawa do wykupu i ujawnienia: Ustawa wzmacnia przejrzystość i odpowiedzialność emitentów w celu utrzymania zaufania użytkowników:
- Polityka wykupu: Emitenci muszą ustanowić jasne zasady pozwalające posiadaczom monet na żądanie wykupienia stablecoinów za ich wartość 1 dolara (lub wartość proporcjonalną). Te warunki wykupu (np. jak wykupić, jakiekolwiek limity czy opłaty) muszą być publicznie ujawnione i honorowane. Zapewnia to, że stablecoiny działają jako prawdziwe zobowiązania do dolara – jeśli posiadasz regulowany stablecoin, masz prawo prawne do szybkiego odzyskania prawdziwych dolarów od emitenta.
- Miesięczne raporty rezerwowe: Emitenci muszą publikować miesięczne raporty zawierające szczegóły na temat swojej emitowanej podaży stablecoinów i składu aktywów rezerwowych. Raporty muszą być certyfikowane przez oficerów korporacyjnych, aby zapewnić ich rzetelność i poddawane przeglądom przez niezależnych biegłych rewidentów w regularnych odstępach czasu. Dodatkowo, każdy emitent z >50 miliardów dolarów w outstanding stablecoins musi przejść roczne niezależne audyty swoich sprawozdań finansowych. Taki poziom przejrzystości ma na celu zapobieganie sceptycyzmowi, który długo dotyczył rezerw Tethera – w ramach ustawy GENIUS, rezerwy stablecoinów będą podlegały kontroli zbliżonej do regulowanych sprawozdań finansowych, dając publiczności i regulatorom wgląd w to, jak dokładnie monety są zabezpieczone.
- Brak odsetek czy "zysku" dla posiadaczy: Aby unikać nieuczciwej konkurencji z depozytami bankowymi i wyeliminować jakąkolwiek zachętę do ryzykownych aktywów zabezpieczających, ustawa zabrania emitentom stablecoinów płacenia odsetek ani nagród posiadaczom monet. Twoje stablecoiny nie będą przynosić zysków po prostu leżąc w twoim portfelu (choć możesz je oddzielnie pożyczyć innym platformom).Normalization rule translation (translation without translating markdown links):

Policymakers i bankierzy naciskali na to zakaz, aby zapobiec sytuacji, w której konsumenci wyciągają pieniądze z banków, aby trzymać stablecoiny dla wyższych odsetek. Stablecoiny mają służyć jako medium płatnicze, a nie produkt inwestycyjny – dlatego prawo wyraźnie zakazuje wszelkich rachunków stablecoin na odsetki, które mogłyby naśladować konta bankowe. (To było odpowiedzią na obawy banków społecznościowych, że stablecoiny wypłacające odsetki "zdysintermedjują" banki, przyciągając wpłaty).

Standardy kapitału i płynności: Chociaż nie są tak mocno dokapitalizowane jak banki, emitenci będą podlegać standardom ostrożnościowym. Prawo nakazuje federalnym i stanowym regulatorom ustalanie dostosowanych do modeli biznesowych emitentów stablecoin zasad kapitałowych, płynnościowych i zarządzania ryzykiem. Ważne jest, że Ustawa zwalnia emitentów stablecoin z tradycyjnych wymagań kapitałowych banków, takich jak stosunki kapitałowe Bazylei. Ponieważ emitenci nie udzielają pożyczek z depozytów (w ten sposób brak ryzyka kredytowego), nie potrzebują takich samych bufory kapitałowe jak banki; mogą jednak potrzebować utrzymać pewien minimalny kapitał na absorpcję strat operacyjnych lub nieoczekiwanych wydatków. Regulatorzy określą te szczegóły w nadchodzących przepisach (do uzgodnienia w ciągu roku od uchwalenia). Emitenci będą również musieli utrzymywać odpowiednią płynność (tj. wystarczającą ilość gotówki lub aktywów overnight na zaspokojenie fal zwolnień) oraz wdrożyć solidne ramy zarządzania ryzykiem (obejmujące ryzyka operacyjne, takie jak cyberbezpieczeństwo, oszustwa itp.).
Nadzór regulacyjny i egzaminy: Po uzyskaniu licencji emitenci stablecoin będą podlegać bieżącemu nadzorowi podobnie jak inne instytucje finansowe:
- Główny regulator: Dopuszczony emitent w ramach federalnego reżimu będzie nadzorowany przez tę samą federalną agencję, która nadzoruje jego typ instytucji – dla spółki zależnej banku może to być Federal Reserve, OCC lub FDIC (która nadzoruje bank-matkę); dla niebanku z licencją OCC, to będzie OCC; dla spółki zależnej unii kredytowej, to będzie NCUA. Prawo nazywa te agencje "Podstawowymi Federalnymi Regulatorami Stablecoinów Płatniczych". Mają one prawo do przeglądania ksiąg emitentów, wymagania regularnych raportów i egzekwowania zgodności. Jeśli emitent narusza jakiekolwiek wymagania ustawy lub warunki swojej licencji, regulatorzy mogą wydawać nakazy egzekucyjne lub nawet zawieszać/anulować pozwolenie emitenta do działania. To znacząca zmiana w stosunku do wcześniejszego środowiska, w którym niektóre firmy stablecoin były praktycznie bez nadzoru federalnego. Pod GENIUS, regulatorzy mogą działać szybko, jeśli emitent podejmuje nadmierne ryzyko lub naraża klientów.
- Nadzór regulatora stanowego: Emitent na ścieżce regulowanej przez stan będzie nadzorowany przez wyznaczonego stanowego regulatora stablecoin (np. komisarza ds. bankowości) w swoim macierzystym stanie. Ten stanowy regulator będzie miał podstawowe uprawnienia do przeglądania i egzekwowania w stosunku do emitenta. Jednak Fed jest umieszczony jako zabezpieczenie: prawo pozwala federalnym regulatorom (takim jak Fed czy OCC) interweniować w "niezwykłych i pilnych okolicznościach", jeśli emitent regulowany przez stan stanowi szersze ryzyko, a stan nie działają. Stany mogą również dobrowolnie oddać nadzór Fedowi, jeśli wolą. Ten dwupoziomowy system ma na celu poszanowanie innowacji stanowych, jednocześnie zapewniając federalną siatkę bezpieczeństwa, jeśli coś pójdzie nie tak u emitenta licencjonowanego przez stan. Co więcej, każdy reżim stanowy musi utrzymać wysokie standardy – jeśli nadzór stanu zostanie uznany za niewystarczający (certyfikacja może być cofnięta przez SCRC), emitenci straciliby pozwolenie.
- Nadzór nad emitentami zagranicznymi: Ustawa również zajmuje się tym, jak zagraniczni emitenci stablecoin mogliby uzyskać dostęp do rynku USA. Spółka spoza USA (np. emitent stablecoin z Europy lub Azji) nie może po prostu oferować swojego tokena klientom z USA, jeśli nie spełnione są dwa warunki: (1) ich kraj macierzysty ma porównywalny reżim regulacyjny dla stablecoinów, oraz (2) Sekretarz Skarbu USA przyjmuje decyzję o wzajemności dla tej jurysdykcji. Skarb Państwa musi wprowadzić zasady w ciągu roku, aby ocenić reżimy innych krajów. Jeśli reżim zagraniczny zostanie uznany za równoważny, jego licencjonowani emitenci mogą być zwolnieni z potrzeby posiadania licencji w USA. Co więcej, amerykańskie dostawcy usług aktywów cyfrowych (giełdy, kustosze) będą zabronione obsługiwania zagranicznych stablecoinów, które nie spełniają tych standardów. W istocie, po okresie przejściowym, tylko zagraniczne stablecoiny z jurysdykcji o rygorystycznym nadzorze będą dopuszczone na rynki amerykańskie, a nawet te muszą przestrzegać jakiekolwiek amerykańskie zamówienia prawne (takie jak sankcje). To zamyka potencjalną lukę, gdzie emitent offshore mógłby obejść amerykańskie zasady – niweluje to pole gry, aby amerykańscy i zagraniczni emitenci musieli podjąć podobne obciążenia zgodności, jeśli chcą uzyskać dostęp do amerykańskich klientów.
Opieka i ochrona inwestorów: Ustawa GENIUS nakłada przepisy nie tylko na emitentów, ale również na tych, którzy przechowują stablecoiny lub ich rezerwy:
- Kwalifikowani kustosze: Rezerwowe aktywa stablecoinów (gotówka i obligacje skarbowe, które je zabezpieczają) muszą być przechowywane przez regulowanych kustoszy – podmioty podlegające nadzorowi regulacyjnemu federalnemu lub stanowemu, lub regulacjom SEC/CFTC. To oznacza, że emitent nie może po prostu trzymać miliardy rezerw w nieuregulowanym jednostce lub na koncie offshore; muszą używać renomowanych banków, spółek zaufania lub innych regulowanych kustoszy do zabezpieczania rezerw. Podobnie, jeśli podmiot zewnętrzny świadczy usługi kustoszujące dla stablecoinów klientów (np. giełda przechowująca stablecoiny użytkowników w portfelach), ten kustosz musi być regulowaną instytucją finansową. Przez wprowadzenie kustoszy pod nadzór, Ustawa stara się zapobiec stratom typu Mt. Gox związanemu z aktywami cyfrowymi oraz zapewnić, że fundusze rezerwowe nie znikną.
- Segregacja aktywów: Kustosze (w tym giełdy czy portfele) muszą oddzielić stablecoiny klientów od własnych aktywów kustosza i nie mogą ich mieszać ani używać do innych celów. W kategoriach prawnych, stablecoiny (lub rezerwy) przechowywane dla klientów pozostają własnością osób, a nie kustosza. To jest kluczowe w przypadki bankructwa kustosza – odseparowane aktywa klientów nie powinny być dostępne dla wierzycieli kustosza. W rzeczywistości, Akt wyjaśnia, że bank nie musi wymieniać opiekuńczych aktywów stablecoin jako zobowiązań na swoim bilansie, co wzmacnia, że są one poza bilansem, funduszami należącymi do klientów. Tego rodzaju przepis była informowana przez doświadczenia, gdzie bankructwa firm kryptowalutowych pozostawiły klientów walczących o odzyskanie swoich monet – GENIUS ma na celu zapewnienie klientom silniejszych roszczeń.
- Priorytety w przypadku niewypłacalności: Jeśli mimo ostrożności emitent stałby się niewypłacalny, prawo chroni posiadaczy stablecoin, przyznając im pierwszeństwo roszczenia do rezerwowych aktywów. Innymi słowy, posiadacze stablecoin mają pierwszeństwo przed wszystkimi innymi wierzycielami w przypadku upadłości w odniesieniu do tych rezerwowych funduszy. To zapewnia, że do możliwego stopnia, pozostałe rezerwowe aktywa są używane do wykupu posiadaczy monet w pierwszej kolejności. Akt również upoważnia sądy upadłościowe do tymczasowego zawieszenia (zawieszenia) wykupów stablecoin w przypadku niewypłacalności, aby umożliwić uporządkowaną likwidację aktywów. Te środki są podobne do traktowania aktywów klientów w bankructwie brokera-dealera – klienci mają priorytet w odzyskiwaniu swojego mienia. (Co ciekawe, STABLE Act niższej izby nie zawierała żadnych specyficznych przepisów dotyczących niewypłacalności emitentów, więc szczegółowa jasność upadłości GENIUS Act jest dodatkowym krokiem, który niektórzy oczekiwali).
- Zakaz fałszywego marketingu: Emitenci mają zakaz używania terminu "stablecoin" lub pokrewnych nazw w sposób sugerujący, że moneta jest emitowana przez rząd lub gwarantowana przez rząd. Na przykład, emitent nie może nazwać swojej monety "USA Coin" lub "FedDollar", jeśli to wprowadza ludzi w błąd, że to oficjalna waluta państwowa USA. To jest, aby zapobiec jakiejkolwiek konfuzji między prywatnymi stablecoinami a potencjalną walutą cyfrową banku centralnego (którą Fed może wydać w przyszłości). Emitenci nie mogą również uzależniać wydania stablecoin od zakupu innego produktu przez klienta – tj. brak układów wiązanych, takich jak "możesz otrzymać nasz stablecoin tylko jeśli kupisz akcje/token naszej firmy itp." Stablecoiny muszą stać na własnych nogach jako produkt pieniężny.
Zgodność z przepisami o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy (AML) i sankcjami: Głównym celem ustawy jest wypełnienie luki w zgodności przepisów dotyczących przestępstw finansowych. Emitenci stablecoin będą traktowani jako "instytucje finansowe" na mocy Ustawy o tajemnicy bankowej, co oznacza, że muszą wdrożyć pełne programy AML – weryfikując tożsamość klientów (KYC), monitorując transakcje pod kątem działalności przestępczej, składając raporty o podejrzanej działalności itp. Prawo nakierowuje FinCEN (jednostkę ds. przestępczości finansowej Skarbu) do opracowania dostosowanych zasad AML dla aktywów cyfrowych w ciągu trzech lat. Konkretne pyta FinCEN o zbadanie "nowatorskich metod" wykrywania nielegalnych transakcji kryptowalutowych, przyznając, że tradycyjne techniki AML mogą wymagać dostosowania do blockchain (pomyśl zaawansowane narzędzia analityczne blockchain, monitorowanie AI portfeli itp.). Emitenci muszą certyfikować, że mają solidne programy zgodności AML i sankcji. Ponadto każdy skazany za określone przestępstwa finansowe (jak pranie pieniędzy, oszustwa itp.) jest wykluczony z służby jako osoba kierownicza lub dyrektor emitenta stablecoin – jest to środek integracyjny, aby powstrzymać nierzetelnych aktorów przed pozycją kontroli. Potem te przepisy mają na celu zapobieżenie, aby stablecoiny nie stały się rajem dla nielegalnych finansów, co jest odpowiedzią na obawy, że przestępcy lub podmioty objęte sankcjami mogłyby w inny sposób wykorzystać anonimowe transfery stablecoin. Co ważne, Ustawa również wyrównuje poziom porównań w AML dla zagranicznych emitentów: stablecoiny zagraniczne wkraczające do USA muszą spełniać równoważne standardy AML/sankcji, dzięki czemu

emitenci zagraniczni nie mogą zyskać przewagi, będąc niedbali w zgodności.

Banki i stablecoiny – nowe pozwolenia: Ustawa reguluje nie tylko nowych emitentów stablecoin, ale także wyraźnie pozwala tradycyjnym bankom angażować się w stablecoin w pewnych formach, co wcześniej było prawnie niejasne. Na mocy GENIUS:
- Banki mogą przechowywać stablecoiny jako kustosze dla klientów i przechowywać rezerwowe aktywa stablecoin jako depozyty. Obawy banków społecznościowych dotyczące_possible issues continued_Skip translation for markdown links.

Content: może zostać wycięty, ale prawo zapewnia, że banki mogą służyć jako opiekunowie stablecoinów (przechowując klucze prywatne lub portfele klientów) i mogą otrzymywać rezerwy emitentów jako regularne depozyty. W rzeczywistości dodano zapis wyjaśniający, że banki mogą używać tych rezerw na potrzeby prowadzenia normalnej działalności kredytowej i bankowej, tak jak w przypadku innych depozytów, co zostało poparte przez sektor bankowości społecznościowej.

Banki mogą wykorzystać rozproszone księgi i emitować „tokenizowane depozyty”. Ustawa wyraźnie zezwala bankom na korzystanie z technologii blockchain do płatności i tokenizacji depozytów. Tokenizowany depozyt to w istocie stablecoin emitowany przez bank, w pełni poparty depozytami w tym banku (czasami nazywany „monetami depozytowymi”). Dzięki zielonemu światłu dla tego procesu, prawo toruje drogę dla dużych banków do wprowadzenia swoich własnych tokenów cyfrowego dolara mogących być przesyłanymi w sieciach blockchain. Na przykład JPM Coin JPMorgana (używany dla klientów instytucjonalnych) mógłby zostać rozszerzony na szerszą skalę, a inne banki, jak Citi, badają możliwość emisji własnych monet. Zarząd Citi zauważył, że „ściśle monitorują rozwój… eksplorując opcje w zakresie emisji własnych… monet” w świetle ustawy o stablecoinach. Ten zapis w zasadzie integruje stablecoiny z tradycyjnym systemem bankowym, uznając tokenizowane depozyty bankowe jako część ram regulacyjnych.
Inne istotne postanowienia:
- Ujawnienie przez urzędników rządowych: W celu rozwiązania problemów etycznych, prawo wymaga od Prezydenta, Wiceprezydenta i pracowników władzy wykonawczej publicznego zgłaszania wszelkich posiadanych stablecoinów powyżej 5 000 USD (podobnie jak zgłaszają akcje). Celem tej przejrzystości jest podkreślenie i zarządzanie potencjalnymi konfliktami interesów – bezpośrednia odpowiedź na krytykę dotyczącą tego, że zainteresowania kryptowalutowe rodziny Trumpów mogą stanowić konflikt. Choć nie zakazuje posiadania, przynajmniej zmusza do ujawnienia.
- Brak federalnego ubezpieczenia: Prawo wyjaśnia, że stablecoiny nie są ubezpieczone przez federalny rząd (w przeciwieństwie do depozytów bankowych, które mają ubezpieczenie FDIC). Emitenci będą musieli prawdopodobnie ujawnić ten fakt. Konsumenci powinni być świadomi, że choć emitent musi posiadać bezpieczne rezerwy, jeśli te rezerwy w jakiś sposób zawiodą, nie ma gwarancji rządowej pomocy finansowej. Siecią bezpieczeństwa jest ścisły nadzór i wymagania dotyczące aktywów, a nie ubezpieczenie.
- Wyprzedzenie prawa stanowego: Ramy federalne ustanawiają minimalne standardy, ale generalnie wyprzedzają stany, które nie mogą narzucać przeciwstawnych wymogów dla emitentów stablecoinów, zwłaszcza tych pod kontrolą federalną. Stany mogą mieć własne regulacje, jeśli są certyfikowane, ale nie mogą podważać federalnych zasad. To zapewnia jednolite podstawy w całym kraju.
- Badanie „Stablecoinów nieużywanych do płatności”: Poza bezpośrednim zakresem prawa, nakazuje ono regulatorom badanie innych tokenów kryptograficznych, które nie są używane głównie do płatności (możliwie odnosząc się do takich jak algorytmiczne lub zabezpieczone aktywami tokeny poza sferą dolara), w tym tych „endogenicznie” wspieranych przez inne kryptowaluty. Wyniki mogą informować o przyszłych ustawodawstwach dotyczących tych produktów.

W efekcie GENIUS Act przenosi stablecoiny z w dużej mierze nieregulowanej sfery do czegoś w rodzaju federalnie regulowanego systemu e-money. Wyznacza wyraźne granice: tylko zatwierdzone, dobrze nadzorowane podmioty mogą emitować stablecoiny w dolarach amerykańskich; te monety muszą być w pełni zabezpieczone bezpiecznymi aktywami; a cały cykl życia (emisja, opieka, użycie) podlega zasadom nadzoru i zgodności. Kara za naruszenie jest surowa – emisja stablecoina płatniczego bez licencji lub transakcje w niezatwierdzonych stablecoinach po okresie przejściowym będą niezgodne z prawem, pociągając za sobą egzekwowanie przepisów i kary. To skutecznie eliminuje „dzikie” czasy emisji stablecoinów i zmusza branżę do uregulowanej pozycji.

Wpływ na rynek i branżę

GENIUS Act ma szansę znacząco przekształcić krajobraz stablecoinów i odbić się echem w całej branży kryptowalut i dalej. Oto jak różni interesariusze i aspekty rynku mogą być dotknięci:

1. Emitenci Stablecoinów – Zwycięzcy i Przegrani: Nowy reżim prawdopodobnie wyniesie na wyższy poziom niektórych dostawców stablecoinów, jednocześnie wywierając presję na innych:

Emitenci w USA przestrzegający przepisów, tacy jak Circle (emitent USD Coin, USDC), stoją przed szansą na uzyskanie przewagi konkurencyjnej. Circle był gorącym zwolennikiem regulacji – jego Chief Strategy Officer określił stablecoiny jako „cyfrowe dolary” i poparł uchwalenie ustawy. Z jasnymi przepisami, Circle może teraz ubiegać się o licencję federalną lub narodowy statut powierniczy, aby stanowczo ustanowić USDC jako zatwierdzony stablecoin. To może zwiększyć zaufanie wśród instytucji i użytkowników, potencjalnie zwiększając udział w rynku USDC. Dyrektor generalny Circle pochwalił ustawę jako bezpiecznie wprowadzającą stablecoiny do mainstreamu, a tym samym model biznesowy Circle, opierający się na pełnych rezerwach i przejrzystości, dobrze wpisuje się w wymagania ustawy (już teraz zapewnia miesięczne raporty certyfikacji rezerw).
Tradycyjne instytucje finansowe i fintechy są teraz upoważnione do wejścia na arenę stablecoinów. Duże banki jak JPMorgan Chase i Citigroup eksperymentowały z wewnętrznymi monetami opartymi na blockchainie; ustawa wyraźnie pozwala im na emisję lub używanie stablecoinów na większą skalę. CEO Citi Jane Fraser wskazała, że bank rozważa emisję własnej monety i rozwija możliwości walut cyfrowych w oczekiwaniu na nowe prawo. Z regulacyjną jasnością, możemy wkrótce zobaczyć duże banki wprowadzające stablecoiny lub tokenizowane depozyty dla swoich klientów korporacyjnych i detalicznych, przynosząc grube bilanse do gry. Firmy fintechowe i firmy płatnicze (PayPal, banki fintech, itp.) mogą także ubiegać się o licencje emitenta stablecoinów lub współpracować z bankami w celu emisji monet. Walmart i Amazon – duże firmy technologiczne, które według doniesień badały stablecoiny – mogą teraz realizować projekty za pośrednictwem finansowych spółek zależnych lub w partnerstwie, choć potrzebują zatwierdzeń regulacyjnych. Jeden z ekspertów branżowych powiedział, że nowe przepisy „otworzą śluzy” dla większej liczby firm do zanurzenia się. W istocie ustawa legitymizuje stablecoiny i zaprasza dobrze skapitalizowanych graczy do uczestnictwa, co może znacznie zwiększyć podaż i adopcję stablecoinów w nadchodzących latach.
Z drugiej strony, offshore i nieprzestrzegające przepisów stablecoiny stoją przed ultimatum. Przede wszystkim wśród nich jest USDT Tethera, największy stablecoin globalnie. Tether Ltd. jest zlokalizowany poza USA i działa bez zatwierdzenia regulacyjnego USA. Według GENIUS, do około roku 2028 (3 lata po wejściu w życie), giełdy i firmy amerykańskie będą miały zakaz oferowania USDT lub jakiegokolwiek niezatwierdzonego stablecoina. Oznacza to, że Tether musi albo spełnić wymagania genius – np. drastycznie zwiększyć przejrzystość i być może ubiegać się o nadzór USA – albo ryzykować całkowitą utratę dostępu do rynku amerykańskiego. biorąc pod uwagę historyczną nieprzejrzystość sprawozdań rezerwowych Tethera i jego kierownictwo niechętne ujawnieniu danych, nie jest pewne, czy mogliby (lub chcieliby) spełnić standardy GENIUS (takie jak miesięczne certyfikowane raporty rezerwowe, pełne zabezpieczenie 1:1 w określonych aktywach, nadzór USA itp.). Jeśli nie, giełdy takie jak Coinbase i Kraken będą musiały zrezygnować z listingu USDT dla użytkowników zza oceanu w ciągu trzech lat, a użytkownicy mogą być zabronieni transakcji w USDT na platformach w Stanach Zjednoczonych. To może znacznie osłabić dominację Tethera, zwłaszcza jeśli globalni użytkownicy zaczną przesuwać się w stronę monet postrzeganych jako bezpieczniejsze i zatwierdzone przez regulatorów (jak USDC lub nowe monety bankowe). Obserwatorzy zauważyli, że prawo „wygrywa (wygrane) duże” dla Circle i amerykańskich emitentów, podczas gdy Tether znajduje się na rozdrożu. Tether może pozostać popularny na rynkach zagranicznych, które nie ufają nadzorowi rządu, ale jego perspektywy wzrostu byłyby ograniczone bez amerykańskiej adopcji instytucjonalnej. W skrócie, dni niemal monopolu Tethera mogą być policzone, jako że regulowane alternatywy proliferują.
Algorytmiczne i kryptowalutowe stablecoiny zabezpieczone zabezpieczeniami (jak DAI, które jest częściowo zabezpieczone aktywami kryptowalutowymi, lub jakiekolwiek przyszłe monety algorytmiczne) będą pod nadzorem. Badanie ustawy na temat endogenicznych stablecoinów sugeruje, że regulatorzy mogą później zastosować specyficzne zasady lub ograniczenia względem nich. W międzyczasie projekty te mogą nie podlegać definicji „stablecoina płatniczego”, jeśli nie są bezpośrednio wymienialne na fiat; jednak jeśli są szeroko używane jako płatność, mogą być celem. Na przykład DAI to stablecoin powiązany z USD, ale wspierany koszykiem aktywów (w tym samym USDC i Etherem). Ponieważ DAI może być zrealizowane za 1 $ wartości zabezpieczenia (ale nie gwarantowane 1 $ w gotówce), nie jest czystym stablecoinem płatniczym w rozumieniu ustawy. Niemniej jednak jej emitent (MakerDAO, zdecentralizowany protokół) mógłby zostać uznany za nieuregulowany, jeśli DAI będzie używane w handlu. Ta niejasność oznacza, że projekty zdecentralizowanych stablecoinów mogą próbować dostosować się – możliwe, że poprzez dalsze decentralizowanie się (aby uniknąć zidentyfikowania „emitenta”) lub ograniczenie dostępu użytkowników amerykańskich w celu uniknięcia problemów prawnych. Ich udział na rynku może się zmniejszyć, jeśli użytkownicy i giełdy będą wolały w pełni zgodne monety w celu uniknięcia ryzyka prawnego. Z drugiej strony, niektórzy krypto-czyści mogą nadal używać zdecentralizowanych stablecoinów jako formy oporu wobec pieniądza kontrolowanego przez rząd, ale prawdopodobnie na marginesach, jeśli mainstreamowa adopcja przesunie się w stronę regulowanych monet.
Nowi uczestnicy: Ustawa tworzy wyraźną ścieżkę, więc możemy zobaczyć nowe startupy stablecoinów – na przykład przedsiębiorców fintechowych uruchamiających w pełni zgodne firmy stablecoinowe pod reżimem stanowym lub aplikujących się do OCC. Niektóre stany (jak Nowy Jork, który już miał wytyczne dotyczące stablecoinów w ramach BitLicense, lub Wyoming, które jest przyjazne kryptowalutowo) mogą działać szybko, aby stać się centrami dla emitentów regulowanych przez stan. Konkurencja może wzrosnąć, gdy na rynek wejdzie więcej regulowanych monet, co może zawęzić spread i poprawić usługi (np. szybsze realizacje, lepsze integracje). Jednak wysokie koszty zgodności (kapitał, audyty itp.) mogą ograniczyć skutecznych uczestników do tych z dużym zapleczem finansowym.

2. Giełdy kryptowalut i dostawcy usług: Giełdy, platformy handlowe i dostawcy portfeli będą musieli dostosować swoją ofertę. W krótkim terminie (następne 1–2 lata)...Treść: lata), mogą dalej wspierać istniejące stablecoiny, gdy przepisy będą się wdrażać. Można oczekiwać, że w średnim okresie:

Giełdy z siedzibą w USA (Coinbase, Kraken, Gemini itp.) prawdopodobnie będą standaryzować tylko kilka zatwierdzonych stablecoinów. Możemy spodziewać się, że będą intensywnie promować coiny takie jak USDC (szczególnie Coinbase, które współtworzyło USDC) oraz jakiekolwiek stablecoiny wypuszczane przez regulowane podmioty, być może włącznie z własnymi – np. Gemini już emituje GUSD pod nadzorem Nowego Jorku i może dążyć do federalnej zgody na ekspansję. Te giełdy będą musiały również wycofywać lub ograniczać geograficznie wszelkie stablecoiny, które nie spełnią wymagań zgodności do 2028 roku. Tether (USDT) jest głównym kandydatem do wycofania w USA, jeśli pozostanie nieprzejrzysty. Mniejsze lub nowsze stablecoiny (te, które nie spełniają surowej definicji ustawy o "stablecoinach płatniczych" lub nie zostały zatwierdzone) nie będą po prostu oferowane klientom w USA. W przypadku zagranicznych stablecoinów, takich jak cyfrowe tokeny euro czy stablecoiny z krajów niecertyfikowanych, giełdy w USA będą unikać ich notowania, chyba że i dopóki Skarb Państwa nie da zielonego światła.
Płynność rynku może skonsolidować się wokół regulowanych stablecoinów. Jeśli użycie USDT w USA się zmniejszy, pary handlowe na giełdach przeniosłyby się na USDC lub inne. Płynność mogłaby faktycznie wzrosnąć dla tych, gdyż instytucjonalni gracze będą bardziej skłonni używać stablecoina z nadzorem rządowym i przejrzystością. Cena akcji Coinbase wzrosła po uchwaleniu ustawy przez Izbę, prawdopodobnie oczekując, że regulacyjna przejrzystość pozwoli na większą aktywność handlu kryptowalutami i może na nowe oferty produktów bez obawy o naruszenie prawa.
Zagraniczne giełdy i protokoły DeFi obsługujące klientów z USA będą musiały dokonać wyboru: albo zapewnić dostępność tylko zatwierdzonych stablecoinów, albo blokować użytkowników z USA według lokalizacji. Ze względu na dużą skalę rynku USA, większość scentralizowanych globalnych giełd (jak Binance.US czy inne) będzie stosować się do przepisów. W pełni zdecentralizowane giełdy są trudniejsze do nadzorowania – prawo głównie wpływa na tych, którzy "transact... for compensation" w stablecoinach (co dotyczy biznesów, nie jednostek). Sam protokół DeFi nie jest podmiotem, który można łatwo ścigać, ale wszelkie interfejsy oparte w USA lub osoby prowadzące węzły mogą podlegać zasadom. Prawdopodobnie regulatorzy wydadzą wytyczne, że nawet w DeFi, pośrednicy (jak operatorzy front-end) nie powinni ułatwiać handlu nieautoryzowanymi stablecoinami po zakończeniu okresu przejściowego. Może to przenieść część aktywności DeFi za granicę lub do podziemia, jeśli ludzie będą chcieli używać niezgodnych stablecoinów. Jednak główny sektor DeFi może dostosować się poprzez integrację tylko białolistnych, zgodnych stablecoinów. Regulowany stablecoin może sprawić, że instytucje będą bardziej skłonne do udziału w DeFi, jeśli wiedzą, że token jest audytowany i wymienialny, co potencjalnie wspiera wzrost instytucjonalny DeFi (np. pule Aave lub Compound używające USDC i innych regulowanych monet).

3. Konsumenci i Użytkownicy Kryptowalut: Dla codziennych użytkowników stablecoinów zmiany mogą być subtelne w praktyce, ale znaczące pod względem zaufania:

Wkrótce możesz mieć szerzy wybór „oficjalnych” stablecoinów do wyboru, w tym emitowanych przez rozpoznawalne marki (banki lub dużych fintechów). Te coiny będą prawdopodobnie reklamowane jako bezpieczniejsze i bardziej godne zaufania – w pełni zabezpieczone przez rezerwy, nadzorowane przez regulatorów, z jasnymi gwarancjami wymienialności. Z czasem użytkownicy mogą się do nich skłaniać do oszczędzania i płatności, tak jak fundusze rynku pieniężnego stały się zaufanym odpowiednikiem gotówki. Zaufanie do stablecoinów powinno wzrosnąć, gdy raporty przejrzystości i audyty staną się standardem. Strach przed „eksplozją” stablecoina powinien się zmniejszyć, gdy każdy emitent będzie miał $1 na każdego tokena i regularnie ujawniał te posiadania co miesiąc.
Odwrotna strona to nieco mniejsza elastyczność i anonimowość**. Obecnie ktoś może nabyć zagraniczne stablecoiny takie jak Tether bez pełnego KYC na niektórych rynkach, a ci emitenci mogą nie zamarzać środków często. Pod nowym reżimem, każdy regulowany stablecoin będzie wymagał KYC przy emisji i wykupu, a emitenci będą zobowiązani do współpracy z organami ścigania (np. zamarzania aktywów związanych z sankcjami lub przestępstwem). W rzeczywistości, regulowani emitenci tacy jak Circle już zamrażali adresy na żądanie władz USA (np. podczas sankcji na Tornado Cash). Z formalną regulacją, zdolność ta jest ugruntowana. Więc użytkownicy zaangażowani w działalność nielegalną lub nawet szaro-strefową znajdą stablecoiny dużo bardziej kontrolowane – jeśli ich adres znajdzie się na czarnej liście, ich tokeny mogą zostać administracyjnie zamrożone. Dla przeciętnego przestrzegającego prawa użytkownika, nie jest to problem i jest to netto pozytywne (większa ochrona przed hackami i oszustwami, być może). Ale dla tych, którzy cenili stablecoiny jako odporną na cenzurę gotówkę cyfrową, ta ewolucja może być rozczarowująca.
Koszty i szybkość dla użytkowników powinny pozostać korzystne. Prawo bezpośrednio nie nakłada nowych opłat na transakcje stablecoinowe. Jeśli już, przez zachęcanie do konkurencji i integracji z bankowością, może obniżać opłaty (np. jeśli banki emitują stablecoiny, przenoszenie pieniędzy przez stablecoin może stać się równie bezpłatne jak przenoszenie między kontami bankowymi w niektórych przypadkach). Przekazy międzynarodowe za pośrednictwem stablecoinów mogą gwałtownie wzrosnąć, przynosząc użytkownikom korzyści w postaci szybszych rozliczeń i niższych kosztów niż tradycyjne kanały transferów. Ustawa w zasadzie legitymizuje te przypadki użycia na większą skalę.
Dostępność: Więcej głównonurtowych firm może wprowadzić stablecoiny do swoich aplikacji (wyobraź sobie PayPal lub CashApp wspierające stabilne coiny natywnie). Mogłoby to ułatwić codziennym ludziom użytkowanie stablecoinów bez zajmowania się giełdami kryptowalut. Już teraz fintechy były niechętne z powodu niepewności regulacyjnej; teraz mają zielone światło, by włączyć "USD 2.0" do usług. Mimo to, niektóre firmy mogą czekać, aż przepisy będą w pełni napisane w 2026 roku, zanim wprowadzą produkty.

4. Cała Branża Kryptowalutowa: Ustawa GENIUS Act jest powszechnie postrzegana jako wielkie zwycięstwo dla legitymizacji branży kryptowalutowej. To pierwsze duże federalne prawo obejmujące segment kryptowalut, a nie ograniczające go. Obrońcy branży świętują to jako dostarczające jasności, która może przyciągnąć więcej inwestycji i użytkowników do projektów kryptowalutowych w USA. Niektóre przewidywane skutki:

Nastroje rynkowe i ceny: Przejście Ustawy korelowało ze wzrostem rynku kryptowalut. Cena Bitcoina (około 120 tys. $ w momencie) oraz cena Etheru (3,5 tys. $) wzrosły na fali optymizmu, że „przyjazne kryptowalutom” ustawodawstwo napędzi adopcję. Cena akcji Coinbase i innych kryptowalutowych aktywów również wzrosła, sygnalizując zaufanie inwestorów, że ryzyko regulacyjne maleje. Na dłuższą metę, jasne zasady mogą pomóc w łagodzeniu „regulacyjnego FUD”, który czasami obniżał wartości kryptowalut. Z legalnie uznanymi stablecoinami – kluczowym pojazdem płynności – może być łatwiej dla firm kryptowalutowych prowadzić działalność w USA (np. relacje bankowe dla firm kryptowalutowych mogą się poprawić, ponieważ banki wiedzą, że działalność stablecoinowa jest zgodna z prawem i nadzorowana). Może to napędzać wzrost wolumenów handlu i napływ kapitału do sektora.
Innowacje i nowe produkty: Przy obecnym prawnym frameworku, deweloperzy i firmy mogą budować produkty wykorzystujące stablecoiny bez większego strachu przed nagłym retorsji. Na przykład, protokoły zdecentralizowanych finansów (DeFi) mogą inkorporować regulowane stablecoiny i potencjalnie współpracować z regulowanymi emitentami, otwierając drzwi dla "regulowanego DeFi" lub współpracy między tradycyjnymi finansami a DeFi. Możemy zobaczyć nowe rodzaje produktów finansowych (takie jak pożyczki na łańcuchu, sieci płatności czy systemy rozliczeniowe), które używają stablecoinów z błogosławieństwem amerykańskiego prawa. Kierownik ds. kryptowalut w Mastercard zauważył, że stablecoiny są „na przełomie” i ustawa „sygnalizuje nową erę” innowacji z jaśniejszymi zasadami. Można sobie wyobrazić, że więcej firm będzie przyjmować stablecoiny do płatności, aby teraz, gdy istnieje jasny status prawny – na przykład platformy e-commerce czy nawet wypłata wynagrodzeń w stablecoinach, ponieważ rozliczenie prawne i księgowe będzie jaśniejsze.
Międzynarodowa konkurencyjność: USA ustawia się jako lider w regulacji stablecoinów, co może wpływać na inne jurysdykcje. Intencją ustawy jest uczynienie regulowanych amerykańskich stablecoinów globalnym standardem, co z kolei eksportuje normy finansowe USA i wzmacnia zasięg dolara. Inne kraje mogą przyjąć podobne ramy (coś jakby amerykańskie przepisy bankowe często wyznaczają punkty odniesienia). Warto zauważyć, że ostatnie przepisy MiCA w UE obejmują stablecoiny (które nazywają "tokenami opartymi na aktywach") i nakładają podobne przepisy dotyczące rezerw i nadzoru dla stablecoinów opartych na Euro. Wielka Brytania również pracuje nad integracją stablecoinów do swojego systemu płatności. Ustawa GENIUS może pobudzać wyścig pomiędzy jurysdykcjami, aby przyciągnąć emitentów stablecoinów – ale USA ma teraz atrakcyjny, kompleksowy reżim, który mógłby skusić projekty do osiedlania się w Ameryce, a nie w zagranicznych rajach. Może to oznaczać, że więcej firm kryptowalutowych zdecyduje się pozostać lub włączyć w USA, odwracając "brain drain", którego niektórzy obawiali się pod poprzednim niepewnym klimatem.

5. System Finansowy USA i Polityka Dolara: Poza branżą kryptowalutową, regulacja stablecoinów ma implikacje dla tradycyjnego systemu finansowego i polityki gospodarczej USA:

Dominacja Dolara i Polityka Monetarna: Ustawodawcy explicite ramowali ustawę jako wzmacniającą globalną rolę dolara amerykańskiego. W jaki sposób? Stablecoiny denominowane w USD i powszechnie używane na całym świecie de facto rozszerzają dolaryzację. Na przykład, w krajach o niestabilnych walutach ludzie już sięgają po stablecoiny USD (takie jak USDT), aby przechowywać wartość. Z regulowanymi amerykańskimi stablecoinami, mogą mieć nawet bardziej zaufany dolarowy zamiennik. To może zwiększyć globalny popyt na dolary i aktywa dolarowe (ponieważ każdy stablecoin w obiegu odpowiada dolarowi lub obligacji skarbowej trzymanej w rezerwie). W istocie, prywatne stablecoiny mogą służyć jako instrumenty miękkiej siły USA, rozszerzając użycie dolara w cyfrowych domenach, a być może nawet przewyższając potencjalnych rywali.Like China’s digital yuan. Prezydent Trump podkreślił ten aspekt, mówiąc, że ustawa stawia Stany Zjednoczone „lat świetlnych przed Chinami” w wyścigu o przewagę w finansach kryptowalutowych.
Popyt na obligacje skarbowe: Często niedoceniany efekt to fakt, że rezerwy stablecoin będą w dużej mierze inwestowane w amerykańskie bony skarbowe, tworząc nową, rosnącą klasę nabywców obligacji skarbowych. Tether i Circle już teraz lokują dziesiątki miliardów w bonach skarbowych. Z aprobatą ustawy emitenci stablecoinów (w tym nowi bankowi uczestnicy) mogą się dramatycznie rozwijać, wlewając jeszcze więcej w krótkoterminowe obligacje skarbowe. To po części pomaga finansować dług publiczny USA. Niektórzy analitycy spekulowali, że to mogło być strategicznym motywem – jeśli zagraniczne rządy (takie jak Chiny czy Japonia) kupią mniej obligacji skarbowych, prywatni emitenci stablecoinów mogą wypełnić pewną lukę, kupując setki miliardów w obligacjach, aby zabezpieczyć swoje monety. W efekcie USA mogłyby pośrednio finansować deficyty, korzystając z globalnego popytu na dolary stablecoinów. Jednakże, ta dynamika niesie też pewne zagrożenie: jeśli posiadacze stablecoinów masowo będą je wykupywać podczas napięć, emitenci mogą szybko sprzedawać obligacje skarbowe, co mogłoby wywierać presję na rynku obligacji w sytuacji kryzysowej. Regulacje to rozważały, dlatego dozwolono tylko na bardzo krótkoterminowe bony skarbowe (najbliższe gotówce) oraz wprowadzono mechanizmy opóźnienia upadłości, aby zarządzać likwidacją w uporządkowany sposób.
System bankowy: Banki początkowo obawiały się, że stablecoiny mogą odciągnąć depozyty. Ustawa rozwiązała ten problem, zakazując odsetek na stablecoinach oraz pozwalając bankom utrzymywać rezerwy (więc i tak zatrzymują pieniądze). Szczególnie banki komunalne wprowadziły język zapewniający, że mogą używać depozytów stablecoinów w pożyczkach i że instytucje niebankowe nie dostaną kont w Rezerwie Federalnej, co dałoby im nieproporcjonalną przewagę. W rezultacie, organizacje handlowe branży bankowej, takie jak ICBA, przeszły na stanowisko neutralne lub wspierające. W dłuższej perspektywie mogą na tym skorzystać: mogą zyskać nowy biznes opłat jako powiernicy lub posiadacze rezerw dla emitentów stablecoinów, a także oferować własne produkty cyfrowych dolarów. Niektórzy analitycy porównują pojawienie się stablecoinów do rewolucji funduszy rynku pieniężnego w latach 80-tych – początkowo postrzegane jako konkurencja dla banków, ostatecznie system dostosował się, a banki oferowały podobne produkty. Teraz banki mogą integrować stablecoiny dla szybszych płatności dla klientów lub rozliczeń między instytucjami (JPMorgan już korzysta z JPM Coin dla transferów wewnątrzbankowych 24/7). Jeżeli banki sukcesywnie się przystosują, stablecoiny mogą działać synergicznie z bankowością, z minimalnymi wypływami depozytów. Jednakże, jeśli stablecoiny zyskają ogromne zainteresowanie jako sposób płatności detalicznych, banki mogą zaobserwować stopniowe przesunięcie, gdzie ludzie będą trzymać więcej środków w portfelach cyfrowych (w istocie posiadających roszczenie do emitenta stablecoina) zamiast na rachunkach bieżących. Zasada braku odsetek ogranicza to, ale technicznie zaawansowani użytkownicy mogą nadal preferować elastyczność stablecoinów w pewnych zastosowaniach. Dokładny wpływ zależeć będzie od tego, jak agresywnie banki uczestniczą w emitowaniu swoich wersji w przeciwieństwie do pozwalania na przewodzenie fintechom.
Cyfrowa Waluta Banku Centralnego (CBDC): Ciekawie, że ustawa GENIUS promuje prywatne stablecoiny, jednocześnie z wysiłkami Republikanów, aby zablokować CBDC wydawane przez Rezerwę Federalną. W rzeczywistości, obok projektu ustawy o stablecoinach, Izba przegłosowała ustawę zakazującą CBDC w USA, co odzwierciedla obawy dotyczące kontroli rządowej i inwigilacji. Kombinacja sugeruje, że Stany Zjednoczone wybierają ścieżkę „cyfrowego dolara sektora prywatnego” zamiast cyfrowego dolara Rezerwy Federalnej. Administracja Trumpa wyraźnie sprzeciwiła się CBDC, przedstawiając je jako potencjalne zagrożenie dla prywatności. Wzmacniając prywatne stablecoiny, ustawa czyni, że cyfrowa waluta detaliczna wydawana przez Fed staje się mniej konieczna: jeśli regulowane stablecoiny mogą dostarczyć korzyści cyfrowej waluty (szybkie, programowalne płatności) w sposób zgodny z amerykańskimi preferencjami wolnorynkowymi, polityczne zapotrzebowanie na cyfrowy dolar prowadzony przez rząd maleje. Sam Trump stwierdził, że jego polityka polega na „utrzymaniu 100% bitcoinów, które rząd USA posiada” zamiast sprzedaży i niechęci do ścigania CBDC, co wskazuje na zgodność z sceptycyzmem społeczności kryptowalutowej wobec CBDC. Tak więc przyszła strategia cyfrowej waluty USA wydaje się opierać na stablecoinach zamiast CBDC. Inne kraje mogą obrać przeciwną drogę (np. Chiny z e-CNY). Będzie interesujące zobaczyć, który model okaże się bardziej wpływowy globalnie. Na razie ustawa konsoliduje, że USA będzie polegać na regulowanej prywatnej innowacji w celu modernizacji dolara, zamiast na odgórnym podejściu Fedcoin.

Zalety i Wady ustawy GENIUS

Podobnie jak każda większa reforma finansowa, ustawa GENIUS ma zarówno znaczące zalety, jak i potencjalne wady, o których dyskutują zwolennicy i krytycy. Oto zrównoważony przegląd zalet i wad:

Zalety / Potencjalne korzyści:

Regulacyjna jasność i legitymacja: Ustawa zapewnia od dawna oczekiwaną jasność prawną dla branży kryptowalut. Jasne zasady dotyczące stablecoinów oznaczają, że firmy wiedzą, co jest dozwolone i jak się dostosować, co redukuje ryzyko regulacyjne. To zachęca do innowacji – firmy mogą teraz rozwijać produkty oparte na stablecoinach lub integrować stablecoiny z usługami bez obawy o nieświadome naruszenie prawa. Ogólna legitymacja kryptowalut zostaje wzmocniona przez to, że Kongres wyraźnie uznaje i reguluje aktywa cyfrowe (to „monumentalny krok naprzód dla zasobów kryptograficznych”, jak powiedział jeden z urzędników). To może przyciągnąć więcej graczy instytucjonalnych do przestrzeni, którzy oczekiwali na ramy regulacyjne. Krótko mówiąc, kryptowaluty są wyciągane z cienia, co wróży dobrze dla ich długoterminowego rozwoju.
Ochrona konsumenta i stabilność: Wymuszając pełne zabezpieczenie rezerw, przejrzystość i nadzór, ustawa chroni użytkowników przed najgorszymi ryzykami. Nie ma już obaw, że stablecoin może być schematem rezerw cząstkowych, który może zawalić się w przypadku runu – każda regulowana moneta musi być zabezpieczona wysokiej jakości aktywami, a emitenci są monitorowani przez nadzorców bankowych. Wymogi dotyczące praw do wykupu oraz przyznanie posiadaczom pierwszeństwa w upadłości dodają dodatkowe warstwy bezpieczeństwa dla konsumentów. Te zabezpieczenia znacznie redukują szansę, że stablecoin „złamie dolara” lub nagle zawiedzie, dodając stabilności rynkom kryptowalut. Gdyby takie zasady istniały wcześniej, epizody takie jak upadek TerraUSD lub nawet chwilowe odwoedzenie USDC mogłyby być zażegnane lub złagodzone. Konsumenci mogą mieć większą pewność używania stablecoinów jako przechowywania wartości lub medium wymiany.
Stabilność finansowa i łagodzenie ryzyka: Ustawa odnosi się do systemowych obaw regulatorów. Zapobiega nieuregulowanemu wzrostowi tego, co w istocie jest formą prywatnych pieniędzy, zapewniając, że stablecoiny nie staną się systemem bankowości dzikiego zachodu. Ustalając bezpieczne rezerwy i wzmacniając nadzór, minimalizuje ryzyko związane z finansową paniką wywołaną przez stablecoiny. Ponadto, włączenie emitentów stablecoinów do nadzoru pozwala regulatorom monitorować i zarządzać wszelkimi rozwijającymi się ryzykami (jak szybkie wypływy czy problemy z likwidacją aktywów). Ujednolicone standardy federalne również zapobiegają powstaniu mozaiki stanowych zasad, które mogłyby być wykorzystywane arbitrażowo. Ogólnie, ustawa integruje stablecoiny w architekturę regulacji finansowych, co powinno pomóc w ograniczeniu potencjalnych skutków domino, jeśli coś pójdzie nie tak.
Konkurencyjność dolara amerykańskiego: Jak omawiano, głównym celem i atutem jest wzmocnienie roli dolara amerykańskiego na świecie. Z solidnymi ramami, stablecoiny oparte na dolarze amerykańskim mogą się proliferować w odpowiedzialny sposób, prawdopodobnie wypierając słabsze stablecoiny w walutach obcych lub ograniczając zainteresowanie nie-dolarowymi alternatywami. To utrzymuje globalną płynność krypto zakotwiczoną w USD, wzmacniając jego status waluty rezerwowej w cyfrowej domenie. Prawoodawcy

R takie jak Rep. Steil wyraźnie stwierdzili, że ustawa zabezpieczy „kontynuowane dominowanie dolara amerykańskiego”. W geopolitycznych terminach to wygrana dla USA – rozszerza amerykański wpływ i ułatwia egzekwowanie sankcji lub norm poprzez kontrolę przepływów stablecoinów. Co więcej, jeśli stablecoiny rzeczywiście generują większy popyt na obligacje skarbowe, to przyczynia się do stabilności finansowania rządu USA (chociaż skromnie w obecnej skali).

Szybsze płatności i inkluzja finansowa: Stablecoiny mają obietnicę przyspieszenia i obniżenia kosztów płatności, zwłaszcza transgranicznych czy poza godzinami pracy banków. Ustawa, legitymizując je, może przyspieszyć ich adopcję w płatnościach. To może przynieść korzyści konsumentom i firmom, umożliwiając niemal natychmiastowe rozliczenia 24/7, w przeciwieństwie do tradycyjnych przelewów bankowych, które są wyłączone w weekendy. Przesyłanie pieniędzy za pomocą stablecoinów może dojść w ciągu minut z minimalnymi opłatami, pomagając rodzinom na całym świecie. Nawet wewnątrz kraju, stablecoiny mogą umożliwić nowe rozwiązania fintech dla nieubankowionych lub niedostatecznie obsłużonych – na przykład, ktoś bez konta bankowego mógłby przechowywać cyfrowe dolary w portfelu smartfona i uczestniczyć w e-commerce czy oszczędzaniu w sposób, w jaki nie mógłby wcześniej. W zasadzie, ustawa może stymulować falę innowacji finansowych wykorzystujących stablecoiny dla inkluzji i efektywności (wyobraźmy sobie mikropłatności, handel oparty na smart kontraktach itp., korzystając z amerykańskiego regulowanego cyfrowego dolara). Wielu zwolenników nazywa to szansą na „uwolnienie potencjału” stablecoinów dla modernizacji fintechów i płatności.
Kontrolowane środowisko vs. Dziki Zachód: Zamiast zakazywać kryptowalut czy stablecoinów, USA obiera podejście „regulować, by innowować odpowiedzialnie”. To pozwala czerpać korzyści z technologii kryptograficznej pod czujnym okiem. W przeciwieństwie do czysto restrykcyjnych reżimów, ta proinnowacyjna postawa może zapewnić, że USA pozostaje na czołowym miejscu w fintechu. To także oznacza, że złym graczom będzie trudniej działać, co ogólnie poprawia reputację branży. Oszustwa i niestabilni emitenci stablecoinów będą musieli oczyścić swoje działania i dostosować się lub się zamknąć, pozostawiając zdrowszy ekosystem.
Zapobieganie regulacyjnej mozaiki: Przed ustawą, stany takie jak Nowy Jork i inne miały własne zasady dotyczące stablecoinów czy kryptowalut, a federalni regulatorzy, tacy jak SEC i OCC, asertywnie wyróżniali swoje kompetencje na zmienność. Ustawa GENIUS tworzy jednolite federalne podstawy, które redukują zamieszanie.Prospekty:
Koszty Zgodności i Bariery Wejścia: Z drugiej strony, rygorystyczne regulacje nakładają duże obciążenia związane ze zgodnością. Mniejsze startupy lub projekty zdecentralizowane mogą mieć trudności z spełnieniem wymagań, takich jak miesięczne audyty, standardy kapitałowe i egzaminy regulacyjne. Może to tłumić innowacje od małych graczy i koncentrować rynek w rękach kilku dużych, dobrze wyposażonych firm (duże banki, duże fintechy, ustalone firmy), które mogą pozwolić sobie na koszty zgodności. Krytycy obawiają się, że to faworyzuje obecnych graczy i redukuje konkurencję. Niektóre innowacyjne pomysły (jak algorytmiczne stablecoiny czy nowatorskie modele rezerw) mogą nie mieć szansy w ścisłym reżimie 1:1. W istocie, kreatywność w projektowaniu stablecoinów jest ograniczona – wszyscy muszą działać bardziej lub mniej w ten sam konserwatywny sposób. Choć to sprzyja bezpieczeństwu, może ograniczać różnorodność rozwiązań na rynku.
Zmniejszona Prywatność i Przeciwdziałanie Cenzurze: Wprowadzając stabilne kryptowaluty w pełni do regulowanego systemu finansowego, transakcje użytkowników będą nieuchronnie bardziej nadzorowane. Emitenci zobowiązani do działania zgodnie z BSA będą zbierać informacje o użytkownikach i monitorować transakcje, co osłabi pseudonimowość, którą cenili niektórzy użytkownicy kryptowalut. Co więcej, jak zauważono, regulatorzy lub emitenci mogą zamrażać adresy podejrzane o działalność przestępczą, co oznacza, że Twoje fundusze mogą zostać unieruchomione, jeśli nieświadomie wejdziesz w interakcję z zablokowaną stroną. Obrońcy prywatności widzą to jako negatyw – stablecoiny mogą stać się kolejnym ramieniem państwa nadzoru, podobnym do kont bankowych, eliminując jeden z wyróżników kryptowalut (prywatność finansowa). Zakaz dotyczący cyfrowej waluty centralnej banku USA przez Republikanów był częściowo związany z obawami o prywatność, ale sceptyk mógłby zauważyć, że sieć regulowanych stablecoinów może osiągnąć podobny nadzór nad przepływami finansowymi. Istnieje również ryzyko nadmiernego nadzoru lub upolitycznienia – np. czy administracja mogłaby naciskać na emitentów, aby zamrażać fundusze grup protestacyjnych lub dysydentów? Z centralizowanym nadzorem, te scenariusze, choć mało prawdopodobne, są możliwe. Ogólnie rzecz biorąc, bardziej libertariański, zdecentralizowany etos kryptowalut ustępuje pola zgodności, co niektórzy w społeczności ubolewają.
Wykluczenie Opcji Zdecentralizowanych i Zagranicznych: Podejście Aktu jest bardzo skupione na dolarze i centralizowane. Zdecentralizowane stablecoiny działające za pomocą algorytmów lub przewartościowania (jak DAI MakerDAO) mogą nie pasować do tego frameworka i mogą zostać wyeliminowane z głównego obiegu lub napotykać wyzwania prawne. Może to utrudniać innowacje w otwartych, zdecentralizowanych finansach na rzecz modeli korporacyjnych. Dodatkowo, ograniczając zagraniczne stablecoiny, chyba że ich jurysdykcje są zgodne, może to być postrzegane jako forma protekcjonizmu finansowego. Choć chroni przed arbitrażem regulacyjnym, oznacza to również, że amerykańscy konsumenci mogą nie mieć dostępu do potencjalnie użytecznych zagranicznych innowacji, jeśli te kraje podejmą inne podejście. Na przykład, jeśli stabilny coiny w japońskim jenie lub euro nie mają zatwierdzonego przez USA reżimu, amerykańskie giełdy nie mogą go notować, co ogranicza możliwości dywersyfikacji lub arbitrażu.
Ryzyka Integracji z Systemem Finansowym: Niektórzy ekonomiści niepokoją się o makroekonomiczne skutki masowej adopcji stablecoinów. Jeśli stablecoiny przyciągną znaczące fundusze z depozytów bankowych (pomimo braku oprocentowania, niektórzy mogą nadal preferować ich elastyczność i cechy technologiczne), banki mogą stanąć przed problemami z finansowaniem lub koniecznością dostosowania się. Powiązanym zagrożeniem jest kruchość rynku skarbowego: jak wspomniano, jeśli emitenci stablecoinów posiadają znaczną część obligacji skarbowych i muszą je zlikwidować w stresie, mogłoby to stworzyć niestabilność na rynkach krótkoterminowego finansowania. Akt nie eliminuje całkowicie tego ryzyka; łagodzi go poprzez wysokiej jakości aktywa, ale wydarzenie masowego wykupu jest wciąż możliwe. Niektórzy krytycy twierdzą, że to wprowadza nowy rodzaj „bank-stablecoina”, który mógłby wymagać interwencji Fed w kryzysie – na przykład, czy Fed mógłby czuć się zobligowany do dostarczania płynności lub kupowania aktywów od upadającego emitenta stablecoinów, aby chronić posiadaczy monet (choć formalnie nie jest zobowiązany)? To pytanie związane z moralnym hazardem zagraża, choć niepewność ubezpieczenia posiadaczy, jest niejasne. W każdym razie regulatorzy będą musieli śledzić jakiekolwiek systemowe ślady w miarę rozwoju stablecoinów.
Wymiana Innowacji (Algorithmic Stablecoins): Faworyzując jedynie w pełni rezerwowe stablecoiny, prawo być może zamyka drzwi do algorytmicznych stablecoinów – koncepcji, która, mimo że dotychczas pełna porażek, niektórzy argumentują, że mogłaby przynieść innowacje w zdecentralizowanych finaNieuregulowanie stablecoinów może spowodować, że ich dostawcy zostaną wykluczeni z rynku amerykańskiego, co mogłoby zmusić ich do przyjęcia zgodnych przepisów, jeśli chcą uczestniczyć w globalnym systemie stablecoinów dolarowych.

Dla branży kryptowalut sukces ustawy może utorować drogę dla dalszego pozytywnego ustawodawstwa. W szczególności, obok GENIUS, Izba również przyjęła CLARITY Act, której celem jest wyjaśnienie różnicy między aktywami cyfrowymi jako papierami wartościowymi a towarami, co dotyczy szerszej struktury rynku kryptowalut. Projekt tej ustawy zmierzał do Senatu jako następny. Dwupartyjne poparcie dla prawa o stablecoinach dobrze wróży dla rozwiązania tych innych kwestii - jeśli Kongres może zgodzić się na stablecoiny, istnieje nadzieja, że w końcu mogą zgodzić się na szersze klasyfikacje kryptowalut i być może zasady dla giełd. Możemy być świadkami początku kompleksowego amerykańskiego reżimu regulacyjnego dotyczącego kryptowalut, który zapewnia jasne ścieżki dla całego sektora aktywów cyfrowych. Zwolennicy branży nazywają ten rezultat „definiującym momentem w ewolucji amerykańskiej polityki dotyczącej aktywów cyfrowych”.

Patrząc w przyszłość, integracja stablecoinów z codziennymi finansami może przyspieszyć. Zastosowania, które wcześniej były spekulacyjne, mogą stać się rutynowe: płacenie zagranicznym kontrahentom w stablecoinach, rozliczanie transakcji giełdowych lub papierów wartościowych za pomocą natychmiastowej płatności stablecoinem, urządzenia Internetu Rzeczy wykonujące mikrotransakcje za pośrednictwem stablecoinów i wiele innych. Ponieważ prawo pozwala na połączenie infrastruktury stablecoinów z bankowością (banki mogą je wydawać i używać), możemy zobaczyć stopniową konwergencję tradycyjnych finansów i kryptowalut. Na przykład osoba może nawet nie wiedzieć, że korzysta z stablecoina - jej aplikacja bankowa może po prostu oferować natychmiastowe przelewy, które faktycznie odbywają się za pośrednictwem zdigitalizowanych dolarów na rejestrze. Granica między „pieniędzmi kryptowalutowymi” a „prawdziwymi pieniędzmi” może się zacierać, ponieważ regulowane stablecoiny są w istocie prawdziwymi pieniędzmi w cyfrowym opakowaniu.

Oczywiście, pojawią się wyzwania. Regulatorzy muszą pozostać czujni, aby zapewnić zgodność i aktualizować przepisy w razie potrzeby. Branża kryptowalut musi spełniać standardy - każda poważna awaria regulowanego stablecoina byłaby krokiem wstecz dla zaufania. Oszuści mogą próbować wykorzystywać luki prawne lub nowe technologie do tworzenia nieregulowanych substytutów (na przykład, czy DAO mogłaby wydać stablecoina algorytmicznie w sposób, który nie łamie definicji „stablecoina płatniczego”?). Takie przypadki graniczne będą wymagały uwagi.

Jednym z nowo pojawiających się tematów są cyfrowe waluty centralnych banków w porównaniu do stablecoinów. Ponieważ USA wydają się ufać stablecoinom w służbie cyfrowego dolara, inne banki centralne mogą zacząć kwestionować, czy powinny zrobić to samo, czy może dążyć do emisji oficjalnych CBDC. Anty-CBDC sentyment w USA odróżnia je od, powiedzmy, Europy czy Chin. Z czasem, jeśli amerykańskie regulowane stablecoiny będą się rozwijać i realizują wiele celów CBDC (szybkie płatności, inkluzyjność) bez bezpośredniej emisji przez rząd, może to wpłynąć na inne demokracje, by również preferowały rozwiązania sektora prywatnego. Alternatywnie, jeśli prywatne monety okażą się ograniczone, presja na powstanie Fed CBDC może powrócić w przyszłości. Na razie USA postawiły na podejście prywatne, a wielu będzie obserwować wynik.

Podsumowując, GENIUS Act to wszechstronny i w dobrej wierze wysiłek na rzecz uporządkowania sfery stablecoinów. Jego uchwalenie pokazuje, że amerykańscy ustawodawcy mogą stworzyć przemyślaną legislację kryptowalutową, która równoważy innowacyjność z zabezpieczeniami - kontrastując z podejściem wyłącznie egzekucyjnym z poprzednich lat. Ustawa ma na celu pobudzenie wzrostu gospodarki kryptowalutowej, otwierając nowe możliwości inwestycyjne i technologiczne, jednocześnie rozszerzając zabezpieczenia tradycyjnego systemu finansowego na świat walut cyfrowych. Jak opisał to Prezydent Trump podczas podpisywania, zwolennicy uważają, że „to może być być może największa rewolucja w technologii finansowej od czasu powstania internetu”. To może być przesada, ale nie ma wątpliwości, że prawo dotyczące stablecoinów otwiera ważny nowy rozdział. Jeśli zostanie dobrze wdrożona, GENIUS Act prawdopodobnie będzie zapamiętana jako moment, w którym USA przyjęły tokenizację pieniądza – łącząc zaufanie starego systemu finansowego z transformacyjną mocą technologii blockchain, z korzyścią dla konsumentów i konkurencyjności gospodarki USA w XXI wieku.