Cryptocurrency-industriegroepen zijn druk aan het uitoefenen op de Bank of England om de voorgestelde limieten voor stablecoinbezit te laten vallen, waarbij ze stellen dat de beperkingen het Verenigd Koninkrijk minder concurrerend zouden maken dan de Verenigde Staten en de Europese Unie in digitale activa-regulering.
Wat je moet weten:
- De Bank of England stelt limieten voor van £10,000-£20,000 voor individuen en £10 miljoen voor bedrijven op systemische stablecoins
- Bedrijfsleiders stellen dat handhaving bijna onmogelijk zou zijn en dat geen enkele andere grote jurisdictie dergelijke limieten heeft opgelegd
- De VS en de EU hebben stablecoin-frameworks geïmplementeerd zonder eigendomsbeperkingen, met de nadruk op reserves en toezicht
Toenemende Tegenstand van de Industrie Tegen Restrictief Framework
De Financial Times meldde maandag dat centrale bankfunctionarissen van plan zijn limieten op eigendom in te stellen van £10,000 tot £20,000 ($13,600–$27,200) voor individuele houders. Ondernemingen zouden een plafond van ongeveer £10 miljoen ($13,6 miljoen) krijgen op holdings van systemische stablecoins.
De Bank of England definieert systemische stablecoins als tokens die al veel worden gebruikt voor betalingen in het Verenigd Koninkrijk of waarvan verwacht wordt dat ze zo'n adoptie zullen krijgen. Functionarissen rechtvaardigen deze beperkingen als noodzakelijke waarborgen tegen plotselinge uitstroom van deposito’s bij traditionele banken, die het verstrekken van krediet en de bredere financiële stabiliteit zouden kunnen ondermijnen.
Sasha Mills, de uitvoerend directeur voor financiële marktinfrastructuur van de centrale bank, verdedigde de aanpak door te wijzen op risico’s van snelle opname van deposito’s en het potentiële schaalvergroting van nieuwe systemische betalingssystemen. Het regelgevend kader is bedoeld om scenario’s te voorkomen waarin grootschalige adoptie van stablecoins bankdeposito’s zou kunnen leegtrekken.
Echter, senior figuren uit de industrie verwierpen het voorstel als fundamenteel gebrekkig.
Tom Duff Gordon, Coinbase’s vicepresident voor internationaal beleid, karakteriseerde de limieten als schadelijk voor Britse spaarders en de financiële sector van de City of London. Hij benadrukte dat "het opleggen van limieten op stablecoins slecht is voor Britse spaarders, slecht voor de City en slecht voor sterling."
Simon Jennings van de UK Cryptoasset Business Council zette vraagtekens bij de praktische uitvoering van dergelijke limieten. Hij suggereerde dat handhaving bijna onmogelijk zou blijken zonder de oprichting van nieuwe infrastructuursystemen, inclusief uitgebreide digitale identiteitsverificatiemechanismen.
Internationale Regelgevende Benaderingen Verschillen Aanzienlijk
Riccardo Tordera-Ricchi van de Payments Association betoogde dat de limieten "geen zin hebben" gezien de afwezigheid van vergelijkbare beperkingen op traditionele contante holdings of bankrekeningen. Deze kritiek benadrukt een fundamentele inconsistentie in de voorgestelde regelgevende behandeling van digitale en traditionele monetaire instrumenten.
De Verenigde Staten namen in juli de GENIUS Act aan, waarin een federaal kader voor betalingstablecoins wordt vastgesteld zonder eigendomsbeperkingen. De wetgeving stelt licentie-eisen, reserve standaarden en inwisselprotocollen voor uitgevers vast, terwijl onbeperkte individuele holdings worden toegestaan.
De Europese Unie implementeerde haar Markets in Crypto-Assets Regulation (MiCA) met stablecoin-specifieke bepalingen die op 30 juni 2024 van kracht worden. Breder crypto-asset en dienstverlenersregels werden van kracht op 30 december 2024. Net als de Amerikaanse benadering, benadrukt MiCA reserves, governancestructuren en toezicht door nationale regelgevers in plaats van het beperken van de hoeveelheid houders.
Deze internationale kaders suggereren dat de voorgestelde eigendomsbeperkingen van Groot-Brittannië een afwijkende benadering vormen. Zowel de VS als de EU hebben voorrang gegeven aan emissieregels en reservevereisten boven directe beperkingen op consument- en bedrijfsholdings.
Het Begrijpen van Stablecoins en Regelgevingszorgen
Stablecoins zijn cryptocurrencies die zijn ontworpen om een stabiele waarde te behouden ten opzichte van referentie-activa, meestal door de overheid uitgegeven valuta’s zoals de Amerikaanse dollar of de Britse pond. In tegenstelling tot volatiele cryptocurrencies zoals Bitcoin of Ethereum, zijn stablecoins gericht op het bieden van prijsstabiliteit voor betalingen en overmakingen.
Regelgevende autoriteiten over de hele wereld hebben zich zorgen gemaakt over de mogelijke impact van stablecoins op traditionele banksystemen. De zorg richt zich op scenario’s waarin wijdverbreide adoptie van stablecoins kan leiden tot aanzienlijke uitstroom van deposito's bij commerciële banken, wat hun vermogen om krediet aan de bredere economie te verstrekken mogelijk zou beperken.
Centrale banken vrezen ook dat grootschalige stablecoin-netwerken zich kunnen ontwikkelen tot systemisch belangrijke betalingsinfrastructuren die buiten de conventionele regelgevende controles opereren. Deze zorg heeft geleid tot verschillende nationale benaderingen van stablecoin-regulering, hoewel de meeste zich hebben gericht op emittentvereisten in plaats van gebruikerbeperkingen. De voorgestelde limieten van de Bank of England vormen een poging om het systeemrisico te beperken door de schaal van individuele en zakelijke stablecoin-holdings te beperken. Critici beweren echter dat deze aanpak symptomen aanpakt in plaats van onderliggende structurele problemen in stablecoin-regulering.
Afsluitende Gedachten
De voorgestelde eigendomsbeperkingen voor stablecoin van de Bank of England stuiten op toenemend verzet uit de industrie en ongunstige vergelijkingen met internationale regelgevende benaderingen. Terwijl functionarissen financiële stabiliteitszorgen aanhalen, trekken industriegroepen zowel de praktische uitvoerbaarheid als de concurrerende implicaties van dergelijke beperkingen voor de digitale activasector van Groot-Brittannië in twijfel.